پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برای محبت به حضرت علی و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) آثار و بركات دنیوی و اخروی فراوانی در روایات اهل‌بیت (علیهم‌السلام) نقل شده است. پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌و آله‌وسلم)  ثمره دوستی با اهل‌بیت را رسیدن به خیر در دنیا و آخرت دانسته و می‌فرماید: «مَنْ رَزَقَهُ اللَّهُ حُبَّ الْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِی فَقَدْ أَصَابَ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ؛[1] هر كس را خداوند دوستى امامان از خاندان من روزى كرده به خیر دنيا و آخرت رسيده است». همچنین آن حضرت در کلامی دیگر محبت به حضرت علی (علیه السلام) را نشانه هدایت دانسته و می‌فرماید: «مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً فَقَدِ اهْتَدَى وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدِ اعْتَدَى؛[2] کسی که علی را دوست داشت، هدايت شد و کسی که او را دشمن داشت، گمراه گشت».

بر اساس روایات لازمه دوستی با اهل‌بیت (علیهم‌السلام) اطاعت از دستورات ایشان و توجه عملی به سیره آنها است و شیفته ایشان باید دوستی خویش را در عمل نشان دهد وگرنه علاقه ظاهری نمی‌تواند چندان تأثیری در زندگی انسان داشته باشد.

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در این رابطه  می‌فرماید: «مَنْ أَحَبَّنَا فَلْيَعْمَلْ بِعَمَلِنَا وَ لْيَتَجَلْبَبِ الْوَرَع؛[3] ‏ هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد»

برخی از افراد اگر چه به اهل‌بیت پیامبر (علیهم‌السلام) اظهار محبت می‌کنند؛ اما نوع رفتار و اعمال این افراد از دوستی ظاهری بدون تبعیت و پیروی  حکایت می‌کند. مصداق بارز این گونه از محبت‌ورزی را می‌توان در فرقه اهل حق مشاهده نمود. این فرقه در ظاهر، خود را شیفته و مرید حضرت علی (علیه‌السلام) می‌دانند؛ اما با بررسی منابع آیینی و کلام بزرگان فرقه اهل حق و همچنین اعمال مذهبی این فرقه به‌وضوح می‌توان به این نکته پی‌برد که بسیاری از آموزه‌ها و اعمال مسلکی و آیینی  فرقه اهل حق، مخالف با خواسته‌ها و سیره عملی حضرت علی (علیه‌السلام) است. در مهم‌ترین و معتبرترین کتاب این فرقه، یعنی نامه سرانجام کلام پیران و بزرگان این فرقه، بر کلام و رهنمودهای حضرت علی (علیه‌السلام) برتری داده شده، به‌گونه‌ای که نمی‌توان گفتاری منتسب به آن حضرت را در این کتاب مشاهده کرد. در این مسلک که  خود را شیعه معرفی می‌کنند [4] از نمازی که حضرت علی (علیه‌السلام) می‌خواند، خبری نیست! نمازی که آن حضرت در اقامه آن شهد شهادت را نوشید و در آخرین وصایای خود نیز دوستداران و شیعیان خود را به آن سفارش نمود و فرمود: «اللَّهَ اللَّهَ فِي الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِينِكُمْ؛[5] خدا را خدا را در باره نماز، چرا كه ستون دين شماست».

پی‌نوشت:

[1]. شیخ صدوق، الخصال، ج2، ص۵۱۵ 

[2]. الشعيری، محمد، جامع الأخبار، ج1، ص14

[3]. ابوالحسن، علی بن ابی نزال لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص ٤٥٦

[4]. الهی، نورعلی، برهان الحق، ص10

[5]. نهج‌البلاغه، نامه 47