پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی عصر جدید را عصر ارتباطات می‌دانند و اغلب، سخن از وسایل ارتباط جمعی به میان آورده می‌شود. در جامعه امروزی، همه افراد از رسانه‌های گروهی تأثیر می‌پذیرند و وقت خود را با رسانه‌ها سپری می‌کنند. رسانه‌های همگانی و وسایل ارتباط جمعی، نقش و تأثیر بسزایی در افکار عمومی جامعه و انتخاب مردم دارند.

رسانه‌ها در کارزار سیاسی، باعث افزایش حالت انفعالی و بی‌تفاوتی، تسخیر ذهن و گاهی برانگیختن حالت تهاجمی می‌گردد. رسانه‌ها با منحرف کردن مردم از واقعیات، ایجاد ترس و وحشت با مطالب ساختگی، ساختن منجی و نجات‌دهنده غیر واقعی و تخریب و آبرو بردن از یک طرف (که به سادگی قابل جبران نیست و نمی‌توان رفع اتهام کرد) می‌تواند در انتخاب مردم تأثیر گذاشته و باعث رویگردانی مردم از فرد شایسته گردد.

رسانه‌ها گاهی می‌توانند در اختیار افرادی قرار گیرند که با بی‌‌اخلاقی، اتهاماتی را متوجه دیگری کنند و این تخریب شخصیت، اثر خود را بگذارد. مخالفان را مُحق جلوه دهد و گاهی موافقان را به شک بیاندازد. برای نشان دادن واقعیت، اگر بخواهند اخلاق را رعایت کرده، مقابله به مثل نکنند و بدون تخریب طرف مقابل، فقط به ویژگی‌های برتری یک طرف بپردازند، ممکن است تأثیر نداشته و تخریب و آبروبری طرف مقابل اثر کرده و موافقانی که واقعیت را فهمیده‌اند، با تقدیر از رعایت اخلاق، از مظلومیت فرد مُحق رنج برند.

این اتفاق در دوره گذشته ریاست جمهوری اتفاق افتاد و تا حدی که امکان داشت، آیت‌الله رئیسی اخلاق را رعایت کرد. اکنون پس از شهادت ایشان، با مراجعه به مطالبی که در رسانه‌ها نقل شده بود، بی‌اخلاقی‌ها و ظلم‌ها یکی یکی روشن می‌گردد.

خداوند بهترین سرنوشت را برای آیت‌الله رئیسی رقم زد و با شهادت او، حقانیت کارهایش را امضا کرد. اگر آیت‌الله رئیسی شهید نمی‌شد، سال آینده باید در کارزار انتخابات، از عملکرد خود دفاع می‌کرد. کسانی که از هم اکنون به دنبال تخریب او و خدماتش بودند، قطعاً سال آینده بی‌کار نمی‌نشستند و با شیوه‌های مختلف رسانه‌ای در تخریب او فعالیت می‌کردند و با منحرف کردن افکار عمومی، آنها را به دنبال مُنجی دیگر می‌فرستادند.

آیت‌الله رئیسی بنا بود در سال آخر نیز مانند سال‌های قبل، کاری که صلاح مردم است انجام دهد و کاری که تنها ثمره تبلیغاتی داشته باشد و به درد مردم نخورد، انجام ندهد. او در این سه سال به دنبال عوام‌فریبی نبود و آنچه به درد مردم می‌خورد، انجام می‌داد. او ویرانه‌های گذشته را آباد کرد. از آینده خرج نکرد. با نابود کردن آینده، چیزی را بر سر سفره‌ها نیاورد.

اگر رئیسی زنده بود، هر چقدر موفق عمل می‌کرد، در قتلگاه رسانه‌ها و فضای مجازی، بیشتر ذبح می‌شد! افرادی باید مخلصانه و با سوز دل برای او تبلیغ می‌کردند و سعی می‌کردند فریب رسانه‌ها را به افکار عمومی بشناسانند. معلوم نبود که آنان چقدر در کار خود موفق شوند؛ اما خداوند وعده داده: «إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا»؛[1] «خداوند از کسانی که ایمان آورده‌اند، دفاع می‌کند» و این سنت الهی است که: «من کان لله کان الله له».[2] «هر کس برای خدا باشد، خدا برای اوست».

اگر آیت‌الله رئیسی زنده بود، باید بسیار تلاش می‌کرد که ثابت کند راهش صحیح بوده و باید ادامه یابد، ولی با این سرنوشتی که خدا برای او رقم زد، هر که می‌خواهد در دور بعد رأی بیاورد، باید بگوید که راه شهید آیت‌الله رئیسی را ادامه می‌دهد. ان‌شاءالله به زودی خداوند، فردی شایسته که بتواند راه شهید رئیسی را ادامه دهد، در سر راه مردم قرار خواهد داد.

پی‌نوشت:
[1]. سوره حج، آیه 38.
[2]. بحار الأنوار، علامه مجلسی، مؤسسةالوفاء، ج85، ص319.