پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در ایام انتخابات ریاست جمهوری، نامزدهای انتخابات، دو یا سه هفته فرصت دارند تبلیغ کرده و خود را به مردم بشناسانند و آراء مردم را جلب کنند. در ابتدای انقلاب بیشتر تبلیغات میدانی بوده و پوسترها، بروشورها و دیوارنویسی و عکس‌هایی که در خیابان‌ها نصب می‌شد، قسمت بیشتری از تبلیغات را شامل می‌شد و در رسانه‌ها در حد چند دقیقه برای نامزدان انتخاباتی فرصت داده می‌شد که مطلبی را به عرض ملت برسانند.

در دهه 80، صدا و سیما به این تبلیغات انتخاباتی ورود بیشتری داشت و از حجم عکس‌ها و بنرها، رفته رفته کاسته می‌شد و در انتخابات ریاست‌جمهوری 1388 بود که اولین بار مناظراتی بین نامزدهای انتخابات برگزار شد؛ در آن دوره مناظرات دو نفره بود و به راحتی فردی که در مناظره کردن قوی بود، می‌توانست غلبه خود را بر رقیبش به اثبات برساند. به دلیل بی‌اخلاقی‌هایی که در آن دوره اتفاق افتاد از دوره بعد (سال 1392) مناظرات دونفره برگزار نشد، بلکه مناظرات گروهی بوده و همه نامزدان انتخابات در یک برنامه حضور داشتند؛ در همان سال هم که سه مناظره برگزار شد، تهمت‌هایی از یک طرف، به دیگران زده می‌شد یا چند نفر با همراهی یکدیگر، به یک نامزد می‌تاختند و به این صورت مناظره را جذاب کرده و آرائی را به سبد خود سرازیر می‌کردند.

رهبر انقلاب درباره رقابت‌های انتخاباتی فرمودند: «بین نامزدها، اخلاق حاکم باشد؛ بدگویی کردن، تهمت زدن، لجن‌پراکنی کردن، کمکی به پیشرفت کارها نمی‌کند، به آبروی ملّی هم لطمه می‌زند. صحنه انتخابات، صحنه عزّت و حماسه است، صحنه رقابت برای خدمت است».[1] بنابراین به نامزدها توصیه شد که مانند گذشته بی‌اخلاقی اتفاق نیفتد.

به طور نمونه یکی از بی‌اخلاقی‌ها که در دوره‌های گذشته مطرح شد، این مورد بود که یک جریان، یک دوقطبی ایجاد کرده و برای هر طرف از این دوقطبی، اصطلاحی می‌سازد؛ اصطلاحی که برای اعتقاد خود به کار می‌برد، با مفهوم مثبت بوده و نامزد رقیب را با اصطلاحی معرفی می‌کند که مفهوم منفی دارد؛ مثلاً دو سیاست در ارتباط با کشورهای دیگر و بیگانگان وجود دارد. گروهی به شدت مُصرّ به مذاکره با دشمن و رفع مشکلات از این طریق هستند و گروهی در این مورد انقلابی‌تر عمل می‌کنند و معتقدند در برابر زیاده‌خواهی دشمن باید ایستاد.

رهبر انقلاب می‌فرماید: «[گاهی] نظام اسلامی با فشارهای شرطی دشمن مواجه می‌شود؛ مراد ما از فشار شرطی این است که یک فشاری را وارد می‌کنند، مثلاً تحریم را، بعد می‌گویند این را برمی‌داریم به شرط اینکه فلان کار انجام بگیرد -این ‌جور نیست که آدم را به کلّی مأیوس کنند؛ می‌گویند برمی‌داریم، امّا شرطش این است که این کار باید انجام بگیرد-؛ این خیلی چیز خطرناکی است، ... شرط‌ها ممکن است ... به شدّت گمراه‌کننده و هلاک‌کننده باشد. ... در این قضایا باید «فَاستَقِم کَماٰ اُمِرت‌»[2] را عمل کرد؛ یا «وَتَواصَوا بِالصَّبر» تواصی به صبر، یکدیگر را وادار کردن به ایستادگی و مقاومت و تحمّل و پایداری. خب وقتی چنین چیزی پیش می‌آید، برای ما آن مفهوم [استقامت] کاملاً روشن می‌شود؛ ... ما امروز با این مسئله مواجهیم؛ مردم ما دچار مشکلاتی هستند که بخشی از آنها ناشی از فشارهای دشمن است و ما می‌خواهیم مردم در مقابل این [مشکلات] استقامت کنند، بِایستند؛ این یک حرکت عظیم و مهمّی است که خب بحمدالله در کشور ما دارد انجام می‌گیرد».[3]

«هر ملّتی در سایه استقامت و ایستادگی، هویّت پیدا می‌کند. آن چیزی که به ملّت‌ها هویّت می‌دهد، شخصیّت می‌دهد، عظمت می‌دهد، به حفاظت از خود ملّت‌ها و فرهنگ آنها کمک می‌کند، استقامت آنها و ایستادگی آنها است».[4]

حال یک گروه که معتقد به سازش با استکبار است، سیاست خود را «تعامل» بنامد و اعتقاد به استقامت را «دعوا» با دنیا بخواند، همان بی‌اخلاقی است که سیاست خود را که منفی بوده و خلاف نظر دین و قرآن است، با اصطلاحی بدون بار معنایی منفی و مخالف خود را با اصطلاحی با بار معنایی منفی خطاب کند و وجهه او را به این صورت تخریب نماید.

آنهایی که با اسم رمز «تعامل»، به دنبال سازش با سرمایه‌داری جهانی هستند، از «استقامت در برابر ظلم و تحمیل»، تعبیر به «دعوا» می‌کنند! استقامت یک منطقِ معقول برای کسب استقلال و مقابله با ظلم و تعدّیِ مستکبرین است! بر خلاف دعوا که یک درگیریِ ناشی از غضب و خشونت و عواطف نامعقول است.

پی‌نوشت:
[1]. بیانات رهبر انقلاب در مراسم سالگرد ارتحال امام خمینی(ره)، ۱۴ خرداد ۱۴۰۳.
[2]. «پس همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، استقامت کن». سوره هود، آیه ۱۱۲.
[3]. بیانات رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری ۴ اسفند ۱۳۹۹.
[4]. بیانات رهبر انقلاب در دیدار مردم آذربایجان شرقی، ۲۶ بهمن ۱۴۰۱.