پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در دوران رئیس‌جمهور شهید، در اظهارنظرهای مختلف، کارآمدی دولت سیزدهم زیر سؤال می‌رفت؛ مثلاً رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم در دیدار با جمعی از روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای اصلاح‌طلب گفته بود: «من اوایل دولت سیزدهم با آقای رئیسی تماس می‌گرفتم و مایل بودم کمک کنم، اما دیدم هیچ فایده‌ای ندارد». او همچنین گفت: «به این دولت، نقدهای زیادی وجود دارد. حداقل، کارآمدی دولت سیزدهم زیر سؤال است».[1]

این سخنان از زبان کسی خارج شده که افکار عمومی، از دولت دوم او به دوران نکبت تعبیر می‌کند و شدت مشکلات در این دوره چهار ساله منتهی به 1400، به حدی بود که کل دهه نود را دهه خسران و عبرت می‌نامند. در دولت یازدهم و دوازدهم، دشمن بزرگ ایران که امام خمینی رحمةالله‌علیه آن را شیطان بزرگ نامیده بود، کدخدای عالم نامیده شد و تمام این هشت سال کشور معطل این بود که با آن کدخدا قراردادی ببندد که از تحریم‌های ظالمانه‌اش یک‌جا دست بکشد؛[2] تنها دو سال او تحریم‌ها را تعلیق کرد (که در همان دو سال هم تمام کشورهای غربی، با توجه به سابقه آمریکا و بدعهدی‌هایش می‌ترسیدند با ایران معامله کنند) و وقتی رئیس دولت آمریکا عوض شد، از این قرارداد بیرون آمد و چهار سال دیگر کشور معطل بود تا این رئیس‌جمهور عوض شود و شاید رئیس‌جمهور بعدی آمریکا به قرارداد قبلی برگردد؛ ولی این اتفاق هم نیفتاد.

کسی که نتیجه مدیریتش برای کشور بی‌فایده بود و قراردادی که منتظرش بودند، شکست خورد و دیگر احیا نشد، به رئیس دولت بعد خود که موفقیت‌های بسیاری داشته، پیشنهاد کمک می‌دهد؛ در دوران مدیریت این رئیس‌جمهور و در همین مذاکرات با کدخدا، چند مذاکره‌کننده جاسوس گرفته شد. در این سال‌ها به دو کشور چین و روسیه بها داده نشد و از معامله با این کشورها و دیگر کشورهای همسایه غفلت شد و منتظر صادرات و واردات با اروپا و آمریکا شدند که به نتیجه اندکی رسیدند که آن هم ادامه پیدا نکرد.

مدیری چنین گفته است که نتیجه مدیریتش، تورم بیش از 60 درصدی بود و حدود 550 هزار میلیارد تومان برای دولت بعد از خود بدهی گذاشت. (البته قصد بدهی‌های بیشتر برای دولت بعد داشت که اجازه خسارت بیشتر داده نشد؛ می‌خواستند در سال 1399، بشکه‌های نفت (در حدود ۱۵۹ لیتری) را در بورس به مردم بفروشند و دو سال بعد (دولت آینده)، این بشکه‌ها(ی مجازی) را به قیمت روز و با سود 20 درصد از مردم بخرد و پولش را بپردازد که رئیس قوه مجریه و قضائیه مانع از این خیانت و بدهی بیشتر برای دولت بعد شدند.

مدیری پیشنهاد کمک به دولت بعد از خود داد که وزیران او توان مدیریت مصرف برق نداشته و برق خانگی و نیز برق کارگاه‌ها و ... قطعی بسیار داشت؛ در دوران او کارخانه‌های زیادی تعطیل یا نیمه تعطیل شدند. در روزهای آخر مدیریتش روزانه 700 نفر از بیماری کرونا کشته می‌شدند. اطرافیان و مسئولین بلندپایه، تخلفات بسیاری داشته و از جایگاه مسئولین سوءاستفاده می‌کردند. در زمان اوج قیمت‌ها در بورس، مردم را به آن دعوت کردند و دو روز پس از این دعوت، بورس ریزش کرد و دارایی‌های مردم را که به این بازار سپرده بودند، نابود کرد.

رئیس دولت دوازدهم به رئیس‌جمهور بعد از خود قصد کمک داشت، در حالی که در دوره دوازدهم، قیمت مسکن بیش از 1200 درصد افزایش داشت و قیمت خودرو حدود 700 درصد افزوده شد؛ حال این مدیر به آیت‌الله رئیسی گفت، دولت تو کارآمد نیست.

پی‌نوشت:
[1]. سایت جهان نیوز، «اوایل دولت با آقای رئیسی تماس گرفتم و مایل بودم کمک کنم اما دیدم هیچ فایده‌ای ندارد/ کارآمدی دولت زیر سؤال است/ هرکس به وضع موجود معترض است رأی بدهد»، ۳۰ دی ۱۴۰۲.
[2]. «در ازای این قرارداد، ایران تعهداتی داد که اجرای آن‌ها را می‌توان مترادف با نابودی صنعت هسته‌ای کشور دانست؛ ایران می‌بایست قبل از آغاز «روز اجرای» قرارداد تعهدات خود را انجام داده باشد، بلکه آژانس باید صحت انجام شدن آن‌ها را نیز تأیید کرده باشد. تعهدات دیگری نیز در برجام پذیرفته شده که به مرور باید صورت پذیرد (مثل خارج کردن سانتریفیوژهای نسل اول طی ده سال، تعطیلی هرگونه بازفرآوری و حتی تحقیقات مرتبط به آن، خارج کردن سوخت مصرف شده برای تمام نیروگاه‌های تولید برق و تحقیقاتی کنونی و آینده ایران به خارج از کشور، عدم اجازه ساخت رآکتور غیر آب سبک و ...) که تاریخ آغازِ انجام آن به صراحت در برجام نیامده است». پایگاه تحلیلی خبری 598، «فهرست ۴۸ تعهد سنگین ایران قبل از آغاز «روز اجرا» + جدول»، ۴ شهريور ۱۳۹۴.