ابن تیمیه
ابن‌تیمیه زیارت را بدعت می‌داند در حالی‌که اکثر علمای اسلام، زیارت را مستحب می‌دانند. تقی الدین سبکی در رد ابن‌تیمیه کتاب شفاء السقام را تألیف کرده است، تا ثابت کند که بنا بر روایات وارده در منابع اسلامی، زیارت مستحب است.
محمد بن عبدالوهاب و شاه ولی الله دهلوی اگر چه هر دو متأثر از ابن‌تیمیه هستند ولی از نظر فکری با یکدیگر اختلاف اساسی دارند.
از دیدگاه ابن‌تیمیه مشروعیت‌بخشی در باب سیاست تنها از آن خداست و باید رضایت او در این باب جلب شود. در این راستا او حکومت پیامبر را به نص خداوند دانسته، اما در باب خلفاء بر مبنای خود خط بطلان می‌کشد.
در پاسخ به عقیده جاهلانه و نابخردانه ابن تیمیه درباره حضرت علی و اعتراض به جنگ با عایشه و طلحه و زبیر، حضرت علی (علیه السلام) می‌فرمایند: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره جنگ با ناکثین، قاسطین و مارقین به من خبر دادند.
ابن تیمیه می‌گوید: جنگ‌های حضرت علی با عایشه، طلحه و زبیر و معاویه به خاطر دین و آخرت نبوده و بلکه حضرت علی (علیهالسلام) برای رسیدن به قدرت و حکومت با مخالفان خود جنگید. این در حالی است که بسیاری از علمای اسلامی بر این عقیده هستند که آن حضرت درست عمل کرده و افراد مقابل آن ظالم و متجاوزند.
رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در باب فضیلت امیرالمونین علی (علیهالسلام)، آن حضرت را حق خوانده و از طرف دیگر «حق» را نیز همراه حضرت علی (علیهالسلام) دانسته است.
از آن‌جایی که ابن‌تیمیه در موارد متعدد دشمنی خود را با امیرالمومنین (علیهالسلام) و اهل‌بیت رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به اثبات رسانده، نزول آیه ولایت را نیز در شأن امیرالمومنین (علیهالسلام) انکار کرده است.
ابن‌تیمیه با تجاهل و تغافل، روایات نبوی در شأن امیرالمومنین (علیهالسلام)، حتی سخن عمر و عایشه را نیز نادیده انگاشته و حاضر به بیان فضیلت و دانایی حضرت علی (علیهالسلام) نشده است.
آیه سیف یا همان آیه پنج سوره توبه درباره دستور اسلام نسبت به کفار است. این آیه را برخی مانند گروه‌های تکفیری نسخ کننده تمام آیاتی می دانند که به برخوردهایی مانند عفو و صفح با مشرکان دستور داده است. این در حالی است که شخصیتی مانند رشید رضا به عنوان یکی از سر‌سلسله‌های تفکر سلفی، ناسخ بودن این آیه را قبول ندارند.
علمای اهل‌سنت به جز وهابیان عموماً فتوا به استحباب زیارت قبر پیامبر داده‌اند. که از جمله آنان ابوالحسن ماوردی است که می‌گوید: «و چون سرپرست حاجیان از حج بازگشت، آنان را به جهت زیارت قبر رسول خدا از راه مدینه سیر داد تا برای آنان بین حجّ خانه خدا و زیارت قبر رسول خدا جمع کند، به جهت رعایت احترام حضرت و قیام به حقوق طاعت او... .»
همیشه مذهب شیعه مورد هجمه و ناملایمات دینی و سیاسی قرار گرفته است، چرا که عقاید این مذهب همان تفکرات و عقاید امامان معصوم است که شیعه به آن متمایل است، اما برخی افراد مغرض مانند ابن تیمیه و همفکرانش با تهمتهای واهی، سعی در تخریب این مذهب را دارند.
برخی از سلفیان همیشه شیعه را مورد هجمه قرار می‌دادند، چرا که عالمان شیعه در رویارویی با آنان، با براهین واضح و استدلالات محکم ایشان را مغلوب می‌کردند؛ لذا اینان با حقد و کینه نسبت به شیعه موضع گیری می‌کردند تا به این وسیله، جلوی گسترش مذهب حقه‌ی امامیه را بگیرند.
نوشته‌ها و سخنان ابن قیم گرچه دارای ظاهری زیبا و به نحو استدلالی بود، ولی در واقع باطن آن پوچ بوده و چیزی به جز همان افکار باطل، انحرافی و جنجالی استاد خود را در بر نداشت.
ابن‌حجر عسقلانی درباره او می‌گوید: او چنان حب ابن‌تیمیه را در سینه داشت که چشم بسته تمامی سخنان استاد خویش را پذیرفته و به تایید آن می‌پرداخت. ابن‌قیّم کتاب‌های استادش را بازنویسی کرده و به نشر افکار او همت می‌گماشت.