پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شوقی افندی در دلیل‌تراشی برای حقانیت بهائیت مدعی شد که تمام حکومت‌ها و جوامعی که با بهائیت مخالفت کردند، دچار مصائب و سرنگونی شده‌اند؛ همچنان که می‌خوانیم: «وزراء و سفراء و حکّام (: حاکمین) و رجال دولت نیز که قصد اطفاء (: خاموش کردن) نور مبین (: بخوانید بهائیت) کردند... از مقام خویش ساقط و هابط گشتند».[1]
اما لازم است بدانیم که بر خلاف ادعای شوقی افندی، تعدادی از حکومت‌های سرشناس حامی بهائیت که رهبران بهائی، آرزوی بقاء و دوام سلطنت آن‌ها را می‌کردند، ساقط شدند.
از این‌رو، امپراطوری روس تزار به عنوان حامی سرشناس بهائیت که عبدالبهاء این‌گونه آرزوری دوام آن را می‌کرد: «جمع دوستان، به دعای دوام عمر و دولت و ازدیاد حشمت و شوکت اعلی‌حضرت امپراتور اعظم، الکساندر سوم و اولیای دولت قوی شوکتش اشتغال ورزند»[2]؛ در سال 1917 م، سرنگون شد.
امپراطوری عثمانی نیز که عبدالبهاء برای استمداد آن دعا می‌کرد: «اللّهم إنّی أسألک بتأییداتک الغیبیه... [3]؛ خدایا! تو را به تأییدات پنهانی و توفیقات صمدانی و فیوضات رحمانیت خواستارم که دولت سربلند عثمانی و خلافت محمّدی را مؤیّد فرمایی و در زمین مستقر و مستدام داری»[3]، چندی بعد سرنگون شد.
همچنین حکومت پهلوی، تا جایی از بهائیت حمایت می‌کرد که شایعه‌ی بهائی بودن شاه ایران مطرح شد [4] نیز سرانجام سرنگون شد و ادعای شوقی افندی مبنی بر سرنگونی مخالفین بهائیت، به عکس تعبیر شد.

پی‌نوشت:
[1]. شوقی افندی، قرن بدیع، ج 4، ترجمه: نصرالله مودت، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 123 بدیع، ص 289.
[2].  ر.ک: سلیمانی، مصابیح هدایت، بی‌جا: چاپ لجنه، بی‌تا، ج 2، ص 282.
[3]. عباس افندی، مکاتیب، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 2، ص 312.
[4]. ر.ک: جواد منصوری، تاریخ قیام 15 خرداد به روایت اسناد، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، 1378 ش، سند شماره: 2/85.