مباحث روایی
علمای اهل سنت که تلاش می‌کنند یکی از ثقلین را، سنت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، به جای اهل بیت آن حضرت، معرفی کنند، باید بگویند که خلیفه مسلمین چرا از رسول خدا، احادیث کمی نقل نموده است، مقداری از احادیث را آتش زده، و خیلی از احادیث را در سینه محفوظ داشته و برای کسی نقل نکرده و به عالم برزخ منتقل نموده است.
مهمترین گمشده امروز مسلمانان، اهل بیت پیامبر هستند. تمسک و محبت و مودت به اهل بیت یعنی عمل به رهنمودهای اهل بیت، کما این‌که تمسک به قرآن یعنی عمل به دستورات قرآن. صرف محبت اهل بیت کافی نیست، بلکه باید به روایات، فقه و اخلاق و سیره اهل بیت عمل کنیم، و این همان مرام و مکتب شیعه است که حقیقتی است گمشده نزد برادران اهل سنت.
هدف پیامبر اکرم از مشورت با اصحاب، طبق نظر علمای اهل سنت و شیعه چیست؟ ابن ابی حاتم که از علمای اهل تسنن می‌باشد درباره این آیه می‌گوید: مراد از مشورت پیامبر اکرم با مردم این است که خداوند می‌داند که رسول خدا، احتیاج به مشورت آنان ندارد و لکن می‌خواهد این کار (مشورت کردن) بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سنت و روش گردد.
محبت اهل‌بیت پیامبر(علیهم السلام) از مهمترین خواسته‌ها و دستورات خداوند است. خداوند در آیه ۲۳ سوره شوری پاداش رسالت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را محبت اهل‌بیت می‌داند و در روز قیامت بندگان خود را مورد بازخواست قرار می‌دهد. در این خصوص روایات فراوانی در منابع روایی و تفسیری فریقین وجود دارد که نشان از اهمیت این امر است.
متقی هندی در کتاب خود چنین می‌گوید: دیدم علی بن ابی‌طالب قرآن را بالای سرش گرفته و ميگويد: خدایا! آن حق مسلم من که در قرآن آمده از دست من گرفتند! خدایا آن پاداشی را که من در برابر این ظلم صبر کردم به من بده! خدایا به قدری من از مردم درخواست کردم، دائم دستور دادم، این‌ها از من ملول شدند و به قدری این‌ها نافرمانی کردند و من هم از این‌ها ملول شدم.
دشمنان درصدد هستند که فضایل اهل‌بیت را محو کنند. لذا شبهاتی را مطرح می‌کنند. یکی از آن‌ها این است که حديث غديری كه شيعيان آن را دليل بر امامت على ابن ابی‌طالب می‌دانند در روز هجدهم ذى‌الحجة بيان شده است در حالی‌که آيه اكمال دين در نهم ذى‌الحجة نازل شده است؛ و می‌گویند چرا شیعه اکمال دین را به امامت على ابن ابی‌طالب ربط می‌دهد.
با وجود این‌که آیه «بسم الله الرحمن الرحیم» از با عظمت‌ترین آیات است، اهل‌سنت آن را از نمازحذف کردند و آن را جزو قرآن نمی‌دانند. سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا حذف این آیه از قرآن، تحریف به حساب نمی‌آید؟ پس چرا شیعه را به تحریف قرآن متهم می‌کنند، با این‌که شیعه معتقد است در قرآن موجود، هیچ‌گونه دخل و تصرفی صورت نگرفته است.
إبن حبان از علمای بزرگ اهل سنت است، در كتاب الثقات می‌گويد: «وقتی رسول اكرم (صلی الله عليه و آله و سلم) در اطراف مكه مشغول تبليغ دين اسلام بود، قبيله بنی‌عامره آمدند و عرض كردند كه يا رسول الله! ما حاضريم به تو ايمان بياوريم، به شرطی كه خلافت و جانشينی بعد از تو به عهده ما باشد؟ رسول اكرم فرمود: مسئله تعيين خليفه و امام به دست خداست و هر كس را كه بخواهد امام و خليفه قرار می‌دهد.»
اکنون برای یک فرد محقق سوال پیش می‌آید که این اندیشمندان سنی، چگونه از بهشتی بودن تمامی صحابه آگاه هستند؟ آیا این دانشمندان به خاطر ارتباطشان با خدا از سرنوشت صحابه مطلع هستند؟ به راستی این دانشمندان طبق کدام منبع و مدرک قائل به بهشتی بودن صحابه هستند؟ به راستی اين چه عدالتى است كه قرآن نسبت فسق به بعضی از صحابه داده است.
رسم عرب جاهلی در آیین حج، بر این بود که با ورود به شهر مکّه‌ی مکرّمه، حتّی اگر چند ماه پیش از ایّام حج به این شهر وارد می‌شد، به حال احرام باقی مانده و با همان حال در روز 8 ذیحجه لبیک گویان به صحرای عرفات، مشعر و منا رفته و در این مدّت، تا مادامی که مناسک حج، پایان نمی‌یافت از احرام خارج نمی‌شدند که پیامبر بر آن، مهر بطلان زد.
در احادیث صحیح بنا بر مذهب اهل سنت آمده است که خداوند متعال درآخر زمان و نزدیکی قیامت امام عادلی را به‌سوی مردم جهان می‌فرستد تا امور مردم دنیا را به عهده بگیرد، او ازاهل‌بیت رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) و از فرزندان حضرت زهراء (سلام الله علیها) می‌باشد. زمین را به عدل آراسته می‌کند و بساط ظلم را برای همیشه برمی‌چیند.
با مروری در کتب اهل سنت به این نتیجه می‌رسیم که از خلفا تفسیر قرآن بسیار اندک نقل شده است. چرا که جهل خلفا به مسائل و معارف قرآن بسیار مشهور است. این مطلب در کتب اهل سنت تصریح شده است. بر این اساس خلفا با آن كه عرب زبان بودند، معناى برخى واژه‌های قرآنی را نمى‌دانستند. مثلًا رواياتى كه در مورد جهل ابوبكر و عمر نسبت به معناى «كلاله» نقل شده، فراوان است.
روایاتی که در پیرامون شخصیت و فضائل حضرت علی (علیه السلام) به ما رسیده چنان در سطح وسیع انتشار یافته است که ما نمی‌توانیم او را آن‌چنان که هست توصیف کنیم، روایات بی‌شماری از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه معصومین (علیهم السلام) وارد شده است که هر دسته از آن گوشه‌ای از جوانب شخصیت محیّرالعقول او را توصیف می‌کند.
از تهمت‌هایی که به شیعه نسبت داده می‌شود، این است که شیعه معتقد به تحریف قرآن است. در حالی‌که عقیده شیعه امامیه این است قرآنی که اکنون در دست ماست عینا همان قرآنی است که بر پیامبراکرم نازل شده است و هیچ‌گونه تحریفی در آن صورت نگرفته است. برعکس با رجوع به کتب اهل‌سنت موارد بسیاری می‌یابیم که خلفاء قائل به تحریف بودند.