مسیحیان با وجود اینکه معتقد به تثلیث هستند، خود را موحد نیز می‌دانند. اینکه اعتقاد به الوهیت سه شخص با یکتاپرستی، چگونه جمع می‌شود، الهی دانان مسیحی را به چالش می‌کشد. مسیحیان در نهایت به این نتیجه رسیده‌اند که تثلیث را بدون اینکه بفهمند، بپذیرند.

روح القدس در الهیات مسیحی به عنوان شخص سوم تثلیث شناخته شده است. مشارکت در خلقت، هدایت ایمانداران و تسهیل در پذیرش ایمان به مسیح از مهمترین اعمالی هستند که روح القدس بر عهده دارد. در الهیات اسلامی، برخی روح القدس را جبرئیل می‌دانند و برخی دیگر وجودی مستقل از جبرئیل برای او قائل هستند.

از آنجایی که در تبیین تثبیث، باور به وجود سه شخص (پدر،پسر و روح القدس) که خدا هستند، هست اما مسیحیان همواره سعی می‌کنند خود را از اعتقاد به سه خدایی مبرا کنند، با اینکه بدون تردید مشخص است که آنها در تثلیث به سه خدا معتقدند، این انکار آنها در باب سه خدایی، ما را یاد ضرب المثلی می‌اندازد که روزی پادشاهی در بیابان گیر کرده بود و مجبور شد برای در امان ماندن از سرما، پالان الاغی را بر سر خود اندازد اما به خاطر شان پادشاهی‌اش مایل نبود به صراحت اسم پالان آوره شود و می‌گفت خودش را بیاور، اسمش را نه...

اگر چه مسـیحیان ادعا میکنند که مبدأ هستی در همه مظاهر عالم تجلی نموده جز آن که در مسـیح، به کمال تجلی ظاهر شده است، اما کمال تجلی را در « تجسم خدا» فرض می‌کنند که مفهومی کاملا مادی و شـرك آلود است. آنان تفاوت میان تجلی و تجسم را در نیافته اند.

برخلاف ادعای مسیحیان حضرت مسیح خود را پیامبر خدا و فرستاده او می‌داند نه خدای پسر و پسر خدا. عيسی در یک ضرب المثل به مردم، خود را پیامبر معرفی می‌کند و می‌گوید: به شما ميگويم كه هيچ «پيامبری» در ديار خويش پذيرفته نيست. و همچنین مردم برای معرفی او گفتند: اين است عيسی نبی از ناصره جليل.

عمر بن خطاب حضرت علی (علیه السلام) را شایسته خلافت بر مسلمانان دانسته و انتخاب ایشان برای حضور در شورا به این معنا بود که ایشان هم شایسته خلافت است؛ این استدلال احمد بن حنبل در مقابل وزیره بن محمد حمصی بود که بیش از سه خلیفه اول را نمی‌پذیرفت.