مشرکین زمان پیامبر (صلی‌‌الله‌علیه‌وآله) معتقد بودند که شأن خداوند برتر از آن است که کائنات را مدیریت کند و سرپرستی آن را به بتها واگذار کرده است. این شرک در ربوبیت است که هیچیک از شیعیان نسبت به امامان خود و توسل به آنان، این دیدگاه را ندارند. از سوی دیگر توسل مشرکین به بتهایی صورت می‌پذیرد که در صورت گرسنگی، آنها را می‌خوردند و این توسل کاری غیرعقلانی است.