ابن تیمیه در شرایط تقیه، سجده برابر بت را نیز جایز می‌داند، او می‌گوید: «اگر تقدير چنين آيد که او (هر شخصی) در برابر بتی سجده کرد و در قلبش قصد عبادت آن را نداشته باشد، بلکه نيتش سجده برای خدا باشد، اين کفر نخواهد بود. برای کسی‌که در بين مشرکان است و بر نفس خويش از آنان ترس دارد، جایز است که در فعل ظاهری با آن‌ها همراه شود – و بر بت‌هايشان سجده کند – و در قلبش قصد سجود برای الله تعالی را داشته باشد، ...»
«كَالسُّجُودِ لِلْأَوْثَانِ وَسَبِّ الرَّسُولِ وَنَحْوِ ذَلِكَ، فَإِنَّمَا ذَلِكَ لِكَوْنِهِ مُسْتَلْزِمًا لِكُفْرِ الْبَاطِنِ وَإِلَّا فَلَوْ قُدِّرَ أَنَّهُ سَجَدَ قُدَّامَ وَثَنٍ وَلَمْ يَقْصِدْ بِقَلْبِهِ السُّجُودَ لَهُ بَلْ قَصَدَ السُّجُودَ لِلَّهِ بِقَلْبِهِ لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ كُفْرًا وَقَدْ يُبَاحُ ذَلِكَ إذَا كَانَ بَيْنَ مُشْرِكِينَ يَخَافُهُمْ عَلَى نَفْسِهِ فَيُوَافِقُهُمْ فِي الْفِعْلِ الظَّاهِرِ وَيَقْصِدُ بِقَلْبِهِ السُّجُود لله كَمَا ذُكِرَ أَنَّ بَعْضَ عُلَمَاءِ الْمُسْلِمِينَ وَعُلَمَاءِ أَهْلِ الْكِتَابِ فَعَلَ نَحْوَ ذَلِكَ مَعَ قَوْمٍ مِنْ الْمُشْرِكِينَ حَتَّى دَعَاهُمْ إلَى الْإِسْلَامِ فَأَسْلَمُوا عَلَى يَدَيْهِ وَلَمْ يُظْهِرْ مُنَافِرَتَهُمْ فِي أَوَّلِ الْأَمْرِ.» 
مجموع الفتاوی، ابن تیمیه، ج14، ص120
مقاله: «تقیه در زمان ترس از جان»
این تصویر می‌تواند برای موضوع «اعتراف ابن‌تیمیه بر جواز تقیه» مورد استفاده قرار بگیرد.