پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جریان‌های انحرافی  تلاش می‌کنند که برای رواج و تثبیت آموزه‌های خویش از مقبولات هر جامعه‌ای استفاده کنند و استفاده جریانات انحرافی مثل مدعی یمانی(احمد اسماعیل بصری) از روایات، در همین راستا است. کتاب بشارة الاسلام یکی از کتاب‌هایی است که این جریان انحرافی، بسیار به این کتاب استناد می‌کند؛ به این خاطر برای ارزیابی میزان اعتبار آن آموزه‌ها باید این کتاب مورد بررسی قرار گیرد.

کتاب « بشارة الاسلام فی علامات المهدی علیه‌السلام» توسط سید مصطفی حسنی حسینی کاظمی، به زبان عربی و در زمینه مباحث مهدوی همچون احوال و نشانه‌های ظهور امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه نوشته شده و نگارش آن در سال ۱۳۳۲ ق، پایان یافته است. این کتاب مشتمل بر دو جلد (در یک مجلد) است. در ابتدای کتاب، سه تقریظ از سه تن از علما و شعرا درج گردیده و پس از آن مقدمه محقق؛ آقای نزار الحسن و نیز مقدمه مولف آمده است. جلد اول مشتمل بر پانزده باب و یک خاتمه و جلد دوم مشتمل بر بیست و پنج باب و یک خاتمه است. بشارة الاسلام به فارسی با عنوان «نوید اسلام» نیر ترجمه گردیده است. باید توجه داشت که این کتاب، احادیث مربوط به امام زمان عجل‌الله‌فرجه در منابع روایی قبل از خود را جمع‌آوری کرده، لذا یک منبع دست اول و اصلی در نقــل روایت نیست. این کتاب برخی روایت‌ها را از منابع شیعی، مانند: الکافی، الارشاد، كمال الدين، الغيبة و... نقل کرده و برخی روایات نیز از کتاب‌های روایی اهل سنت مانند: عقد الدرر و الفتن نعيم بن حماد مروزی نـقـل شـده است.

گفتنی است که در حال حاضر این کتاب نسخه‌های گوناگونی دارد که در الفاظ برخی روایتها با یکدیگر اختلاف دارند. از نمونه چاپ‌های ایــن کتاب نسخه‌ی چاپخانه الحیدریه در نجف اشرف در سال(١٩٦٣م، ۱۳۸۲ق) که مریدان احمد اسماعیل آن را مبنا قرار داده‌اند؛ نسخه چاپ شده در تهران، کتابخانه نینوا؛ نسخه چاپ شده از سوی موسسه بعثت، نسخه  آل البیت ( چاپ قدیم)؛ نسخه موسسه بلاغ ( چاپ جدید) است. گذشته از این برخی روایت‌های این کتاب نیز به دلیل اشتباهات چاپی با منابع اصلی تفاوت دارد و صاحب بشارة الاسلام نیز خود بدین مطلب اشاره دارد.[1] بنابراین، باید برای شناخت صحیح حدیث، به منبع اصلی مراجعه کرد.[2]

وجود اشتباهات چاپی و تفاوت نقل‌های این کتاب با منابع اصیل، باعث شده که جریانی انحرافی همچون مدعی یمانی، روایاتی را از این کتاب نقل کند و بخواهد که آموزه‌های خود را بر اساس این اشتباهات چاپی به اثبات برساند. پس باید توجه کرد که این کتاب از مصادر مورد علاقه احمد اسماعیل بصری  و پیروان اوست. علت توجه ایشان به این کتاب؛ چاپ پر از غلطی[3] است که سال‌ها قبل در نجف انجام شده است. آنها به این غلط‌ها استناد کرده و آن را متن صحیح می‌دانند. در حالی که در مصادری که مرحوم کاظمی از آنها نقل کرده، مطلب شکل صحیح آن وارد شده است، اما این افراد به همه آن مصادر بی اعتنا هستند.

پی‌نوشت:
[1]. حيدر الكاظمي، السيد مصطفى بشارة الاسلام في ظهور صاحب‌الزمان، بی جا، آل البیت، بی تا، ص 219 .
[2]. شهبازیان، محمد، رهنمای كور، انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود، اول، بهار ١٣٩٤ش، ص 24.
[3]. باید توجه کرد که منظور از پر غلط بودن این کتاب، به این معنا است که الفاظ روایات در این کتاب طبق منابع اصیل نبوده و اضافات یا حذفیات در متن روایات ذکر شده در این کتاب وجود دارد که باعث سوء برداشت از متن روایات می‌شود.