بهائیت
پس از تعطیلی مدرسه‌ی وحدت کاشان و ناکام ماندن تلاش بهائیت برای بازگشایی مجدد آن، عبدالبهاء به صورت مستقیم با سفیر انگلیس در ایران، وارد مکاتبه گشت و با لحنی تملق آمیز، خواستار بازگشایی مجدد این مدرسه شد. این در حالیست که با در نظر داشتن دولت فعالیت‌های استعماری انگلیس، اقدام پیشوای بهائیت در واقع یک رویکرد ضدملّی به شمار می‌آید.
عبدالبهاء، عامل نجات خود و پیروانش در ماجرای اشغال فلسطین به دست انگلیس را «معجزه‌ی بزرگ» معرفی نموده است. اما جالب است بدانیم در حالی عبدالبهاء تلاش داشت تا نقش استعمار انگلیس را در نجات خود مخفی کند که جانشین او (شوقی افندی)، از نقش مستقیم انگلیس در نجات جان عبدالبهاء و پیروانش پرده برداشته است.
ادوارد براون که نزد بهائیان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، در مقدمه‌ی خود بر کتاب نقطة الکاف، ریشه‌ی فرقه‌ی بابیت و مسلک شیخیه را یکی دانسته است. اما این ادعا زمانی بیشتر تقویت می‌شود که مدعی قائمیت بابیت، خود را شاگرد مکتب شیخیه می‌دانسته و از عقاید باطل پیشوایان شیخی، برای توجیه قائمیت خود و ادعای نسخ اسلام استفاده کرده است.
با توجه به اشغال بسیاری از مناطق ایران به دست امپراطوری روس‌تزار؛ دولت روس بر آن شد تا بافت جمعیتی این شهرها را تغییر داده و مسلمانان را در اقلیّت قرار دهد. از این رو شهرهایی چون بسیاری از شهرهای مناطق اشغالی را جولانگاه اقامت و تبلیغ ضداسلامی بهائیان قرار داد و اجازه‌ی تأسیس اولین مشرق الأذکار را در خاک خود صادر کرد.
با در نظر داشتن تمام اسناد ارتباط بهائیت با استعمار، امان‌الله شفا (از بهائیان بازگشته از این فرقه)، نظریه‌ای در خصوص تابعیت روسی پیامبرخوانده‌ی بهائیت مطرح نموده است. او معتقد است که حضور کنسول روس در دادگاه محاکمه‌ی حسینعلی نوری و دفاع از او، خود گواه بر تابعیت روسی پیامبرخوانده‌ی بهائی و استفاده از مقرارات کاپیتولاسیون دارد.
پس از ماجرای ترور ناصرالدین‌شاه که با برنامه‌ریزی پیامبرخوانده‌ی بهائیت صورت گرفت و به زندانی شدن او انجامید، سفیر دولت استعماری روس تزار، تلاش وافری برای حفظ و صیانت از او نمود. اما به راستی پیگیری جدی سفیر دولت اجنبی استعمارگر، برای نجات جان و آزادی بهاء، چه معنایی جز جاسوسی و ذی‌نفعی او برای استعمار می‌دهد؟!
بهائیان در حالی سعی بر انکار ارتباط پیامبرخوانده‌ی بهائیت با استعمار روس‌تزار دارند که وی صراحتاً، به حقوق‌بگیری خود از امپراطوری روس تزار اعتراف کرده است. با این حال، چگونه یک مواجب‌بگیری امپراطوری ظالم، ستمگر و غاصب می‌تواند پیامبری الهی باشد؛ حال آن‌که خدای تعالی صراحتاً از تکیه بر ظالمین نهی کرده است.
پیامبرخوانده‌ی بهائیت، انتقال جسد میّت را به مسافتی بیش از یک ساعت حرام اعلام کرده است. این در حالیست که پیامبرخوانده‌ی بهائی و عبدالبهاء، دستور به انتقال بقایای جنازه‌ی علی‌محمد باب از تبریز به تهران و سپس عکا داده و آن را در کوه کرمل دفن کردند. آری؛ گویا این اغنام البهاء هستند که تنها موظف به انجام احکام ساختگی او هستند!
حجت زنجانی (سرکرده‌ی بابیان شورشی زنجان)، پس از ارتکاب جنایات فجیع، هنگامی که ادامه‌ی جنگ با قوای دولتی را به ضرر خود دید، دست به دامن دولت‌های خارجی، خصوصاً روس‌تزاری شد. اما به راستی چگونه ممکن است یاران مهدی موعودی که از بارزترین صفاتتش دادگستری است، از حکومتی کافر و ظالم، طلب کمک نمایند؟!
شوقی افندی، کتمان عقیده را حرام دانسته و حتی در جایی که ابراز عقیده منجر به تلف جان شخص محترمی شود، باز هم ابراز عقیده را بر نجات جان آدمی مقدم دانسته است. اما شوقی افندی در حکمی متناقض، کتمان عقیده در خصوص نوع دفن اموات بهائی (به سمت قبله‌ی مسلمانان) را تا قبل از علنی شدن مسلک بهائیت، جایز برشمرده است!
پیشوایان و نهاد رهبری بهائیت، برای مشروعیت‌بخشی و تداوم رهبری خود بر این فرقه‌ی ضالّه، متوسل به تحریف وصیّت و یا نوع رهبری ترسیمی از جانب پیشوایان سابق خود شده‌اند. اما به راستی اگر انتخاب این اشخاص و نوع جانشینی‌ها در بهائیت، به انتخاب و خواست خدای تعالی بوده، پس چرا پیشوایان و نهاد رهبری بهائیت در عمل به آن خیانت کرده‌اند؟!
یکی از آموزه‌های اساسی در فرقه‌ی بهائیت که تمام بهائیان موظف به اجرای آن هستند، مسئله‌ی تبلیغ حداکثری است. اما از آن‌جا که پیشوایان و رهبران بهائیت، از پوچی و بطلان اساس مسلک خود اطلاع داشتند، در عین دستور مؤکد به تبلیغ حداکثری، پیروان خود را از هرگونه مناظره‌ی علمی با مطّلعین بهائیت، بر حذر داشته‌اند.
مبلّغان بهائی بروز شک برای حکیمه‌خاتون (علیها السلام) را دلیلی بر انکار میلاد حضرت حجت بن الحسن العسکری (علیه السلام) می‌دانند. این در حالیست که با توجه به سنّ کم حکیمه خاتون در زمان میلاد امامین عسکرین (علیهما السلام)، تعجب ایشان عجیب بعید نیست. بعلاوه به دلیل خفقان حکومت عباسی، وضع حمل نرجس‌خاتون (علیها السلام) نیز عادی نبود.
پیامبرخوانده‌ی بهائی ضمن تشریع وجوب احترام به بستگان خود، برای آنان حقی در اموال مردم تعیین کرد. این در حالیست که پس از مرگ او، با شکل‌گیری نزاع درون خانوادگی که به طرد نزدیکانش منجر شد، عملاً اجرای این فرمان بر زمین ماند. اما تشکیلات بهائیت پس از شوقی، برای به چنگ آوردن اموال هنگفتش، دو مرتبه با این نزدیکان به مذاکره نشست!