برخی از پیروان و صاحب‌قلمان تازه‌کار اهل حق، این آیین را دین مستقل قبل از اسلام معرفی می‌نمایند؛ حال‌آنکه در هیچ کتاب ملل ونحلی اسمی از این آیین نیست و از طرفی در تناقض‌گوئی آشکار ایشان پیشینه اهل حق را قبل از اسلام می‌دانند و بعد اظهار می‌کنند که ظهور و بروز آن را در عصر حضرت علی (علیه‌السلام) است!

پیروان فرقه اهل حق علیرغم اینکه آیین خود را آیین دوره حقیقت می دانند که در آن نیاز به انجام عبادات نیست در طول سال دو نوبت روزه می گیرند که از عبادات تمام شرایع آسمانی است و از طرف دیگر نماز که همواره در منابع دینی در کنار روزه آمده است را به بهانه اینکه از عبادات دوره شریعت است، ترک می کنند.

نورعلی الهی بنیان‌گذار جریان مکتب در فرقه اهل حق که از طرف جامعه اهل حق مطرود بوده است با حمله به این جامعه و سادات اهل حق آنها را متهم به انحراف و دنیاپرستی کرده است که خود حاکی از عوام‌فریبی و جمع کردن مرید در میان نورعلی الهی و خانواده‌اش است.

نورعلی الهی همواره سعی داشته است که خود را شیعه معرفی نماید اما در مواردی مطالبی اظهار می‌کند که نه تنها ادعاهای او را خدشه‌دار می‌کند بلکه مصداق توهین به حضرت علی (علیه‌السلام) است. او سلطان اسحاق را از امیر المومنین علی (علیه‌السلام) کامل‌تر می‌داند.

یکی از مهم‌ترین معضلات اکثر خاندان‌های اهل حق عدم توجه و پایبندی به نماز است. بزرگان و صاحب‌نظران این فرقه برای نماز نخواندن خود ادله و داستان‌های بی‌پایه و اساسی مثل‌اینکه ما به‌جای نماز نیاز می‌دهیم و با پرداخت نیاز نمازخواندن لزومی ندارد، بیان می‌کنند.

بزرگان و مسند نشینان خاندان‌های یازده‌گانه اهل حق به "سید" مشهور هستند اما در اینکه مراد اهل حق از "سید" چیست در بین صاحب‌نظران این فرقه اختلاف‌نظر وجود دارد؛ برخی همه سادات فرقه اهل حق را سید نسبی که نسبشان به امام کاظم (علیه‌السلام) می‌رسد، می‌دانند برخی دیگر سه خاندان را سید نسبی و بقیه را سید نیابتی دانسته و برخی دیگر منکر سیادت نسبی همه خاندان‌ها شده‌اند.