انحرافات و بدعت ها
یکی از خصوصیات طرفداران جریان انحرافی و افراطی «تشیع لندنی» عدم مواجهه درست با منتقدان و کشاندن گفت‌وگوها به مراء، لجبازی و جدال غیر نیکو است و از این طریق سعی می‌کنند فضا را برای توهین به مخالفین خود و از میدان بیرون کردن آنها فراهم کنند.
جریان افراطی «شیعه انگلیسی»، بر پایه مبانی و تفکراتی، از جمله مخالفت شدید با علوم عقلی، به ویژه فلسفه شکل گرفته است و طرفداران این جریان، عقل نظری و صِرف عقل را حجت ندانسته و علوم عقلی که بر پایه عقل نظری ایجاد شده را بیراهه و خارج از اسلام می‌دانند.
«تشیع لندنی» جریانی سازمان‌یافته و یک حزب سیاسی است که اهداف سیاسی خاصی را دنبال می‌کند؛ این جریان افراطی که در ظاهر، اولویت خود را مبارزه با اهل‌سنت و اسلام سنی قرار داده است، در واقع بازیچه دست استعمارگران برای تفرقه‌اندازی است. آنان با جبهه کفر تعامل خوبی داشته و عملاً شعار مبارزه با استکبار و استعمار را قبول ندارند.
«تشیع انگلیسی» یا «تشیع لندنی» از جریان‌های انحرافی و افراطی است که از حمایت همه‌جانبه برخی از کشورهای غربی مانند انگلیس برخوردار است؛ دبیر کل مجمع تقریب مذاهب اسلامی می‌گوید: «اطلاعات دقیق و مدارک مستند داریم که عربستان سعودی که طبیعتاً باید دشمن تشیع افراطی باشد، به جای دشمنی، با واسطه و روش‌های خاص خود، از این جریان افراطی حمایت می‌کند».
مهم‌ترین عوامل تحکیم وحدت در قرآن کریم عبارتند از: اعتصام و تمسک به حبل الهی، احیای امر به معروف و نهى از منکر و عبرت گرفتن از امت‌های پیشین؛ زیرا وحدت یک مقوله مهم است که عدم وجود آن در میان مذاهب اسلامی نتیجه‌ای جز اختلاف و نفاق، ذلت و خوارى ندارد و سرّ ذلت و خوارى هر ملت را باید در اختلاف و نفاق آنان جستجو كرد.
مهم‌ترین موانع ایجاد وحدت، عبارتند از اهانت و سب به مقدسات سایر مذاهب و خودپسندی و تعصب بی‌جا نسبت به اعتقادات خود؛ در حالی که قرآن کریم، مسلمین را از هرگونه اهانت به مقدسات دیگران و همچنین تعصب و خودپسندی نهی کرده است.
دشمنان اسلام و مسلمین، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و گسترش پدیده بیداری اسلامی، احساس خطر کرده و برای مقابله با این پدیده، اقدامات مختلفی را شروع کردند؛ از جمله اینکه افرادی راحمایت کردند تا پروژه تفرقه‌افکنی را کلید بزنند؛ در یک سو شیعیان تندرو و افراطی و در سوی دیگر اهل‌سنت افراط‌‌گرا و تکفیری را قرار دادند تا با آتش افروزی دینی میان سنی و شیعه، مقدمات یک جنگ تمام عیار بین مسلمانان را فراهم آورند.
یکی از مسائل مهمی که مانع وحدت بین مسلمانان است، مسئله تکفیر مسلمانان از جانب یکدیگر است؛ درحالی که خداوند متعال از مسلمانان می‌خواهد با مراجعه به قواعد علمی، منطقی و حقیقت محور در پذیرش حقایق کتاب و سنت و نیز بهره‌گیری از خرد، اختلاف و نزاع‌های فکری خود را به خدا و پیامبر (ص) ارجاع بدهیم.
افرادی مانند یاسر الحبیب با اقدامات افراطی خود، به متحدشدن اهل‌سنت و وهابیت علیه شیعه کمک کردند. اگر بخواهیم به یکی از اقدامات یاسر الحبیب اشاره کنیم که منجر به اتحاد و وحدت اهل‌سنت و وهابیت علیه شیعه شد، می‌توان به اقدام موهن و افراطی او و اهانت به یکی از همسران رسول خدا (ص) اشاره کرد. این اقدام یاسرالحبیب، خوشحالی وهابیت را به دنبال داشت.
در طول تاریخ اسلام، موضوع «وحدت امت اسلامی» یکی از مسائل مطرح در میان مذاهب اسلامی بوده که همواره با موانعی مواجه بوده که ازجمله این موانع، سب و توهین برخی از شیعیان افراطی به مقدسات اهل‌سنت است. این افراد اندک، کوشیده‌اند تا از این طریق، هم‌بستگی و وحدت مسلمانان را مورد خدشه قرار داده و با آن مقابله کنند.
گروه‌های تکفیری و تندرو، همگام با «صهیونیسم» و غرب تلاش می‌کنند، به اختلاف میان اهل‌سنت و شیعیان دامن بزنند؛ این تلاش برای شکست تقریب میان مسلمین، تنها به تکفیری‌هایی که به‌ظاهر، خود را سنی معرفی می‌کنند، محدود نمی‌شود؛ بلکه گروه‌ها یا افرادی دیگر نظیر «یاسر الحبیب» و «حسن اللهیاری» که خود را شیعه معرفی می‌کنند، همسو با تکفیری‌ها، در جهت ایجاد فتنه و آشوب در میان مسلمانان، مورداستفاده دشمنان قرار می‌گیرند.
جریان «تشیع لندنی» یا «شیعه انگلیسی» یکی از جریان‌های وحدت‌ستیز شیعه است که سعی دارد با ترویج انواع و اقسام شایعات و دروغ‌های رسانه‌ای، در شبکه‌های ماهواره‌ای و ایجاد تزلزل در تفکرات شیعیان، آنها را از تفکر انقلابی و خط مقاومت اسلامی دور کند.
استعمارگران بعد از پدیده بیداری مسلمانان در اثر انقلاب اسلامی، متوجه قدرت تشیع شدند؛ بنابراین برای حفظ منافع و سیطره قدرت خود بر جوامع جهانی به‌خصوص امت اسلام، تفرقه میان مسلمانان را طراحی کرده و با فتنه‌ای شوم، سعی دارند که چهره‌ای سلطه‌جو و قدرت‌‌طلب را از شیعیان در جهان اسلام به نمایش بگذارند.
جریان افراطی تشیع لندنی، با سب و اهانت به عایشه (یکی از همسران رسول خدا(ص)) در رسانه‌های عمومی و به شکل گسترده، اسباب اختلاف و تفرقه میان شیعه و اهل‌سنت را فراهم کرده است؛ صدور این گونه اعمال، از جانب برخی از افراد منتسب به این جریان، مخالف با سیره اهل‌بیت(ع) و مخالف با منش علما و بزرگان مذهب شیعه است.