#ایران_مقتدر
آقاجمال بروجردی از بزرگان بهائیت که توسط پیامبرنمای بهائیت به اسم الله جمال ملقب شد، پس از مرگ بهاء و با مشاهده نزاع قدرت طلبی فرزندانش، از بهائیت دست شُست! اما شعارهای عوام فریب نوع دوستی و نیکی با دشمنان در بهائیت، باعث نشد تا فرزندان بهاء از فحاشی به او دست کشند.
وقتی رهبران بهائی، اسرائیل و بهائیت را همچون حلقه های زنجیر به هم پیوسته توصیف کردند، دیگر می توان علّت موضع ضدایرانی و ضدانسانی بهائیت در ماجرای ترور سردار سلیمانی را به خوبی دریافت.
سید ابوالفضل برقعی، از روحانیون معاصر است که عمده اندیشه وی ترکیبی از قرآن بسندگی و نفی عقاید شیعی است؛ ازجمله مسائلی که برقعی آن را انکار کرده، مسئله مهدویت است که در این زمینه می‌‌نویسد: «خداوند در كتاب خود نامی از مهدی نبرده و عنوانی برای او نیاورده است.»
عبدالحمید حدود سه ماه است در آتش اغتشاشات می دمد و در موقعیتی قرار گرفته که نمی تواند دست از انتقادات هفتگی خود علیه حکومت اسلامی بردارد؛ وی گمان می‌کند نظام جمهوری اسلامی از بین برود، حکومت به دست او خواهد افتاد و چون در فقه حنفی اقامه نماز جمعه، تنها توسط سلطان یا مأموری از جانب سلطان جایز است، گرگیج را مأمور به خواندن نمازجمعه کرده است.
حضرت فاطمه زهرا (س) به عنوان اولين حامى و مدافع ولايت بر حق الهى و آغازگر دفاع از حريم ولايت و تعيين كننده محور ارزش هاى اجتماعى و سياسى در حركت تاريخى اسلام است. رويكرد ايشان در دفاع از حريم ولايت پس از رحلت پيامبر اكرم (ص) تا زمان شهادتشان، از فرازهاى مهم تاريخ اسلام به شمار مى‌رود.
فضایل بیشماری از امیرالمؤمنین (ع) در آیات قرآن کریم و روایات صحیح بیان شده است که نشان از اعلمیت و افضلیت مقام حضرت دارد. یکی از این فضایل که در آخرین آیه سوره رعد بیان شده، شهادت بر رسالت پیامبر (ص) را از ویژگیهای امیرالمؤمنین (ع) شمرده که منکرین فضائل اهل بیت (ع) با تحریف، آن را برای دیگران بیان کرده‌اند.
پاسخ این شبهه وهابیت که چگونه ممکن است از ناحیه برخی از مسلمانان بر فاطمه (س) ظلم و ستم روا شده باشد و بنی هاشم که در شجاعت و قدرت زبانزد بودند از او دفاع نکرده باشند این است که این استبعاد از روی تعصب و جهالت است؛ زيرا رواياتی در منابع معتبر اهل سنت وجود دارد كه دلالت بر هجوم و جسارت برخی از افراد به خانه فاطمه زهرا و امير مؤمنان (ع) می‌كند و امیرالمؤمنین (ع) فرمود یاوری جز خانواده‌ام برای دفاع نداشتم.
از مهمترین مدارکی که اصل هجوم به خانه وحی و وارد کردن جراحات به حضرت زهرا (س) را ثابت می‌کند، اعتراف خلیفه اول است که علمای اهل سنت نقل کرده‌اند؛ روایتی که اوج ناراحتی و پشیمانی خلیفه اول را از این کار نشان می‌دهد.
حضرت فاطمه (س) به آیندگان اهمیت مسئله ولایت و امامت را فهماند؛ حضرت برای دفاع از ولایت، همه دارایی خویش را فدا کرده و راه را برای آیندگان روشن می‌کند و در این مسیر، حتی فرزندش محسن (ع) را نیز فدا می‌کند.
برخی از جریانات ضد شیعی، منکر هجوم و آتش زدن درب خانه حضرت زهرا (س) توسط برخی از صحابه هستند و می‌گویند که خانه‌های مدینه در آن روزگار درب نداشت. این در حالی است که با بررسی روایات، به این نتیجه می‌رسیم که خانه‌های عصر پیامبر (ص) نیز دارای درهای چوبی بوده است.
بیشترین برخورد عملی پیامبر (ص) با یهودیان و مشرکانی بود که در مقابله با پیامبر (ص) و دین اسلام، اقدامات عملی داشتند. دو پیمان عمومی و خصوصی با سه طایفه بزرگ یهودیان مدینه منعقد شد، اما آنان نقض پیمان کردند و پیامبر (ص) چارهای جز برخورد عملی نداشت. مهمترین عامل برخورد با یهودیان، خیانت آنان، پیمان شکنی و مبارزه علیه اسلام و شخص پیامبر (ص) بود.
بیشترین برخورد پیامبر (ص) با یهودیانی بود که در مقابله با پیامبر و دین اسلام، اقدامات عملی داشتند. علاوه بر یهودیان، مشرکان قریش در مکه و بعضی از منافقان مدینه نیز اقداماتی علیه پیامبر (ص) داشتند که منجر به برخورد عملی پیامبر (ص) با آنان شد.
در عصر نبوی، رفتارهای پیامبر (ص) بیشتر همراه با مدارا بود؛ چون هدف پیامبر (ص) مسلمان شدن مردم و هدایت آنها بود، نه انتقام گرفتن هنگام قدرت و همین مسئله یکی از عوامل پیشرفت اسلام به شمار میآید؛ اما چون اقدامات عملی مخالفان از حد میگذشت، پیامبر (ص) چارهای جز مبارزه عملی نداشت و از مدارا دست میکشید.
شبهه کرده اند که بزرگان شیعه، خود نیز شهادت حضرت زهرا (س) را قبول ندارند و برای ایشان از واژه وفات، استفاده می‌کنند. در پاسخ باید گفت که کلمه وفات، هم شامل مرگ طبیعی و هم شهادت می‌شود و در کتب شیعه و سنی، برای سایر شهدا نیز از کلمه وفات استفاده شده است.