یکی از شبهاتی که ابن تیمیه در مبحث غدیر وارد می‌کند این شبهه است که حدیث موالاة «من کنت مولاه فعلیّ مولاه» را ترمذی و احمد بن حنبل روایت کرده‌اند؛ امّا این بخش از جمله دعای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) «خدایا دوست بدار هر که او را دوست بدارد و دشمن بدار هر که با او دشمن است.» بدون تردید دروغی است که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نسبت داده شده‌است!»
«قَدْ رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ، وَأَحْمَدُ فِي مُسْنَدِهِ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ: «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ»، وَأَمَّا الزِّيَادَةُ وَهِيَ قَوْلُهُ: «اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ، وَعَادِ مَنْ عَادَاهُ» إِلَخْ فَلَا رَيْبَ أَنَّهُ كَذِبٌ»
منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه، مؤسسه قرطبه، ج 7، ص 319
اما ابن حجر هیثمی از بزرگان اهل‌سنت، اعتراف می‌کند که بیش از سی نفر از صحابه حدیث غدیر را همراه با جمله «الّهمّ وال من والاه...» نقل کرده‌اند.
مقاله «دعای «اَللّهمَّ والِ مَن والاهُ و عادِ مَن عاداهُ...» دروغ است ؟!»
این عکس می‌تواند برای «ادعای کذب سردمدار وهابیت ابن‌تیمیه حرّانی» مورد استفاده قرار بگیرد.