بهائیت رقص استعمار
تخریب نامزدهای اصلاحات در کنار اصولگراها توسط فرقه بهائیت این پیام را به تمام مسئولین می‌رساند که دفاع از بهائیت نمی‌تواند از شدّت دشمنی آن با نظام اسلامی بکاهد.
جریان انقلابی به رهبری امام خمینی (ره) در مبارزه‌ی خود با بهائیت، سه مشخصه را دنبال می‌کرد: 1. این جریان در اصل به دنبال مبارزه با استعمار بود و از این طریق مبارزه‌ی با بهائیت را به پیش می‌برد. 2. این جریان بهائیت را بیشتر به چشم یک حزب و نه فرقه‌ی مذهبی می‌دید. 3. این جریان به دنبال افشای ابعاد عملکرد بهائیت در زمینه‌های گوناگون بود.
پایگاه خبری بهائیت به بهانه روز جهانی رقص در برنامه‌ای مدعی شد که هنرمندان ایرانی هدف شدیدترین رفتارها و احکام ظالمانه زندان، شکنجه، سرکوب و حتی اعدام هستند.
سخنگوی تشکیلات بهائیت در مصاحبه‌ی خود در خصوص موضوع پیگیری گزارش 122 صفحه‌ای تشکیلات بهائیت به سازمان ملل، گفت: «در این مقطع زمانی که دولت ایران خواستار برقراری ارتباط با غرب است، بسیار مهم است که مسئله‌ی (: بهانه‌ی) حقوق بشر (از سوی دولت‌های غربی) به حاشیه برده نشود و اولویت خود را حفظ کند»!
مدعیان دین‌سازی عصر استعمار که ادعای نسخ اسلام را داشتند، بر خلاف تعالیم ظلم‌ستیز اسلامی که مسلمانان را به جهاد در برابر ستمگران وامی‌داشت، به ترویج تفکر سلطه‌پذیری و نسخ حکم دفاع پرداختند. این در حالیست که بهائیت همینک به بهانه‌ی آزادی عناصرش در ایران، با مظلوم‌نمایی از هیچ تلاشی برای محکومیت کشورمان در سازمان ملل فروگذار نمی‌کند.
گروهی از زنان بهائی، به بهانه‌ی روز جهانی زن، اقدام به معرکه‌گیری و تحرکات تنش‌آفرین در متروی شهر تهران نمودند تا با اشعار و سخنان تحریک‌آمیز خود، خوراک تبلیغاتی برای ضدانقلاب فراهم سازند. اما به راستی چگونه تشکیلات بهائیت با نقض حقوق و توهین به زن، می‌تواند بر خلاف دستور پیشوایانش به قوانین ایران اعتراض کند؟!
پیشوایان بهائیت در حکمی استعمارپسند، هرگونه دفاع از خود در برابر ظالمین و متجاوزین را ممنوع اعلام کرده‌اند. اما به راستی کدام عقل سلیمی این بی‌منطقی بهائیت را تأیید می‌کند که اگر کسی بخواهد به شما ظلم کند، نباید مانع او شوید و از خود دفاع کنید؟ا آیا این حکم، مصداق بارز خوش‌خدمتی این فرقه به استعمارگران و دیکتاتورها نیست؟!
سعید دهقان وکیل مدافع برخی بهائیان، با انتشار بیانیه‌ای در مقام دفاع از سران این فرقه، تلاش نمود تا بهائی بودن و عضویت در تشکیلات غیرقانونی بهائیت را یکی جلوه دهد تا از این طریق در بوق مظلوم‌نمایی بهائیت بدمد. این در حالیست که باور به بهائیت غیرقانونی اعلام نبوده و تنها عضویت در تشکیلات غیرقانونی آن جرم محسوب می‌شود.
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت برای آینده‌ی رهبری دنیا تحقق حکومت جهانی بهائی را پیش‌بینی کرده‌اند. اما به راستی چگونه می‌توان از یک‌سو دخالت در امور حکومتی را حرامی الهی برشمرد و از سویی دیگر، انتظار حکومتی بهائی، آن هم در سطح جهانی را کشید؟! آیا این، نمونه‌ی بارزی از دورویی و تناقض آشکار در بهائیت نیست؟!
مسئول سیاست حقوق بشری دولت آلمان، ضمن محکومیت محاکمه‌ی چند بهائی، خواستار آزادی فوری 20 بهائی زندانی در یمن شد. این اقدام در حالیست که چند روز قبل، دولت آلمان مجوز فروش مجدد سلاح به رژیم مرتجع و کودک‌کش سعودی را صادر کرده است. اما بی‌تردید، استفاده‌ی ابزاری جهان سلطه از بهائیت، وابستگی و ماهیت ضددینی آن را بر همگان آشکار می‌سازد.
دولت انگلیس با انتشار بیانیه‌ای نسبت به برگزاری دادگاه مجرمان بهائی در یمن ابراز نگرانی کرده و خواهان فشار بیشتر برای آزادی این افراد شد. اما به راستی چه شده که حامیان کشتار هزاران یمنی اینک دلسوز چند مجرم بهائی در این کشور شدند؟! آیا این دوگانگی، خود مهر تأییدی بر وابستگی و جاسوسی بودن اساس تشکیلات بهائیت نیست؟!
مبلّغان بهائی مدعی‌اند هدف فرقه‌ی بهائیت، پرورش نسلی ناراضی از دنیای کنونی و پیشگام برای تحول آن می‌باشد. اما لازم است بدانیم که بر خلاف این ادعا، آموزه‌های پیامبرخوانده‌ی بهائیت در اصل، بر تثبیت نظام‌های دیکتاوری استوار بوده است. بنابراین چگونه جامعه‌سازی با بستن دهان اصلاح خواهان و ایجاد تغییرهای سازنده، سازگاری دارد؟!
تشکیلات بهائیت در بیانیه‌ای، علّت محاکمه‌ی چند بهائی در کشور یمن را تنها دلایل عقیدتی عنوان کرد. این ادعا در حالیست که سازمان عفو بین الملل، علت محاکمه‌ی این بهائیان را جاسوسی برشمرده است. از طرفی، حتی اگر دلایل عقیدتی و تبلیغی هم علّت مجازات بهائیان یمن باشد، باز هم هیچ توجیهی برای نافرمانی بهائیان از قوانین این کشور باقی نمی‌ماند.
شوقی افندی در دلیل‌تراشی برای حقانیت بهائیت مدعی شد که تمام حکومت‌ها و جوامعی که با بهائیت مخالفت کردند، دچار مصائب و سرنگونی شده‌اند. این در حالیست که که بر خلاف ادعای شوقی افندی، تعدادی از حکومت‌های سرشناس حامی بهائیت که رهبران بهائی، بعضاً آرزوی بقاء و دوام سلطنت آن‌ها را می‌کردند، ساقط شده‌اند.