سلام همه مواردی که فرمودید از موارد حسن و قبح عقلی است، اما نگفتید اصالت آیینتان به کجا برمی گردد و منشا آن چیست؟ تمامی موارد متذکر شده را می توان در آموزه های ادیان آسمانی دید به جز موارد ظریفی که بعد از اثبات منشا آیینتان قابل بررسی است. به راستی یا اعتقاد به صلح کل (با گبر، کافر، مسلم، موحد، بت پرست رفتاری یکسان داشتن) درست است، این خوب است یا بد؟ ما از این رفتار به رفتار منافق گونه یاد می کنیم. چرا که کسی که موحد است و در راه خدا قدم برمی دارد باید فرقی میان کافر با موحد قائل باشد. یعنی مرتبه کسی که سر تسلیم در برابر فرامین الهی فرود می آورد با شخصی که دربرابر رفتارهای الهی طغیان می کند متفاوت است و کافر همان کسی است که به محبوب شما بی احترامی کرده و با او سر ناسازگاری دارد. و آیا باید در مقابل ظالم ساکت بود؟ اگر معتقد به صلح کل باشیم باید با ظالم سازش کرده و کاری با او نداشته باشیم چرا که او مخلوقی از مخلوقات خداوند است و مظهری از مظاهر خداوند. درنتیجه باید ظلم را تحمل کنیم.