ابن صباغ مالکی حکایت می‌کند: هنگامی‌که امام جواد (علیه‌السلام) از بغداد رهسپار مدینه شدند، مردم برای وداع با امام (علیه‌السلام) آمدند. هنگام غروب خورشید به دروازه کوفه، نزدیک خانه مسیب رسیدند و امام برای ادای نماز مغرب وارد مسجد قدیمی آن محله شدند. در صحن مسجد، درختی بود که تا آن زمان میوه نداده بود. امام (علیه‌السلام) ظرف آبی درخواست کردند تا با آن وضو بگیرند. امام (علیه‌السلام) در کنار آن درخت وضو گرفتند و مردم به امامت حضرت نماز مغرب را به‌جای آوردند. امام در رکعت اول، سوره حمد و نصر، و در رکعت دوم، سوره حمد با توحید را خواندند. بعد از اتمام نماز مشغول به ذکر شدند و بعد از آن 4 رکعت نماز نافله به‌جا آوردند. سپس مشغول سجده شکر شدند. آن‌گاه با مردم وداع کردند و به راه افتادند. صبح روز بعد، آن درخت ثمر داشت، در حالی‌که شب قبل به برکت وضوی امام جواد (علیه‌السلام) به بار نشسته بود. مردم با دیدن این واقعه، بسیار متعجب شدند و از این عجیب‌تر، میوه‌ی این نوع درخت، به صورت معمول، هسته دارد، ولی میوه‌ای که داده بود، هسته نداشت.
الفصول المهمة فی معرفة أحوال الائمة، ابن‌صباغ مالکی، ص258و259.
مقاله: «دو کرامت امام جواد (علیه السلام) از کتب اهل سنت»