پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اخیرا شخصی به نام احمد فرزند اسماعیل ادعا کرده است که فرزند امام زمان (علیه‌السلام) و یاور و معاون و وصی و جانشین اوست و خود نیز دارای مقام بابیت و مهدویت و یمانیت و عصمت و اعلمیت و امامت است. وی که رشته تحصیلی‌اش (مهندس شهرسازی) از دانشکده مهندسی شهر بصره عراق است، مدعیست در خواب امام زمان (علیه‌السلام) را می‌بیند که در آن احلام، او را بسوی واقعیاتی پنهان راهنما می‌کنند؛ بواسطه آن، احمد بن اسماعیل با امام زمان(علیه‌السلام) دیدار داشته و متوجه می‌گردد که فرزند امام زمان(علیه‌السلام) و جانشین اوست و بایستی مردم را برای ظهور آن حضرت(علیه‌السلام)آماده کند و از آنان بیعت بگیرد. بدین جهت همو از سال 1387 خورشیدی ادعای یمانیت کرده و شروع به بیعت گرفتن از مردم می‌کند!

او نیز همانند تمامی کذّابین و دجاجله سابق، ادعاهایش منحصر در بابی‌گری و یمانی‌گری نشد و چندی بعد همو ادعای مهدویت نموده و بسیاری از روایات مربوط به امام زمان(علیه‌السلام) را برای خود دانسته و تا کنون نیز برای خود صولت و اصالتی در دولتِ عدالت سراغ دارد و مدعیست قائم آل محمد نیز هموست.

 طبق نظر محققین، نسب وی در اصل به همبوش بن داوود می‌رسد و بدین جهت روستای نام‌گذاری شده است. فلذا احمد بن اسماعیل، همبوشی‌الأصل است. اما وی اصرار دارد که با چهار نسل، منتسب به امام زمان (علیه‌السلام) است.[1] جالب این‌جاست که احمد همبوشی جهت اثبات سیادت خود و این‌که نسب به امام زمان می‌برد، مدعیست «چند نفر شهادت داده‌اند که من فرزند امام زمانم!»
طبعاً شهادت آن افراد از دو حالت خارج نیست؛ یا از روی حسّ است یا حَدس! اگر از روی حسّ باشد که باید این شاهدان عمر نوح داشته و سلمان(جد سوم او) و حسین(جد دوم او) را دیده و از آنان پرس‌وجو کنند و مطمئن شوند که آنان از سلاله امام زمان(علیه‌السلام) هستند و سپس مطمئن شوند که حسین فرزندی به نام صالح دارد و از طرفی احمد همبوشی فوق الذکر حتماً نوه اوست!! پس طبعاً این چنین نیست و شهادت آنان از روی حسّ نبوده است.
اما اگر از سر حدس این‌چنین شهادتی داده‌اند، اساس شهادت باطل است زیرا حدس (ظن فوری بجهت حضور مبادیء) در علم انساب مطلقاً بی‌ارزش است. چرا که اساس حدس یعنی عدم شهود؛ یعنی آنان به چیزی شهادت می‌دهند که شاهد آن نیستند!!

مهم‌تر این‌که تمامی افرادی که این‌چنین شهادتی داده‌اند، از انصار احمد همبوشی بوده‌اند و مدعی امامت و عصمت وِی! و برای همین است که انصار احمد مدعی هستند، شهادت این افراد چه‌بسا از سر حدس هم باشد، همانند شهادت خزیمه ذو الشهادتین است و ارزشش، الهی و دوچندان است! شکی نیست که هیچ یک از این‌ها اثبات ذریت و سیادت نمی‌کند؛ بلکه تنها راهی که حلال مشکلات است، آن عبارت است از راهکار امام هادی (علیه‌السلام) برای مقابله با دجاله که فرمود: «گوشت تن فرزندان فاطمه زهرا (علیهاالسلام) بر درندگان حرام است.»[2]  این سخن را امام هادی(علیه‌السلام) آن‌زمانی به زبان آورد که زنی از زنان عرب ادعا نمود همان دختر امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) «زینب کبری» است و با امام حسین(ع) رابطه خواهر و برادری دارد.

بدنبال آن عالمی از علمای عامه توان رد ادعای او را پیدا نکرد و این امام هادی(علیه‌السلام) بود که حدیث سالف الذکر را بیان نموده و از حاکم خواست تا زینب کذابه را به قفس شیران دربار بیافکند که در آن حین، آن زن فریاد توبه و استغفار سر داد و از ادعای کذب خود برگشت؛ حال آن‌که امام هادی(علیه‌السلام) خود داخل در قفس شیران شد و شیرها برای تبرک یال و کوپال بر عبای امام(علیه‌السلام) رسانده و بزبان بی زبانی عرض ارادت می‌نمودند. فلذا این روش برای فضح دجاجله مجرّب است و کار را یکسره می کند.

حقیقت حرکت احمد همبوشی، ایجاد انشقاق و چند دستگی در دل تشیع است و بدین جهت وی تمامی مراجع شیعه را باطل و ضالّ معرفی می‌نماید و هرکسی به دعوتش نپیوندند را کافر به نبوت و از اتباع سقیفه دانسته و هرآن‌کس اصحابش نگردد را اصحاب جهنم می‌داند.[3] و اصل حرکت خویش را ایجاد اصلاحات بنیادین در حوزه علمیه نجف بیان می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. به دروغ می‌گوید: احمد بن اسماعیل بن صالح بن حسین بن سلمان بن الإمام المهدی. سایت المهدیون.
[2]. مدینة المعاجز، سید هاشم بحرانی، موسسة المعارف الاسلامية، قم، ج7، ص 476.
[3]. «برخی شیعیان و یا کسانی که ادعای تشیع دارند در حقیقت به پیام‌های آسمانی (وحی) کفر ورزیده و حجج انبیاء و اوصیاء را کافر گردیده‌اند... آنان اصحاب سقیفه دوم هستند!» الجواب المنیر عبر الأثیر، احمد بن اسماعیل، انتشارات طرفداران احمد بصری(اصدارات انصار الامام المهدی)، ج2، ص 156.
برای اطلاع بیشتر مراجعه کنید به، علم رجال و شبهات مخالفین، اکبر بیرامی، ص 139.