اسلام ناب
فضای مجازی و ایجاد شبکه ملی اطلاعات، یکی از مباحث مهم عصر ماست که نقش بسزائی در تربیت نسل آینده دارد.یکی از شاخص‌های تشخیص رئیس‌جمهور اصلح اینست که چه برنامه‌ای برای فضای مجازی و ایجاد شبکه ملّی اطلاعات دارد.
یکی از صفات بارز شهید آیت الله رئیسی، خدمت به مردم بود؛ در روایات حضرات معصومین علیهم‌السلام آثار دنیایی و آخرتی همچون مستجاب شدن دعاها و ورود به بهشت، برای خدمت به مردم برشمرده‌اند.
یکی از بارزترین ویژگی‌های شخصیتی آیت‌الله رئیسی، ولایت‌مداری اوست. او که واجد مجموعه متکثری از صفات محسنه بود، ولایت پذیری‌اش زبانزد خصوصیات او بود. در معارف دینی، چند اثر و ثمره بر ولایت‌مداری ذکر شده است؛ ازجمله: دستیابی به ایمان حقیقی و راستین؛ تهذیب نفس؛ قبولی اعمال؛ شفاعت ائمه علیهم‌السلام؛ رستگاری و ورود به بهشت.
خدمت به مردم با نیت اخلاص، یکی از امور مورد سفارش حضرات معصومین علیهم‌السلام بوده؛ یکی از صفات بارز شهید حجت‌السلام و المسلمین رئیسی و همراهانشان نیز خدمت به مردم بوده که مقام معطم رهبری بارها به این مسئله اشاره کرده است.
خداوند می‌فرماید: «مسلّماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، محبّت برای آنان در دل‌ها قرار می‌دهد و محبوب همه گرداند!»؛ این محبت و مودت، ریشه در محبت خداوند به این بنده خود دارد؛ آیت‌الله رئیسی هم به دلیل صفات برجسته‌اش، محبت خداوند شامل حالش گردید و خداوند این محبت را در دل مردم قرار داد.
مقام معظم رهبری در پیام تسلیت خود، به مناسبت شهادت رئیس جمهور و جمعی از همراهان ایشان، ضمن اینکه درگذشت رئیس‌جمهور و همراهانش را شهادت‌گونه خواندند، از ایشان به عنوان شخصیتی عالم مجاهد، رئیس‌جمهور مردمی و با کفایت و پرتلاش، انسان بزرگوار، فداکار، خدمتگزار صمیمی، مخلص و با ارزش یاد کردند که چه در دوران کوتاه ریاست جمهوری و چه پیش از آن، یکسره به تلاش بی‌وقفه در خدمت به مردم و به کشور و به اسلام سپری شد.
برخی از خدمات ماندگار رئیس جمهور عزیز، شهید آیت الله رئیسی در راه اعتلای ایران اسلامی و خدمت به ملت شریف ایران، عبارت است ازسفرهای استانی مستمر جهت پیگیری، نظارت و گفت‌وگوی مستقیم با مردم، راه‌اندازی کارخانه و مراکز تولیدی و احیای کارخانه تعطیل و نیمه تعطیل، احیای دریاچه ارومیه و آبرسانی به مناطق محروم.
حجت‌الاسلام و المسلمین سید ابراهیم رئیسی، هشتمین رئیس جمهوری اسلامی ایران به همراه تمامی همراهان، هم‌زمان با شب ولادت امام علی ابن موسی‌الرضا علیه‌السلام به مقام رفیع شهادت نایل شد. این شهید بزرگوار رسیدن به کرامت را در پرتو وحی و خدمت به مردم می‌دانست و معتقد بودند رسیدن به کرامت، لازمه شهادت است.
قرآن کریم مزد رسالت پیامبر (ص) را مودت اهل بیت (ع) می داند. اما یکی از راه های کسب مودت اهل بیت (ع) زیارت قبور مطهر آن انوار طیبه است. در روایات شیعه، شفاعت پاداشی است که برای زائر قبور مطهر اهل بیت (ع) داده شده است و این منتی است که خدای رحمان به دوستداران ائمه معصومین (ع) عنایت می‌کند.
برابری مقام زائر امام رضا (ع) با شهدای صدر اسلام، یکی از عنایات خدای رحمان به دوستان و محبان و زائران هشتمین خورشید فروزان خاندان رسالت (ع) است. این مقام که در فرمایشات اهل بیت (ع) به آن اشاره شده، به وسیله کسب معرفت و زیارت حضرت به دست می‌آید.
در روایات فراوانی بر مسئله زیارت امام رضا (علیه‌السلام) تاکید شده است. از آنجایی که در این روایات، قید «عارفا بحقه» مشاهده می‌شود، لازم است کیفیت زیارت با معرفت امام رضا (علیه‌السلام) به خوبی تبیین شود تا زائرین بتوانند، به زیارتی عارفانه موفق شوند؛ علم زائر به وجوب اطاعت از امام و غربت و شهادت ایشان.
مخالفان اسلام با استناد به قسمتی از یک روایت طولانی از کتب شیعه که درباره ازدواج پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با زینب بنت جحش بود، به پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله توهین کرده و علت طلاق زید را تمایل حضرت به زینب عنوان کردند. حدیث مورد استناد از نظر سند و دلالت، بی‌اعتبار است. روایت دیگری در همین کتاب‌ها از راوی موثق نقل شده که جریان را کاملاً روشن می‌سازد.
مخالفان اسلام با اشاره به قسمتی از یک روایت طولانی از کتب شیعه، مضمون آن را مستند توهین به پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله قرار دادند. این قسمت از روایت، درباره سخن امام رضا علیه‌السلام نسبت به آیه 37 سوره احزاب و ازدواج پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با زینب بنت جحش است. محتوا و دلالت حدیث، نشان‌دهنده ساختگی بودن آن بوده، مخصوصاً مطابق مذهب راوی ناصبی آن است.
مخالفان اسلام با استناد به قسمتی از یک روایت که در کتب شیعه نقل شده است، مضمون آن را مستمسک توهین به پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله قرار داده‌اند. این قسمت از روایت طولانی نقل شده، درباره سخن امام رضا علیه‌السلام نسبت به آیه 37 سوره احزاب و ازدواج پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با زینب بنت جحش است. راوی این حدیث ناصبی است و روایت بی‌اعتبار است.