اسناد
شبراوی شافعی پس از نقل ماجرای مأمون و امام جواد (علیه‌السلام) در بغداد می‌گوید: مأمون پس از این جریان، آن حضرت را نزد خود برده و محبت بسیار کرده و از ایشان بسیار تجلیل و تکریم می‌کرد و پیوسته او را مورد توجه قرار می‌داد؛ چرا که برای وی برکات و مکاشفات و کرامات آن حضرت ظاهر شده بود.
ابن صباغ مالکی پس از نقل ماجرای مأمون و امام جواد (علیه‌السلام) در بغداد می‌گوید: مأمون پس از این جریان، مات و مبهوت عظمت آن حضرت بود؛ چرا که در این جریان، مقام علمی و فضل و کمال و عقل و زیرکی و نشانه‌هایی از امامت آن حضرت، با آن که کم سن و سال بودند، برای مأمون آشکار شد.
ابن صباغ مالکی حکایت می‌کند: هنگامی‌که امام جواد (علیه‌السلام) از بغداد رهسپار مدینه شدند، مردم برای وداع با امام (علیه‌السلام) آمدند. هنگام غروب خورشید به دروازه کوفه، نزدیک خانه مسیب رسیدند و امام برای ادای نماز مغرب وارد مسجد قدیمی آن محله شدند.
ماوردی شافعی، برای عبارت «بَلْ يَداهُ مَبْسُوطَتانِ» چهار تأویل ارائه کرده است که عبارتند از:
«ید» به معنی نعمت؛ «ید» به معنی قدرت؛ «ید» به معنی مالکیت خداوند بر دنیا و آخرت و تثنیه واژه «ید» در آیه 64 سوره مائده، به خاطر مبالغه در نعمت است.
تفسير الماوردی، ج2، ص51.
سهل بن عبدالله تستری، مفسر سنی، واژه «یداه» در آیه 64 سوره مائده تأویل برده، چنین معنا می‌کند: يعنی حكم، امر و نهی خداوند متعال در ملکش، نافذ است.
تفسیر التستری، ص58.
سمرقندی، مفسر حنفی می‌نویسد: عبارت «بل یداه مبسوطتان» به معنی اين است كه رزق و روزی خداوند متعال، بر خلقش گسترده و وسیع است.
بحرالعلوم، سمرقندی، ج1، ص448.
ملک فیصل در مصاحبه‌ای که با روزنامه واشیطن پست، در تاریخ 17 دسامبر سال 1969 داشت، در مورد رابطه تنگاتنگ سعودی‌ها و یهودیان تصریح کرده است: همانا ما و یهودیان پسر عمو هستیم، راضی نمی‌شویم به دور کردن ایشان از دریا، همان‌گونه که برخی به ما این پیشنهاد را می‌کنند، بلکه سیاست ما همراهی کردن مسالمت‌آم
فخر رازی می‌نویسد: آن‌گاه که یوسف (علیه‌السلام) ادعای نبوّت کرد، [آیۀ 39 سوره یوسف] و اثبات نبوّت مبنی بر اثبات مباحث مربوط به خداوند است، بنابراین در آیه بعد، آن را توضیح داد که هر چند بیشتر مردم به وجود إله عالِم و قادر، اعتقاد داشتند، ولی در عین حال، معتقد بودند که بت‌ها صورت ارواح فلکی هستند
برخی از جنایات آل‌سعود در راستای تثبیت قدرت:
1) ذبح 3970 نفر از اهالی منطقه شعبیة در حالی‌که در شب بیست و هفتم رمضان در مسجد در حال عبادت و نماز بودند.
2) ذبح 410 نفر از اهالی آل اسلم از قبیله شمر.
3) ذبح 513 نفر از قبیله عنزة.
4) ذبح 411 نفر از اهالی حائل.
شوکانی می‌گوید: سجده برای غیر الله، زمانی شرک می‌شود که مقید به قصد ربوبیت باشد؛ در این صورت است که شرک محقق می‌شود و اله دیگری برگزیده شده است، اما اگر قصد ربوبیت در سجده نباشد و صرف تعظیم باشد، همانند تعظیم‌هایی که در برابر پادشاهان عجم می‌شود و زمین را می‌بوسند، کفر نیست.
غماری معتقد است که ساختن مسجد در جوار قبور مطهر اولیاء الهی هیچ منعی ندارد؛ دلیل بارز او برای اثبات این مدعا، آیه 21 سوره کهف است.
غماری می‌گوید: برخی معتقدند که اگر بر روی قبور بناء بسازیم، موجب می‌شود که انسان‌ها به عبادت غیرالله روی آورند، حال آنکه تنها هدف، سازندگان بناء بر قبور این است که حرمت قبور مطهر اولیاء الهی حفظ شود و هم‌چنین آن قبور مطهر از خطراتی هم‌چون نبش قبر در امان بمانند.
غماری می‌گوید: سلف امت نیز به جواز بناء بر قبور اولیاء الهی معتقد بوده‌اند؛ چنانکه در شرح توبشتی بر کتاب «المصابیح» و هم‌چنین شرح زین العرب بر کتاب «المصابیح» چنین تصریح شده است: سلف امت، بناء بر قبور بزرگان دین و علمای مشهور را جایز می‌شمردند.