عزاداری بر مصائب اهل بیت (ع) همواره با کینه توزی و دشمنی نواصب و وهابی ها روبرو بوده است. ابن تیمیه در کتاب های خود، بارها به بدعت عزاداری و گریه اشاره کرده، در حالی که در منابع روایی اهل سنت به جواز عزاداری توسط رسول خدا (ص) اشاره شده است.

برگزاری مجالس عزا برای اولیاء الهی یکی از انواع تعظیم شعائرالله است. بر اساس اعتقادات شیعه برگزاری مجالس عزاداری برای واقعه جانسوز عاشورا، از مهمترین ارکان ولایت پذیری شیعیان است. اگرچه مفتیان وهابی با توهین به شیعیان، این عمل را به نوعی نشانه شرک و کفر معرفی می‌کنند؛ اما جالب آنجاست که در منابع معتبر روایی آنان، به عزاداری عایشه و مردم مدینه اشاره شده است.

مصحف فاطمه از فضایل کوچک حضرت زهرا (س) است و فضایل ایشان برتر از آن است؛ در روایت نبوی آمده است: «فاطمه پاره تن من است هر کس او را اذیت کند، مرا اذیت کرده است.» سهیلی می‌گوید: هر کس فاطمه (س) را دشنام دهد، کافر است؛ او از دو خلیفه اول اهل سنت برتر است. چنین فضایلی برای حضرت از فضایل پیش پا افتاده است.

واقعه غدیر در کتب فریقین به صورت مختصر یا مفصل، در احادیث صحیح و حسن بیان شده است. در بسیاری از کتب اهل سنت این حدیث نقل شده و مؤلف یا محققین این کتب، به صحت حدیث اعتراف کرده‌اند.

وهابیون ادعا می کنند امیرالمومنین (ع) در غدیرخم توسط خلیفه دوم اهل سنت به خلافت رسیده، چون بعد از بیان خطبه غدیر، امیرالمومنین (ع) توسط عمر از خلافتش مطلع شد و از خلافت خودش آگاهی نداشت. در پاسخ باید گفت امیرالمومنین (ع) بارها در زمان حیات رسول خدا (ص) به خلافت خود استناد کرده و سخن از آگاهی رساندن خلیفه دوم اهل سنت، یک سخن مضحک و بی‌اساس است.

مفتیان وهابی ادعا کرده اند که در غدیرخم خلیفه دوم اهل سنت، امیرالمومنین (ع) را از خلافت الهی خود مطلع ساخت. آنان می گویند اگر شیعیان معتقد بر انتصاب امیرالمومنین (ع) در غدیر هستند، می‌توانند بپذیرند که خلافت، توسط عمر به حضرت اطلاع رسانی شده است و تمام شیعیان مدیون این کار خلیفه دوم هستند؟ برفرض قبول، وهابیون باید بگویند که خلیفه دوم اهل سنت، پای بیعت با امیرالمومنین (ع) ایستاد یا بیعت شکست؟