اسلام
از آموزه‌های غلط برخی از فرقه‌های انحرافی، ترویج عقاید و اندیشه‌های باطل در موضوع خداشناسی است؛ عقیده تشبیه و تجسیم خداوند، اندیشه انسان خدایی و حلول ذات الهی در جسم برخی از بزرگان دین نمونه‌ای از اندیشه‌های غلط در این فرقه‌ها است.
رابطه ببین حجاب و ایمان را می‌توان از آیات و روایات فهمید؛ نوع خطاب آیات قرآن کریم به مؤمنین پیرامون حجاب و روایات معصومین (ع) گویای این رابطه است.
سنت الهی بر این تعلق گرفته که در آخرالزمان صالحان، وارثان زمین خواهند شد و اداره امور جهان را به دست خواهند گرفت و دین مورد رضایت خدا را در عالم گسترش می‌دهند و خداوند نور خود را کامل می‌کند و دین حق، بر تمام دین‌ها پیروز می‌گردد و مؤمنین با امنیت کامل، به امور دینی خود می‌پردازند.
پیروی از شایستگان نقش مهمی در رسیدن به سعادت و کمال دارد. از نگاه اسلام، خداوند و رسول او و صاحبان امر پس از ایشان، شایسته اطاعت هستند، اما اهل حق خود را سرسپرده بزرگان و پیران یکی از خاندان های این فرقه نموده و از آنها اطاعت می نمایند.
در اندیشه اسلام، نژادپرستی، نکوهش شده. به عبارتی هیچ قوم و نژادی بر دیگری برتری ندارد. اما در زرتشتی‌گری، آثاری واضح از نژادپرستی و "خود برتر پنداری" مشاهده می‌شود.
در روایات معتبر اهل سنت، احادیثی در مورد طینت و آفرینش انسان های خوب و بد نقل شده است؛ علمای اهل سنت، پس از پذیرش این روایات، توجیهاتی در توضیح آن بیان کرده‌اند.
طینت به معنای گِل است و منظور از آن خلقت و سرشت است؛ در جوامع روایی فریقین روایاتی وجود دارد که بر اساس آنها خداوند انسان های مؤمن را از ماده ای خوشبو و خوشایند با عنوان طینت علیین و انسان های کافر از ماده ای بدبو و ناخوشایند با عنوان طینت سجین آفریده است.
پیروان فرقه اهل حق اگرچه خود را مسلمان و متدين به دين اسلام می دانند اما در اصول و فروع دین اسلام دچار انحراف شده و التزام عملی به واجبات الهی از جمله نماز و روزه ندارند و برخی از پیروان این فرقه کعبه را قبله خود نمی دانند.
ابلیس، دشمن اصلی فرزندان آدم است که در آیات قرآن کریم، خداوند متعال به داستان دشمنیش با حضرت آدم و در ادامه دنیا با نسل و فرزندان حضرت، اشاره کرده است. ابلیس با تکبری که داشت از فرمان خداوند سرباز زد و در مقابل حضرت آدم سجده نکرد. او خود را برتر از حضرت آدم می‌دانست و عدم اطاعت از فرمان خدا او را از قرب الهی و رضوان الهی اخراج کرد.
یکی از مهمترین موضوعاتی که نزد دین مبین اسلام دارای اهمیت است، موضوع محیط زیست است. رسول خدا (ص) و ائمه معصومین (ع) بارها در سخنانشان دستور توجه به محیط زیست داده اند؛ سرزمین حاصل خیز و محصول آن، یکی از مواردی است که خدای رحمان، شکرگزاری آن را برای بندگان برگزیده‌اش پسندیده است.
عبادت، یکی از مهمترین شئون زندگی هر انسان مومنی است، به این معنا که هر انسان خداپرستی به وسیله عبادت، با خالق خود در ارتباط است و خود را در برابر خالقش، می‌بیند. دوری از تکبر و به دست آوردن خضوع و خشوع، از ویژگی‌های عبادت پروردگار عالم برای مؤمنین است.
نبوت و جایگاه رسالت، برترین مقام و جایگاهی است که می توان گفت به بعضی از بندگان خداوند اعطا شده است. انتخاب عده ای از خوبان الهی به عنوان پیامبر و رسول و اعزام آنان برای هدایتگری و برقراری عدالت اجتماعی در میان بندگان و مخلوقات خداوند متعال، مهمترین نعمتی است که پروردگار عالم به بندگانش ارزانی داشته است.
قرآن کریم به وضع شریعت توسط خدای متعال اشاره می کند و رسول خدا (ص) را موظف به اجرا و عمل به شریعت می کند. شریعت در دین مبین اسلام، برگرفته از قرآن کریم و سنت است که توسط مجتهدین از آیات نورانی و سنت رسول خدا (ص) استخراج می‌شود.
غذای حلال و طیب یکی از دستورات مهم قرآنی است که پروردگار عالم بارها در این کتاب مقدس به آن امر کرده است؛ نکته مهم دراین باره آن است که امت های گذشته نیز به رعایت خوردن غذای حلال امر شده بودند. قرآن کریم به عنوان نمونه به طلب غذای حلال توسط اصحاب کهف بعد از بیدار شدنشان از خواب سیصد ساله اشاره می‌کند.