اسلام ناب
برخی از خدمات ماندگار رئیس جمهور عزیز، شهید آیت الله رئیسی در راه اعتلای ایران اسلامی و خدمت به ملت شریف ایران، عبارت است ازسفرهای استانی مستمر جهت پیگیری، نظارت و گفتوگوی مستقیم با مردم، راهاندازی کارخانه و مراکز تولیدی و احیای کارخانه تعطیل و نیمه تعطیل، احیای دریاچه ارومیه و آبرسانی به مناطق محروم.
حجتالاسلام و المسلمین سید ابراهیم رئیسی، هشتمین رئیس جمهوری اسلامی ایران به همراه تمامی همراهان، همزمان با شب ولادت امام علی ابن موسیالرضا علیهالسلام به مقام رفیع شهادت نایل شد. این شهید بزرگوار رسیدن به کرامت را در پرتو وحی و خدمت به مردم میدانست و معتقد بودند رسیدن به کرامت، لازمه شهادت است.
قرآن کریم مزد رسالت پیامبر (ص) را مودت اهل بیت (ع) می داند. اما یکی از راه های کسب مودت اهل بیت (ع) زیارت قبور مطهر آن انوار طیبه است. در روایات شیعه، شفاعت پاداشی است که برای زائر قبور مطهر اهل بیت (ع) داده شده است و این منتی است که خدای رحمان به دوستداران ائمه معصومین (ع) عنایت میکند.
برابری مقام زائر امام رضا (ع) با شهدای صدر اسلام، یکی از عنایات خدای رحمان به دوستان و محبان و زائران هشتمین خورشید فروزان خاندان رسالت (ع) است. این مقام که در فرمایشات اهل بیت (ع) به آن اشاره شده، به وسیله کسب معرفت و زیارت حضرت به دست میآید.
در روایات فراوانی بر مسئله زیارت امام رضا (علیهالسلام) تاکید شده است. از آنجایی که در این روایات، قید «عارفا بحقه» مشاهده میشود، لازم است کیفیت زیارت با معرفت امام رضا (علیهالسلام) به خوبی تبیین شود تا زائرین بتوانند، به زیارتی عارفانه موفق شوند؛ علم زائر به وجوب اطاعت از امام و غربت و شهادت ایشان.
مخالفان اسلام با استناد به قسمتی از یک روایت طولانی از کتب شیعه که درباره ازدواج پيامبر صلیاللهعلیهوآله با زینب بنت جحش بود، به پيامبر صلیاللهعلیهوآله توهین کرده و علت طلاق زید را تمایل حضرت به زینب عنوان کردند. حدیث مورد استناد از نظر سند و دلالت، بیاعتبار است. روایت دیگری در همین کتابها از راوی موثق نقل شده که جریان را کاملاً روشن میسازد.
مخالفان اسلام با اشاره به قسمتی از یک روایت طولانی از کتب شیعه، مضمون آن را مستند توهین به پيامبر صلیاللهعلیهوآله قرار دادند. این قسمت از روایت، درباره سخن امام رضا علیهالسلام نسبت به آیه 37 سوره احزاب و ازدواج پيامبر صلیاللهعلیهوآله با زینب بنت جحش است. محتوا و دلالت حدیث، نشاندهنده ساختگی بودن آن بوده، مخصوصاً مطابق مذهب راوی ناصبی آن است.
مخالفان اسلام با استناد به قسمتی از یک روایت که در کتب شیعه نقل شده است، مضمون آن را مستمسک توهین به پيامبر صلیاللهعلیهوآله قرار دادهاند. این قسمت از روایت طولانی نقل شده، درباره سخن امام رضا علیهالسلام نسبت به آیه 37 سوره احزاب و ازدواج پيامبر صلیاللهعلیهوآله با زینب بنت جحش است. راوی این حدیث ناصبی است و روایت بیاعتبار است.
جهت خدشه در واقعه هجوم به خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها، به عبارتی از امیرالمؤمنین علیهالسلام استناد کردهاند که فرمود: «خانههای ما اهلبیت پیامبر صلیاللهعلیهوآله، سقف و در و پیکری جز شاخههای خرما و مانند آن نداشت»؛ در پاسخ میگوییم که این عبارت کنایه از شدت زهد اهلبیت علیهمالسلام است و گزارشات تاریخی نشان دهنده درب داشتن خانه اهلبیت پیامبر است.
شبهه کردهاند که دو مسلمان یمنی نزد امیرالمؤمنین علیهالسلام آمدند و فرزندی که از کنیز مشترکشان متولد شده را برای خود میدانستند؛ حضرت با قرعه پدر را مشخص کرد؛ بنابراین علم غیب نداشت. در جواب گفته میشود قضاوت قبل از امامت حضرت بوده و مردم آن زمان، معتقد به علم غیب حضرت نبودند. قاضی طبق علم عادی و موازین شرعی قضاوت میکند. قرعه نیز برای مطلق جهل و عدم وجود راهحل دیگر است.
درباره عظمت علمی، عملی ، اخلاقی و زهد امام صادق (ع) نه تنها توسط شیعیان به فراوانی سخن گفته شده است، بلکه دراین باره جمع کثیری از بزرگان اهل سنت و جماعت، پیشوایان مذاهب اهل سنت نیز سخن گفتهاند.
حضرت امام جعفر صادق (ع) پيشوای ششم مسلمانان، در روز بيست و پنجم شوال سال 148 هـ ق در حالى كه 65 سال از عمر مبارک آن حضرت گذشته بود به دست خليفه عباسی، منصور دوانيقی مسموم و در مدينه به شهادت رسيد. امام صادق (ع) به شيخ الائمه نيز معروف است؛ زيرا عمر ايشان از تمامی ائمه اطهار (ع) طولانی تر است.
با استناد به یک گزارش غیرمعتبر تاریخی، در فضای مجازی به حضرت زهرا سلاماللهعلیها توهین کردهاند و حضرت را شایسته الگو قرار دادن ندانستهاند؛ در حالی که این گزارش که از سرنوشت مادر محمد بن حنفیه سخن میگوید، مخالف نظر بسیاری از محدثین و تاریخنگاران اسلامی است.
حضرت عبدالعظيم از نوادگان امام حسن (ع) است که مورد احترام امامان عصر خود، امام جواد، امام هادى و امام حسن عسكرى (ع) و عالمان انساب بوده و شرح حال نويسان و بزرگان شیعه بالاتفاق شخصیت حضرت عبدالعظيم حسنی را ستودهاند؛ كتاب «خطب اميرالمؤمنين» و «اليوم والليلة» منتسب به او است؛ رحلت حضرت عبدالعظيم در نیمه شوال سال 252 قمری ذکر شده که دو سال قبل از شهادت امام هادی (ع) و در خلافت معتز عباسی است.