مکاتب اهل سنت
ابوحنیفه پایه‌گذار مذهب حنفی از مذاهب چهارگانهٔ اهل‌سنت است. یحیی بن حمزه از بزرگ‌ترین فقهای حنفی مذهب از ابوحنیفه نقل کرده که وی می‌گفت: «اگر شخصی قاطری را به نیّت قربةالی الله عبادت کند، اشکالی بر او نیست. جالب است که وهابیت این‌گونه فتاوا را نادیده گرفته و به موضوع توسّل که نزد شیعه و سنّی مورد اتفاق است، اشکال میکنند.
با اینکه آیات متعددی از قرآن کریم در حرمت شراب و نکوهش شراب‌خواران است اما یزید بن معاویه در دوران خلافت پدرش و در سفر حج پس از رفتن به مدینه منوّره در کنار حرم نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) و در ملاء عام، سفره شراب گستراند و چون خبردار شد ابن عباس و حسین بن علی قصد اعتراض به او دارند، دستور داد تا شراب را از سفره بردارند.
از جمله راه‌کارهای ضد شیعی در خدشه و شبهه‌سازی برای عزاداران حسینی (علیه السّلام) رفع اتهام از جنایتکار پلیدی همچون یزید بن معاویه و وجهه بخشیدن به اوست؛ به همین منظور از دیرباز برخی کوشیده‌اند تا با وجود روشنی و آشکاری جنایات وی، قدری از لکه‌ی ننگ ابدی وی بکاهند؛ در همین راستا با شبهه‌افکنی‌های گوناگون به تبرئه یزید پرداختند.
از جمله بدعت‌هایی که توسط عمر بن خطاب در دین گذارده شد، تحریم متعه بود این در حالی است که روایات متعدد کتب اهل‌سنت و عمل صحابه در عصر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دوران خلافت ابوبکر و بخشی از دوران عمر بن خطّاب و حتی پس از آن، نظر شیعه در حلّیت متعه را تایید می‌کند، امّا عمر بن خطّاب آن را تحریم کرد.
عده‌ای از مسلمانان با اجازه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از مکه به سرزمین حبشه هجرت کردند و در سال هفتم هجری به مدینه بازگشتند. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در فضیلت آنان می‌فرماید: مهاجرین از مکه به مدینه یک بار هجرت کردند و برای مهاجرین به حبشه (اهل سفینه)، دو هجرت محسوب می‌شود.
حفظ دین از شئونی است که می‌توان برای امام معصوم مطرح کرد. بدین معنا که امام معصوم باید به لحاظ سیاسی واجتماعی به گونه‌ای رفتار کند که نگذارد دین نابود شود؛ بنابراین بر اساس سیره و سخنان معصومان این شأن و وظیفه از سه طریق حاصل می‌شود: 1- همکاری با خلفا؛ 2- صلح با حاکم جائر؛ 3- قیام در برابر حکومت جائر
من نمی‌دانم که عذاب وجدان با برخی از طرفداران ماجرای سقیفه چه کرده است که به هرچیزی تمسک میکنند تا بتوانند به غصب خلافت توسط اهل سقیفه لباس مشروعیت بپوشانند. آنها به انحاء مختلف در صدد این هستند که عمل خلاف شرع اهل سقیفه را توجیه کنند و حتی در این راه به کلام حضرت علی نیز تمسک میکنند تا وجدانشان آسوده گردد.
کتاب صحیح بخاری نوشته محمد بن اسماعیل بخاری است. او در خصوص انگیزه تالیف این کتاب گفته است: روزی نزد استاد خود اسحاق بن راهويه بوديم كه گفت: چه می‌شد اگر كتاب مختصری درباره سنت صحيح رسول اكرم فراهم می‌كرديد! اين امر در دلم نشست و شروع به گردآوری جامع روايی صحيحی نمودم و صحيح خود را از ميان ششصد هزار روايت گرد آوردم.
تاریخ مملو از ظلم هایی است که بر بندگان صالح و اولیاء خدا رفته است. وقتی به سخنان جانسوز امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) نگاه می کنیم، به اوج مظلومیت آن حضرت پی می بریم. و به جرأت می توان گفت که مولا علی(علیه السلام) اول مظلوم عالم است چرا که با تمام سفارشات نبی خدا، او را از حقوق اولیه اش و جانشینی برحقش محروم کردند.
شأن حفظ دین از شئونی است که می‌توان برای امام معصوم مطرح کرد.بدین معنا که امام معصوم باید به لحاظ سیاسی واجتماعی به گونه‌ای رفتار کند که نگذارد دین نابود شود بنابراین براساس سیره و سخنان معصومان این شأن و وظیفه به گونه‌های مختلف انجام می‌شود.
نهج البلاغه پس از قرآن کریم، ممتازترین کتاب است که جز علی بن ابی‌طالب(ع) بشر دیگری نمی‌توانست آن را بر زبان جاری سازد. این کتاب، دایرة المعارفی است که همه بشریت می‌توانند از آن بهره گیرند. این اثر ارزشمند به همت عالم بزرگوار سید رضی جمع‌آوری شد. وی فصیح‌ترین کلمات امام علی(علیه السلام) را ، گلچین کرد و در این کتاب گرد آورد.
می‌دانیم که هیچ انسانی به غیر از ائمه اطهار مصون از خطا و اشتباه نیست. همه انسانها احتمال ارتکاب گناه در آنها وجود دارد. اما نمی‌دانیم چرا برادران اهل سنت اصرار بر عادل بودن صحابه دارند؟ درحالی که تاریخ به وفور از خطاها و گناهان آنها پرده برداشته است. با مشاهده تاریخ به خوبی می‌بینیم که فرضیه عدالت صحابه یک سخنی پوچ و بیهوده است
در جریان شکل گبری و استحکام دین مبین اسلام جنگ‌های بسیاری رخ داده است، ولی آنچه که حائز اهمیت است، تفاوت دیدگاه رسول خدا با خلفای بعد از اوست. حضرت رسول نهایت رافت و مهربانی را نشان می داد و از اسلام یک چهره ایی زیبا به نمایش می‌گذاشت تا بتواند افراد بیشتری را به اسلام گرایش دهد. برخلاف جنگ‌هایی که برخی از صحابه انجام دادند.
در برخی از منابع اهل سنت به برخی از رفتارها از ام الومنین اشاره شده است که دور از شان ایشان است. ان شاءالله که این‌گونه سخنها درست نیست و الا برای مادر مسلمین خیلی ناگوار است که فرزندانش را به میدان قتلگاه جمل ببرد و چند هزار نفر از آنها را به کشتن دهد. یا اینکه از شنیدن خبر برادر رسول خدا سجده شکر بجا آورد.