یکی از انحرافات فرقه‌ی صوفیه، قطب‌سازی و ادعای مقامات معنوی برای قطب است که او را تا جایگاه ائمه‌ی معصومین (ع) بالا برده و قائل به مقام ولایت، برای قطب هستند که عده‌ای از شیوخ صوفیه، قطب و جایگاه قطبیت را بی‌اساس و به ساختگی بودن و جاه‌طلب دانستن آن از طرف اقطاب صوفیه اعتراف کرده‌اند.

حضرت حجت بن الحسن (عجل الله فرجه) دو غیبت داشتند که به غیبت صغری و کبری معروف‌ است، در زمان غیبت صغری، نواب اربعه واسطه ارتباط بین امام و مردم بودند که از طرف حضرت به این منصب برگزیده‌ شدند که عده‌ای از اقطاب صوفیه، برای اینکه بر مردم مسلط شوند علاوه بر تنزل جایگاه نواب اربعه، نیابت جنید بغدادی از طرف امام (ع) بیعت با وی و جانشینان او را مطرح کردند.

در حالی صوفیه مدعی معنوی و عبادی بودن جلسات خود هستند که زد و خوردهای شدید بین مریدان که برخاسته از وجد و شوریدگی حاصل از این جلسات است و گاها باعث صدمات و لطمات خاصی برای صوفیان شده است تا جایی که به مرگ آنها نیز منجر شده است.

فرقه‌های برای جذب مخاطبان خود، دست به دامان شیوه‌های مختلفی می‌شوند. یکی از آن شیوه‌ها استفاده از امیال جنسی است. غالب فرقه‌های صوفیه مراسمات خود را تحت عناوین خاصی مانند "رقص سماع" یا روابطی تحت عنوان "ارتباط طریقتی" و "آداب تشرف" بصورت مختلط برگزار می‌کنند تا مخاطبان بیشتری را جذب نمایند.

یکی از مهم‌ترین گروه مخالفان صوفیه، علمای راستین بوده‌اند که مردم را از خطر تصوف باخبر می‌کردند. از میان علمایی که درباره انحرافات صوفیه موضع‌گیری محکمی داشته‌اند میرزای قمی (ره) بوده است. ایشان سران صوفیه را منحرف می‌داند و خطر آنها را به مردم گوشزد می‌کنند.

صوفیه قدیم دو کارکرد برای کرامت در نظر داشتند. اولین آنها اثبات مقام ولی بود و دومین کارکرد جلب اعتماد سالک برای قدم نهادن در وادی سلوک تحت ولایت ولی صاحب کرامت. ایشان در حالی این کارکردها را برای ولی در نظر داشتند که غافل از منشا رحمانی یا شیطانی کرامت بودند.