ظهور
جمله امام زمان(عج) می‌آید و همه کارها را درست می‌کند، جمله‌ای در راستای خراب کردن عقیده مهدویت است. این عقیده، تبدیل یک موتور محرّک به یک ترمز و چوب لای چرخ است.
مردمانی که اهل عبودیت خدا هستند، می‌فهمند باید خود را آماده کنند، باید منتظر و مترصد باشند؛ انتظار لازمه‌اش آماده سازی خود است.
رسالت رسولان و انبیاء الهی (ع)، با ظهور حضرت مهدی (عج) به نقطه تکامل و اوج خود مى‌رسد. این مطلب براى انسان، ایجاد نشاط مى‌کند! وقتى انسان می‌بیند که خداوند که 124 هزار پیامبر الهی (ع) را با برنامه فرستاده، نقطه اوج و نهایى برنامه‌اش زمان ظهور حضرت مهدی (عج) است، به امید حقیقی و نشاط واقعی دست می‌یابد! نقش ویژه امام زمان (عج) عالمگیر ساختنِ حاكمیّت توحید و برقراری عدالت جهانی و گسترش امید حقیقی است.
تمام دانش، بیست و هفت حرف است، تمام آنچه پیامبران تاكنون بیان كرده‌اند، دو حرف از آن است؛ وقتی قائم قیام می‌كند، بیست و پنج حرف دیگرش را آشكار می‌سازد و بیست و هفت حرف علم كامل می‌شود؛ چه چیزى براى انسان امیدبخش‌تر از شکوفایی علم است؟ امید به علم رشد یافته و شکوفا شده، می‌تواند بستر امیدواری و نشاط آوری را فراهم کند و این امر جز با ظهور حضرت مهدی (عج) تحقق نمی‌یابد.
پس از ظهور امام زمان (عج) عالم تکوین دگرگون می‌شود؛ در آن زمان، تمام استعداد و قابلیت‌هاى موجودات و مخلوقات به فعلیت مى‌رسد؛ حتی مقداری که تا زمان ظهور امام زمان (عج) کشف می‌شود، نسبت به آنچه پس از آن ظاهر می‌شود، قابل مقایسه نیست؛ این مسئله می‌تواند سبب ایجاد نور امید در دل متدینین و منتظرین ظهور گردد.
تکامل وجودی بشر در دوران ظهور حضرت مهدی (عج) چنان رشد می‌یابد که در تاریخ بشر بی‌سابقه است؛ انسان بدون واسطه مى‌تواند با امام زمان (عج) سخن گوید و صدای ایشان را بشنود؛ هم‌چنین در این دوران، (با وجود سختی فهم کتاب خدا) حتی زنان خانه‌دار نیز مى‌توانند مطابق موازین قرآن، قضاوت و حکم کنند؛ دانستن این مطالب، امید را در منتظران افزایش داده و آرزو می‌کنند در آن زمان حضور داشته و آن دوران را درک کنند.
جایگاه اهل بیت (ع) نسبت به قرآن کریم، مثل جایگاه نقطه‌ها نسبت به کلمات است؛ همان‌گونه که نقطه‌ها از کلمات جدا شود، در فهم آن اختلاف می‌شود، اهل بیت (ع) نیز اگر از قرآن جدا شوند، قرآن درست فهمیده نمی‌شود و در آن اختلاف می‌شود.
شناخت امام عصر (عج) توسط امام عسکری (ع) و نشان دادن ایشان لازم است و این واقعه در زمان تولد امام زمان (عج) به برخی خواص توسط امام حسن عسکری (ع) انجام شده و تا 5 سال ادامه داشته است. اما در زمان ظهور، حجت قبلی حضور ندارد که ما بتوانیم توسط نص ایشان امام مهدی (عج) را بشناسیم.
در روایاتريا، ظهور حضرت (ع) بسیار روشن بوده است و از آن تعبیر به روشن تر از خورشید شده است و هر شخص طالب حقیقتی به راحتی خواهد توانست صحت وی را تشخیص دهد.
ظهوری برای یمانی در روایات متصور نیست و تنها مسئله ای که برای یمانی آمده است، خروج اوست و تبعیت از آن صرفاً برای این است که دعوت به سوی امام زمان (عج) می کند نه این‌که وی ذاتا واجب الاطاعه باشد.
اگر فردی به قانون جذب اعتقاد و اعتماد پیدا کند دیگر نیازی به حرکت و تلاش برای زمینه سازی نمی بیند و می توان با تصویر سازی و فکر کردن به اصل ظهور و ابعاد آن موانع را از پیش روی برداشت اما ظهور مسأله ای نیست که بدون تلاش و هز ینه دادن و خون دل خوردن اتفاق بیفتد.
نگاه سطحی و غیرقابل استناد محمدعلی طاهری به رویداد ظهور، مبارزه حق و باطل را در یک رویارویی علمی خلاصه کرده است. در حالی که روایات مرتبط با مهدویت، محاجات علمی را در قالب اتمام حجتی از سوی ایشان در مقابل ستمکاران بیان فرموده‌اند.