دونا دون سلطان صحاک سلطان اسحاق دارای ذات خدایی بوده و ذات حق در او جلوه گر گردیده است ، وی کامل ترین تجلی حق در موجودات است و به عبارت دیگر کامل ترین جلوه حق در موجودات در وجود ایشان نمودار گشته و دونهای پیشین او هم تجلی حق بوده اند از جمله دونهای پیشین ایشان می توان به شاه خوشین و حضرت علی (ع) اشاره نمود . اهل حق معتقد است که درکوه سهند چند نفر از رجال الغیب اهل حق پنهان هستند . موسی ، عیسی و حتی عصای موسی و حضرت یونس همگی مولا بودند و علی با تمامی انبیاء همراه بود و روح علی ذرائیه اظهار حلول کرده بود تا کسی به یکی از خاندان های یازده گانه اهل حق نپیوندد وبه کمال انسانی نخواهد رسید . اصل وریشه مرتبه پیری بنیامین است که بالاتر از آن مقام نیست که دون حضرت سلمان است ( دون جامه را گویند یعنی در دوره پیش بصورت سلمان ظاهر گشته است ) . اهل حق معتقد به رجعت روح هستند ( حلولیه ) یعنی معتقد به امکان آن می باشند لیکن می گویند برای اکمال طبیعت است و روح باید سیرتکاملی پیدا بکند تا به مقامی شایسته ی اوست و شروع آن از بدو پیدایش از جمادات ، نباتات و حیوانات است تا آنجا که به مقام انسانیت کامل و ملکوتیت و الوهیت برسد و می گویند اشخاصی که افعال آنها پسندیده و مقبول افتد ، اگر از مبدأ صدق تقاضا کنند به صورت کامل تری روح آنها به این دنیا بر می گردد . اطفالی که جدیدا به دنیا می آیند اگر از روز تولد تا روز چهلم تولدش فوت نماید آن چند روزی که در دنیا بوده به حساب دونش محسوب نمی شود زیرا در دستورات فرقه اهل حق تصریح شده است اطفالی که قبل از چهار روز فوت کنند گناه کار و مقصرند که جرم دون های گذشته آنان است و اینکه می گویند اطفال معصوم هستند در مرام مسلک اهل حق وجود ندارد . نحوه حلول خداوند در اشعار نعمت الله جیحون آبادی . همانطور که در مباحث گذشته اشاره کردیم فرقه اهل حق " حلولی " هستند و معتقد به حلول ، حتی برای اثبات مطالب خود هم از کتاب شاهنامه حقیقت از نعمت الله جیحون آبادی پدر نورعلی الهی ابیاتی را بیان کردیم که در آنها نهایت غلوّ را در حد شخصیت علی ابن ابی طالب (ع) مشاهده کردیم . اما مطلب حلول خدا در لباس جسم و انسانیت تنها به علی ابن ابی طالب ختم نشده و این قضیه را هم به افراد دیگری از جمله شاه خوشین و سلطان صِحاک نسبت داده اند . همانطور که قبلا اشاره شد شاه خوشین یا مبارک شاه از بزرگان این فرقه بود که حضرات اهل حقی می گویند ولادت او همانند داستان ولادت حضرت عیسی است ( العیاذ بالله ) که شرح ولادت او را در کتاب شاهنامه حقیقت " نعمت الله جیحون آبادی " این طور می خوانیم : یکی داســـــــتان از جهان آفرین بیا بشنـــو از مظهر شــــه خوشیـن مبـــارک بُدی نامــش از اصل کار خوشین شه لقب شد در ان روزگـار زایــل لـــــــــرستان قوم سِتــرگ بـــُدی مـــر ورا دســــتــــــگاه بـزرگ خردمنـــــد دانــا و دانــــش پــذیر یکی دختـــــری داشـــت او بی نظیر قضــــا روزی آن دخـــتر ماه چـهر نشسته به جایـــی که تابیده مـــهر یکــــی ذرُه از خـــــور بیامـد دوان فــــرــو شــــد به کــام شـه بانـــوان بشُد حامله دختـــــــر از ذره نــور که آن نور از حـــق نمــــودی ظــــهور جلاله در آن وقت چو بـــــــکر بود شب و روز زیــــن بــــــار در فکــر بود پس از چند مه گشت بارش ثقیل پـدیـــدار از آن نـــــور رب جـــــــلیـــل در کتاب شاهنامه حقیقت داستان بسیار جالبی به صورت شعر بیان شده که به صورت ساده برای جلب توجه حضورتان بیان می کنیم و قضاوت را بر عهده شما می گذاریم : " شبی که معراج اتفاق افتاد خدا ، پیامبر را بسوی خود بالا برد و از او پذیرایی کرد ، از جمله پذیرایی هایی که خداوند از پیامبر اکرم به عمل آورد این بود که خدا برای او شیر برنج آورد ! پیامبر همانطور که مشغول تناول بود دستی ظاهر شد که یکی از دانه های شیر برنج روی آن دست افتاد و بعد آن دست کشیده شد ، پیامبر فردای آن روزی که به زمین بازگشتند علی ابن ابی طالب را خواندند تا ماجرای معراج را برای ایشان تعریف کنند بعد از اینکه پیامبر ماجرای معراج و آن دانه شیر برنج را برای علی علیه السلام تعریف کردند و گفتند که دستی که بر آن دانه شیر برنج افتاد دست خدا بود ، ناگهان حضرت علی دستش را جلو آورد و روی آن یک دانه شیر برنج بود ! آنجا بود که پیامبر پی به عظمت علی علیه السلام می برند ، پیامبر از او اجازه می طلبند که بگذارند ایشان علی علیه السلام را به مردم معرفی کنند ، اما امام به او اجازه نمی دهد و به پیامبر می گوید همانقدر که تو مرا شناختی بس است " ! ( منبع : شاهنامه حقیقت / باب حکایت معراج رفتن رسول خدا / ابیات ۳۸۵۵ تا ۴۱۰۰ ) داود مظهر حضرت امام رضا است و فریادرس است ، مخصوصا در زندان و دریا و کوه وبیابان . او از طرف خداوند مامور این کار است ، او را طلب کردن مخصوصا در غروب آفتاب اثر خاصی دارد . بابایادگار مظهر حضرت امام حسین است . سلطان مظهر حضرت علی است . بنیامین مظهر حضرت امام جعفر صادق . همان 2 – ص 50 – گ 152 * واقعا قلب یک شیعه واقعی از این تعابیر شرک آلود و غلو آمیز این حضرات به درد می آید .