از جمله مسائلی که بهائیان خود را مبتکر آن می‌دانند و معتقدند تنها با نهادینه شدن تعالیم بهائیت محقق می‌شود، مسئله‌ی آشتی ملّی است. در جواب می‌گوئیم: اولاً: آشتی ملّی حکمی نیست که توسط سران بهائی اختراع شده باشد، بلکه اسلام به حکم عقل بدان امر ارشادی فرموده. ثانیاً: بهائیت با تاریخ کوتاه اما پرخشونت، نمی‌تواند منادی آشتی ملّی باشد.

آن‌چه را که عبدالبهاء، از تعالیم بهائیت به عنوان آموزه‌های نغز و بدیع بهاءالله برمی‌شمارد، در واقع از بدیهیات فطری انسانی است که در همه‌ی ادیان الهی به آن اشاره شده است. تحری حقیقت به عنوان نمونه، شاهد گویایی است از این ماجرا، که بهائیان آن را از بدایع خود می‌دانند، حال آن‌که در سایر ادیان الهی به مسأله‌ی حقیقت‌جویی توصیه شده است.

عبدالبهاء معتقد است که بدون تعالیم پدرش هیچ‌کس روی رستگاری نخواهد دید، با این حال در مسأله‌ی تساوی حقوق زن و مرد، نظرش خلاف نظر پدرش است و این یعنی اینکه اولین بدبخت رستگار نشده، خود اوست. عبدالبهاء می‌نویسد: «رجال و نساء در نزد خدا يكسانند. جميع، نوع انسانند، جميع سلاله‌ی آدمند؛ زيرا ذكور و اناث تخصيص به انسان ندارد...

یکی از تعالیم دوازده‌گانه‌ی بهائیت، تعلیم «تحرّی حقیقت» است. برای تحرّی حقیقت، نخست باید تحقیق کرد، سپس با استمداد از علم و عقل، حقیقت را یافت و به آن عمل کرد. بهاءالله معیار عاقل و عالم بودن را پذیرش بهائیت می‌داند و به بهائیان می‌گوید: بدون چون و چرا، حرف‌های او را بپذیرند! در حالی که اسلام چنین كسانی را به چهارپایان تشبیه می‌کند.

یکی از مهم‌ترین تعالیم دوازده‌گانه‌ی بهائیت، «تحرّی حقیقت» است، بدین معنی که هر فردی باید جویای حقیقت باشد. بهائیان ادعا دارند این تعلیم ابداع آن‌هاست، اما با بررسی این تعلیم، مشخص می‌شود که اولاً دین اسلام صدها سال قبل از پیدایش بهائیت به آن پرداخته است و ثانیاً عبدالبهاء نیز اعتراف می‌کند این تعلیم در ادیان الهی وجود داشته است.

بهائیان برای ایجاد تعدیل معیشت، راه‌کارهایی را ارائه نموده‌اند که یکی از آن‌ها بحث زکات است. اما با بررسی حکم زکات در بهائیت، که اصل آن از اسلام گرفته شده، مشخص می‌شود که به دلیل عدم شفافیت در جزئیات، تا زمانی که بیت‌العدل (مركز رهبری و تصميم‌گيری بهاييت) تصمیم ویژه‌ای نگیرد، قابلیت اجرا ندارد. لذا این راه‌کار نیز برای رفع مشکلات اقتصادی مناسب نیست.