خانه کعبه به عنوان قبله مسلمانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از این مکان به عنوان اولین مکان برای عبادت یاد شده است. اما وهابیون معتقدند به دلیل حضور بتها در درون کعبه، تولد امیرالمؤمنین (ع) در این مکان از اهمیتی برخوردار نیست. چرا که این مکان بتکده بود. این ادعا در حالی بیان می‌شود که علمای اهل سنت ازجمله آلوسی، میلاد حضرت در کعبه را یک فضیلت بی‌نظیر می‌داند.

قائل شدن به این مطلب که شیعیان، امام حسین (ع) را به شهادت رسانده اند، دارای تناقض و تضادی آشکار است. چگونه می توان میان محبت و یاری و پیروی (شیعه بودن) و جنگ و دشمنی جمع کرد؟! اگر بنا باشد افراد سپاه عمرسعد و عبیدالله بن زیاد را شیعه بنامیم، پس یاران آن حضرت که تا آخرین لحظه در کنار آن حضرت ایستادگی و جانفشانی کردند و در این راه به شهادت رسیدند را چه بنامیم؟

امام خمینی (ره) با توجه به ابعاد سیاسی حج، پس از پیروزی انقلاب، در پیامی به حاجیان، ضرورت رویارویی با آثار طاغوت و بازگشت به اسلام واقعی را یادآور شدند. در همان سال، مراسم برائت از مشرکان در مدینه برگزار شد؛ به علّت روابط دوستانه دولت سعودی با آمریکا، برگزاری این مراسم با محدودیت روبه رو شد و به حدی این چالش ادامه پیدا کرد که منجر به قطع رابطه سیاسی ایران و عربستان و توقف چند ساله اعزام حجاج ایرانی به حج شد.

مفتی وهابی به علت کینه نسبت به روحانیت می‌گوید: «چه لزومی دارد که یک آخوند همراه کاروان حج باشد؛ آخوند به غیر از گمراهی و انحراف، چیز دیگری ندارد.» در پاسخ باید گفت که یکی از وظایف مهم روحانی کاروان، آشنا کردن مردم به مسائل حج است تا به جهت ندانستن مسئله تا مدت‌ها گرفتار نباشند.

واقعه غدیرخم و اعلام خلافت و جانشینی امیرالمؤمنین (ع) مهمترین دستوری است که خدای رحمان، پیامبر خود را ملزم به اعلام آشکار آن کرد. اما عده ای خلافت و جانشینی را از مسیر حق آن تغییر داده و به کج راهه کشاندند. بر اساس همین اتفاق شوم، واقعه غدیرخم در میان مسلمانان تحریف و حکومت امیرالمؤمنین (ع) غصب شد.

از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام، از سرشناسان دوران خود بودند. وهابیون ادعا می کنند اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته، چرا از آنان اثری وجود ندارد؟ درحالی که هشام بن حکم از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.