متن مقاله
طلب حاجت از بزرگان دین و رهروان هدایت، امری شایع و رایج در میان امت اسلامی است که قطعاً در پرتوی آن مقام ایشان ارج نهاده شده و توجه به آنان بیشتر خواهد شد. این امر از سوی ابن‌تیمیه انکار شده است و او در مسیر اشکال‌تراشی در این‌باره معتقد است درخواست چیزی که تنها از خداوند برمی‌آید را هم‌چون شفای مریض و یا خلق کردن چیزی، از غیر خداوند شرک خوانده و آن‌را هم‌چون شرک مشرکین و نصاری می‌‌داند.[1]
در پاسخ باید بیان داشت که نخست پیش‌فرض ابن‌تیمیه در اختصاص برخی از امور به خداوند اشتباه است. او بیان می‌کند که درخواست چیزی که تنها از خداوند سر می‌زند، مثل شفای مریض از غیر خداوند جایز نیست. این در حالی است که شفای مریض، بلکه بالاتر از آن مختص به خداوند نبوده و انجام آن توسط دیگران نیز صورت گرفته است و آیات قرآن به آن اشاره می‌‌کند. به عنوان مثال آیه «أَنىّ‏ِ أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيَْةِ الطَّيرِْ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيرَْا بِإِذْنِ الله.[آل‌عمران/49] من از گِل، چيزى به شكل پرنده مى‌‏سازم، سپس در آن مى‌‏دمم و به فرمان خدا، پرنده‌‏اى مى‌‏گردد» دال بر خلقت پرندگان توسط حضرت عیسی (علیه‌السلام) است. در این صورت باید گفت تنها در صورتی درخواست چیزی از دیگران منجر به شرک خواهد شد که آن شخص هم‌ردیف خدا قرار گرفته و مقام ربوبیت و الوهیت قائل شدن برای او، هم‌چون شرکی که از سوی مشرکین دوره جاهلیت سر می‌زد. خداود در این‌باره می‌فرماید: «تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِى ضَلَالٍ مُّبِين؛ إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبّ‏ِ الْعَالَمِين.[شعراء/97 و 98] به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكارى بوديم؛ چون شما را با پروردگار عالميان برابر مى‏‌شمرديم.»

پی‌نوشت:

[1]. ابن‌تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، زیاره القبور و استنجاد بالمقبور، ریاض، ریاسه العامه للبحوث العلمیه و الافتاء، چاپ پنجم، 1426 ه؛ ص 9. برای مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.