پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت می‌گوید هر چیزی را که همه علمای مسلمان قبول داشته باشند، باید همه تبعیت کنند؛ اما اگر یک مسئله، نظر عده‌ای از علما بود، نمی‌شود به همه مسلمانان تحمیلش کرد.

این سخن، حرف حساب و منطقی است، ولی وقتی می‌خواهند فتوا بِدَهند، اینگونه عمل نمی‌کنند.

محمد بن عبدالوهاب در موارد مختلف، وقتی می‌خواهد عقیده‌ی خودش را بگوید، اول می‌گوید که این نظر همه علمای مسلمان است، بعد می‌گوید که همه باید عمل کنند.

محمد بن عبدالوهاب، کسانی که به زیارت بزرگان می‌رَوند و به آنها متوسل می‌شوند را بت‌پرست می‌خواند؛ بعد می‌گوید همه علمای اسلام، آنها را تکفیر می‌کنند، مگر اینکه خودشان با اسلام مشکل داشته باشند! یعنی هر عالمی که توسل کننده‌ها را تکفیر نکند، با اسلام، عناد دارد و نظرش به حساب نمی‌آید که به اجماعِ علما، خدشه‌ای وارد کند.

در حالی که می‌بینیم بسیاری از علمای اسلام، توسل را پذیرفته‌اند و به هیچ وجه نمی‌پذیرند که توسل کننده‌ها تکفیر شوند؛ اما وهابی‌ها ادعا می‌کنند تکفیر این افراد، حکمِ همه علمای مسلمان است، اگر عالمی هم، اینگونه حکم نکند، نظرش مهم نیست.

وهابی‌ها هیچ وقت لازم نمی‌دانند که اثبات کنند، عقایدشان اجماعی است و همه علمای مسلمان قبول دارند و حتی با این عقیده، اکثر علمای اسلام را هم، مشرک و کافر می‌خوانند.