پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از راه‌های شناخت امام و حجت خدا (علیه‌السلام) نص می باشد. این راه، مستمسکی شده است برای فرقه احمدالحسن در اثبات جریان انحرافی شان تا بتوانند عوام جامعه را به سوی خود جذب کنند.

شکی نیست که نص، راه شناخت است و در روایات به این امر تاکید شده است. از امام صادق (علیه‌السلام) پرسیده شد، امام چگونه شناخته می‌شود؟ فرمود: «به وسیله وصیّت (امام قبلی) و فضیلت (خود امام).»(1) اما آیا نص، برای همه زمان ها راه شناخت است؟ آیا نص، در زمانی که امام قبلی برای تایید امام بعدی نیست نیز راه شناخت است؟

ما در تاریخ امامان دیده ایم که امام بعدی توسط حجت قبلی به مردم یا بعضی خواص شناخته می شد. مثلا امامت حضرت علی (علیه‌السلام) توسط نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره شده و ایشان را به مردم به عنوان حجت پس از خود، بارها نشان داده است. اما آیا در ظهور امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) نیز نص راه شناخت است؟ خیر.

نص در لغت هر کلام صریح که واضح و آشکار باشد(2) و در اصطلاح یعنی کلامی واضح و آشکارِ بدون احتمال را گویند. با توجه به قرائن روایی نیز نص را به همین طریق ذکر کرده اند. امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: «سه چیز است که در کسی جمع نمی شود الا اینکه صاحب این امر است: ... و اینکه صاحب وصیت ظاهره باشد، وصیتی که وقتی به مدینه بیایی و درباره آن از عموم مردم و بچه ها بپرسی که فلانی به چه کسی وصیت کرده؟ بگویند به فلانی پسر فلانی».(3)

پس شناخت امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) توسط امام عسکری (علیه‌السلام) و نشان دادن ایشان لازم است و این واقعه در زمان تولد امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) به برخی خواص توسط امام حسن عسکری (علیه‌السلام) انجام شده و تا 5 سال ادامه داشته است. اما در زمان ظهور، حجت قبلی حضور ندارد که ما بتوانیم توسط نص ایشان امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) را بشناسیم.

قطب الدین راوندی نیز می گوید: «شخص امام (علیه‌السلام) به هنگام ظهورش فقط توسط معجزه شناخته می شود، چون نصی که از پدرانش درباره او صادر شده، شخص وی را از غیر او قابل تشخیص نمی کند.»(4)

پس عدم درک صحیح از نص توسط فرقه احمدالحسن باعث این انحراف بزرگشان شده است. آیا واقعا در وصیت ادعایی احمد اسماعیل بصری چنین خصوصیت هایی وجود دارد؟ آیا وضوح و آشکار بودن شخصیت احمد بصری چنین است که بتوان بر آن وصیت احتجاج کنند؟

مطلب مهم تر این که آن ها به خوبی می دانند شخص عبدالله هاشم، سرکرده فرقه رایات السود به همین وصیت احتجاج کرده و خود را مهدی دوم و فرزند احمد اسماعیل بصری می داند! از طرفی وی حرام الهی را حلال کرده است و مشروب خواری را جایز می داند! حال با توجه به این مطلب، آیا حاضرند احتجاج عبدالله هاشم به حدیث وصیت الغیبة شیخ طوسی را بپذیرند؟

پی نوشت:

1. اصول کافی، شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چاپ چهارم، 1407، ج۲، ص۳۷.
2. لغت نامه دهخدا.
3. اصول کافی، شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چاپ چهارم، 1407، ج۲، ص۳۷.
4. قصص الانبیا (علیهم‌السلام)، قطب راوندی، سعيد بن عبدالله، مکتبة علامه مجلسی، چاپ اول، قم، 1430، ص 184.