پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سرکردگان فرقه‌ی بهائیت، هم‌اکنون تلاش دارند تا اقدامات خائنانه‌ی خود را برای تأثیر مخرب بر فرهنگ ایران اسلامی و ترویج فرهنگ غربی را به خدمت خود به این کشور تعبیر کنند. این در حالیست که اساساً بهائیت، با هدف تأثیر مخرب بر فرهنگ اسلامی به وجود آمده و تمامی تلاش خود را برای زمینه‌چینی نفوذ اربابان خود متمرکز ساخته است.
از این‌رو بهائیان در سال 1321 و 1329 ق، اقدام به تأسیس مدارس پسرانه و دخترانه‌ی تربیت در ایران نمودند. به دستور عبدالبهاء و رهبران بهائی، معلّمان آمریکایی همچون «میس کاپیس»، «سوزان مودی» و... برای سرپرستی این مدارس انتخاب می‌شدند.[1] این مدارس به صورت رسمی با آمریکا در ارتباط بوده و عمدتاً شاگردان خود را از میان فرزندان طبقه‌ی متمولان و مسؤلان سیاسی و نظامی وقت انتخاب می‌نمودند.
دانش‌آموختگان این مدارس، تمایلات غرب‌گرایانه‌ی شدیدی داشته و طبیعی بود که پس از استخدام و کسب سِمت، به ترویج افکار بهائیت و فرهنگ آمریکایی یپردازند. همچنان که در گزارش محرمانه‌ی ساواک از جلسه‌ی بهائیان در شیراز، ولی‌الله لقمانی ضمن سخنانی صراحتاً گفته است: «از آمریکا و لندن صریحاً دستور داریم در این مملکت، مد لباس و یا ساختمان‌ها و بی‌حجابی را رونق دهیم که مسلمانان نقاب از صورت خود بردارند».[2]
اما با شکل‌گیری انقلاب اسلامی، فرقه‌ی بهائیت فعالیت‌های ضدفرهنگی و مخرب خود را در پس پرده پیگیری نموده که مقابله با این آسیب اجتماعی فرهنگی، هوشیاری مردم و مسئولین را می‌طلبد.

پی‌نوشت:
[1]. عبدالله شهبازی، فصلنامه تاریخ معاصر ایران، شماره: 50، صص 69-67.
[2]. روح‌الله حسینیان، سه سال ستیز مرجعیت شیعه، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1390، ص 441.