پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه اهل حق اگر چه خود را مسلمان و متدين به دين اسلام می دانند،(1) اما نه تنها در اصول دين همانند ساير مسلمانان نيستند؛ بلکه در فروع دين نیز مانند ساير مسلمانان عمل نمی‎كنند و اعمالی که هیچ دلیلی شرعی ندارد را جایگزین اوامر واجب الهی نموده اند؛ كه به چند مورد از اين موراد اشاره می‎شود:

1.  ترك نماز و روزه
اهل حق، نماز و روزه به شيوه اسلامی را كاملاً مردود می دانند. نماز در میان این فرقه، جنبه وجوب ندارد و خواندن آن مستحب است. بنا بر این نسبت به ادای آن اهمیتی نمی دهند و غالباً به جای نماز، نیاز می دهند و بر این باورند که با نشستن در جمخانه و دادن نیاز، این تکلیف از آن ها سلب می شود(2) و می‎گويند: «ما نياز می‎دهيم و آن نياز غالباً يك گوسفند قربانی است كه آن را رئيس ديگ جوش كند و به اهل حق بخوراند... اگر نياز نباشد نماز بی‎سود است اگر  نياز دهی پس نماز بيهوده است.»(3)

این فرقه روزه واجب ماه رمضان را ترک کرده در حالی  که خداوند در قرآن کریم به گرفتن روزه دستور داده و می فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ (بقره/183) اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه كه بر كسانى كه پيش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد كه پرهيزگارى كنيد».

2.  تغيير قبله
برخی از پیروان فرقه اهل حق كعبه را قبله خود نمی‎دانند و «پر‎ديور» كه محلی در غرب شهرستان پاوه و مقبره سلطان سهاك است را قبله خود می‎پندارند و مردگان را رو به اين منطقه خاك می‎كنند و قرباني ها را هم رو به اين منطقه قربانی مي‎كنند و البته در مقام شعر نيز قلب را قبله هر شخصی معرفی می‎كنند.(4)

3. منع از كوتاه كردن شارب (سبيل)
اهل حق، شارب (سبيل) زدن را كاملاً ممنوع می‎شمارند و اهل حق واقعی را كسی می‎دانند كه شارب او دست نخورده باقی مانده باشد. از يكی از بزرگان اهل حق نقل شده است كه: «صاحبكار فرمود: در دوره مرتضی علی (دوره‎ای كه به اعتقاد اهل حق خدا در جسم حضرت علی حلول كرده بود) قرار چنين بوده، هر كسی كه ما را خواست سبيل نگيرد، از نان و آب روزه نباشد، اهل حق قليان نكشد؛ آن وقت قرار چنين بود، چه بر طريقت چه بر حقيقت، ما اقرار داديم در پيش محمد مصطفی هر كسانی از اين سه چيز بيرون باشد ما از او جدا باشيم، نشانه ياری (اهل حق بودن) همين است.(5)

پی نوشت:

(1). برهان الحق، الهی، نورعلی، جیحون،  ص ۱۰- 6- 139.

(2). سرسپردگان ، خواجه الدین، سید محمدعلی، تبریز، خورشید، 1349 شمسی، ص61.

(3).  سيری كوتاه در مرام اهل حق، مرداني، محمد، انتشارات مؤسسه دفاع از حريم اسلام، چاپ اول، 1377، ص 39 -47.

(4). سروده ­های دینی یارسان، سورى، ماشاءاللّه، سیمرغ،  ص 204.

(5). مالاميری كجوری، احمد، اهل حق، نشر مرتضي، چاپ اول، 1376، ص127.