تکفیر 738- دیگر عصر تکفیر بسر آمده و تکفیری ها به خودکشی رسیده اند. پیامبران خدا که بانیان دین و توحید و ایمان بودند هیچکس را تکفیر نکردند حتی کافران حربی چون ابوسفیان را با شهادت لااله الاالله مسلمان خواندند! پس بنگر که تکفیری ها را حتی نمی توان کافر خواند بلکه بایستی دیوانه ای خواند که به جان خود افتاده اند. کسی که به تسخیر شیطان درآمد دیگر کافری همچون شیطان نیست بلکه بدتر از شیطان است زیرا انسان بهر حال دارای روحی از خداست که این روح چون خصم خود و خدایش شود از شیطان هم کافرتر می شود. همانطور وقتی که آدمی در غرایز حیوانی ساقط می شود دیگر یک سگ و خر و میمون معمولی نیست بلکه حیوانی هار و دیوانه است که خودش را می درد! از کتاب شریف " عقل الهی " استاد علی اکبر خانجانی دانلود لینک دانلود : http://dl.ketabkhane-erfani.com/download/ketabha/aghle_elahi.zip از وبلاگ " عرفان زندگی " http://erfan-zendegi.blogfa.com

هنگامی که خبر شهادت علی (ع) به اهل شام رسید که ایشان را در مسجد مورد ضربت قرار داده اند،بین خود گفتند مگر علی هم نماز می خواند.ائمه معصوم در انزوا به دست جلادان تاریخ خود به همین جرم هایی که شما می گویید به شهادت رسیدند.تاریخ اثبات کرده همیشه حق در اقلیت است.بگویید و بگویید ولی آگاه باشید :بس عداوت ها که آن یاری بود..

عرفای بزرگ همچون آقای قاضی طباطبایی، علامه طباطبایی و سید هاشم حداد مخالف درویش کشی بودند!

و من عشقته قتله!

نظرات حضرات علامه طباطبایی علامه طهرانی آیت الحق قاضی رحمت الله علیهم اجمعین درباره ولی خدا بودن این دو شهید ما را بس: و ما نقموا منهم الا ان یومنوا بالله العزیز الحمید

قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا الذین ضل سعیهم فی الحیاَة الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا. شما را صرفا به شناخت حضرت علامه تهرانی و فراتر حضرت سیدنا الحداد و ما دریک ما الحداد ارجاع می دهم . نظر علامه طباطبایی و بزرگان یاد شده(علیهم الرحمة) از قول کسی است که همان اهل ظاهر نقل احادیثشان را از امثال او می پذیرند. بر سر شاخ نشستن و بن بریدن؟ و لا یجرمنکم شنئان قوم علی الا تعدلوا اعدلو هو اقرب للتقوی. نظر حضرت بهجت درباره حضرت حداد راهنمای همه ما باشد: حداد را نمی توان شناخت چون از مجردات بود و مجردات تنها یک وجهشان در حیات دنیا آشکار می شود . توصیه حضرت امام خمینی به اینکه اگر اهلش نشدیم و نیستیم انکار مقامات اهل معرفت را نکنیم، فراموشمان نشود. نشان اهل خدا عاشقی است، با خود دار - که در مشایخ شهر این نشان نمی بینم (حافظ، به قول امام (ره): قدس سره)

قتیل عشق تو شد حافظ غریب، ولی... «اما کسانی که خود را عارف بالله معرفی می کنند اگر آنچه را که می گویند راست باشد، چرا باید علمای بزرگ و طراز اول آن زمان چنین افرادی را تکفیر کنند؟» این آخرین جمله مطلب سایت است که بحمد الله جناب بیاتی نیا از موافقان آن مطلب سهواً به آن پاسخ داده اند: «باید این را پذیرفت که بزرگان هم اشتباه بزرگ می کنند». یمحو الله ما یشاء و یثبت و عنده ام الکتاب. سایر مطالب هم به همین منوال است. قطعاً کسی که در حال بحث است به بحث و اشکال ایرادی ندارد بلکه کسی که به تکفیر و قتل یا تأیید آن پرداخته، باید به او گفت که مگر در بحث چه اشکالی بود؟ به ویژه در نظر داشته باشید که امام سجاد (ع) می فرماید: اگر ابوذر با علم به ما فی الضمیر سلمان به قتل او دست می آلود در حالی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) میانشان برادری برقرار کرده بود، پس ظن شما درباره دیگران چگونه است؟ و اذا ذکر الله وحده اشمئزت قلوب الذین لا یومنون بالاخرة و اذا ذکر الذین من دونه اذا هم یستبشرون. حسن بی پایان تو چندان که عاشق می کشد/ زمره ی دیگر به عشق از خاک سر برمی کنند. به قول حضرت علامه طباطبایی (ره) اگر این اهل ظاهر هنوز در مصدر امور بودند شما می دیدید که بر سر اهل معرفت همان بلاها را می آوردند: و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بیع و صلوات و مساجد یذکر فیها اسم الله کثیرا و لینصرن الله من ینصره، ان الله لقوی عزیز.

اگه عاشق بالله را به جرم قطبیت می کشند بسپارند در این زمانه که عاشق دنیا ادعای قطبیت دارند

باسلام. مرحوم نورعلیشاه معروف به اصفهانی اهل وزاده شهرخورزوق ( 2کیلومتری شمال اصفهان ) . میرزا عبدالحسین پدر علی اکبر (نورعلیشاه) ازمزرعه وقلعه طبس خورزوق مالکیت داشتند. . نورعلیشاه با دراویش آن دوران بیشتر اوقات خود را در این قلعه بسرمیبردند. وارتباطی به طبس اطراف مشهد ندارد. واینکه میگویند از بستگان امام جمعه طبس میباشد حقیقت ندارد.وایشان پس از اینکه از خورزوق عازم کربلا شدند. منزل خودرا وصیت کرده ساخت مسجد گردد.که مسجد در این محل به نام زین العابدین موجود است . ودیوان اشعارش که با خط خود میباشد موجوداست.وخیلی ازاشعارش که بعنوان دیوان چاپ کرده اند. نیمی ازشعرهای خطی درآنها وجود ندارد. تشکر

دوست عزیز اولا از کارهای دیگر آم فقهای تکفیر کننده اطلاع مستندی ندارید تا حکم به تایید ایشان بدهید چرا که تایید ایشان را باید تاریخ و مردم بکنند نه آنکه به تکفیر کننده شهیدمشتاق علیشاه کرمانی لقب ( ملاعبدالله سگو )را بدهند و اماچه بسیار فقهایی که در این زمانه به عرفای بالله و صوفیان حقه عداوت میکنند وحکم به انحراف ایشان میدهند با موهومات و اکاذیب تبلیغات سوء میکنند بدون اینکه به مصداق و استناد سخن بگویند و حتی عرفای پیشینی چون عطار،مولانا ،شاه نعمت الله ولی و .... که دارای جایگاه وسیع اجتماعی هستندرا تکفیر مینمایند اما دریغ از اندکی انصاف : نه مباحثه ای ،نه مناظره ای و نه حتی حاضرند ساعتی در مجالس ایشان بنشینند و به سخنانشان گوش دهند در عوض براحتی با بلدوزر حسینیه ها و مجالسشان را بر سرشان خراب، سایتهایشان را فیلتروهوادارانشان را حبس و زندانی می کنند. یاحق

جناب بیاتی نیا شما هنوز از دفع اشکالات گذشته فارغ نشده اید که به استشکال رو آورده اید: فقهایی که بر عکس تکفیر کنندگان با موضوع حکم یعنی عرفان و تصوف آشنا بودند یا هستند یعنی امثال حضرات علامه طباطبایی، علامه طهرانی، علامه حسن زاده آملی و ...، به استناد تخصصشان هم با موضوع و هم با محمول حکم (بر خلاف فقهای نا آشنا با موضوع)، از امثال این تکفیرها بری و از تکفیرگران نیز بری بوده اند و هستند: و لا تقولوا لمن القی الیکم السلام لست مومنا تبتغون عرض الحیوة الدنیا؛ فعند الله مغانم کثیرة

آیا قرار نیست نظرات گوناگون و محترمانه همچون گذشته در سایت درج شود؟: جای آن هست که خون موج زند در دل لعل/ زین تغابن که زخف می شکند بازارش.

سلام دوست من. ارجاع به نظرات پاره ای از فقها که قبلا نسبت به نظرشان (هم از قول فقهای دیگر هم غیر آن) پاسخ داده شد، در مقابل نظرات بزرگان دیگری که مستنداً ارجحیت نظرشان عنوان شد، ضمن اینکه از صداقت علمی به دور است، نوعی فرافکنی را تداعی می کند. بهتر نیست پاسخگوی گفتارهای خود باشیم تا اینکه ارجاع بدهیم. اگر مطلعیم کلام و دلیل خود را بازگو کنیم وگرنه بگذاریم مطلعان که مثلاً به آنها ارجاع می دهیم، خود اگر مایلند وارد گفتگو شوند. جناب محمدعلی کرمانشاهی با هر موقعیت علمی متأسفانه دچار اشتباه بزرگی شده اند که به فرمایش علامه طهرانی (علیه الرحمة) از شاگردان ویژه علامه طباطبایی (روحی فداه) خود باید در مواقف آخرت از عهده پاسخگویی آن بر آیند و البته برنخواهند آمد. کما اینکه من و شما نیز باید پاسخگوی اظهار نظرها، لعن و سبها، تأیید و تکذیبهای و البته تکفیرهای خود باشیم: ولا تقف ما لیس لک به علم (سوره اسراء . آیه 26) . برای من جالب است که افراد مخالف اهل عرفان اینهمه سایت و کتاب و آدرس را از رأی فلان عالم اهل فقه، مرجع و مستند قرار می دهند (هر چند فقهای عارف مخالفش را نادیده می گیرند) اما یک خط از قرآن را در مستندات و دلایل اکثریت قریب به عمومشان مورد استناد قرار نمی دهند: قالوا ربنا انا اطعنا ساداتنا و کبرائنا فاضلونا السبیلا؛ بنده خدا را با رأی آقا محمد علی و مقامات علمی ظاهری (العلم هو الحجاب الاکبر) امثال او چه کار؟؟ : قل الله ثم ذرهم فی خوضهم یلعبون

سایت محترم با سلام و سپاس بسیار. به علت اغلاط تایپی فراوان متن قبلی ، خواهشمندم اصلاح آن را جایگزین بفرمایید : دوست من سلام. 1- گمان من این است که متوجه نشده باشید که آنچه مورد نقد من بود، ارجاع دادن به مطالب بدون نقل آنها بود 2- باز گمان می کنم که دقت نفرموده اید که آنچه از حضرت علامه طهرانی نقل کردم، مستند و مستظهر به شأن ایشان نیست و بدیهه ای قرآنی است از جمله: و لقد جئتمونا فرادی کما خلقناکم اول مرة (به واژه فرادی توجه بفرمایید)/ ولا صغیرة و لا کبیرة الا احصیها/ 3- بر خلاف فرمایش شما، من کلام را به علامه طهرانی منتسب نکردم بلکه کلام ایشان در کتاب ایشان موجود است (کتاب روح مجرد) و آنچه شما به من نسبت می دهید، دقیق نیست گویا من خود نسبتی از خود به ایشان داده ام 4- خدا را شکر که هنوز می توانم عرض کنم که گویا آراء مخالفان عرفان، مستند قرآنی حتی در حد یک خط ندارد و بجای آن، اسامی فقها یا کتبشان را، شامل رد ادعای حقیر یا غیر شامل، مرحمتاً لیست فرموده اید که الحمد لله شامل برخی از تکفیرشدگان به دست فقهای غیر عارف از جمله جناب ملاصدرای قائل به وحدت وجود نیز هست. 5- بر عکس شما که فرموده اید: در راه خود در رد تصوف (ظاهراً از هر سنخ و بی تفصیل قائل شدن) استوار خواهید بود، بنده منتظر کوچکترین استدلالی هستم تا اگر گمراهم، نجات یابم و در گرفتاری نمانم و تعصبی هم در استوار ماندن بر نظر خود ندارم. 6- با توصیه شما مبنی بر تأمل به جد (فتأمل جدا)، از آن جهت که عقلانی است، موافقم لذا دلیلی برای پذیرش آرای دیگران بدون دلیل نمی بینم چرا که رأی (و البته عمل) است که نشان می دهد فرد کیست و اگر فلان شخص بخاطر آراء و ادله اش فلانی است فبها، وگرنه منِ نوعی فلان شخص را از کجا بشناسم و اگر از روی تأیید فلان شخص دیگر، هکذا او را چگونه بشناسم؟ و الی آخر... اما اگر نظراتش و ادله اش او را میشناساند، کو آن دلیل که به فرموده قرآن ان شاء الله بپذیرم؟ وگرنه تبعیت کورکورانه بدون رسیدن به صحت نظری بر اساس فکر و تأمل، مذمومترین چیزها در قرآن است: قالوا انا وجدنا آبائنا علی امة و انا علی آثارهم لمقتدون، اولو کان آباءهم لا یعقلون شیئا و لا یهتدون؟ 7- خوشبختانه بسیاری از فرازهای پایانی اقوال مذکور، خود، با رد تصوفی خاص، مؤید نظر موافقان عرفان و تصوف راستین در تأیید اینگونه از عرفان و تصوف است و نیاز به توضیح نیست که مثلاً رد نوعی فقه مثلاً سنتی یا پویا یا قرآنی یا اخباری یا اصولی، رد کلیت آن نیست بنابراین همانطور که خطا در فقه (که بنا به اختلاف آراء موجود بدیهی است) نمی تواند به نفی کلیت آن بیانجامد، خطا در عرفان از سوی پاره ای اهل عرفان، کلیت آن را نمی تواند نفی کند 8- بزرگانی که عرض شد مطلع از عرفان نیستند، حیث عدم اطلاعشان (همانطور که عرض شد ولی ظاهراً توجه نفرمودید) از حیث عدم شناخت موضوع است - نه محمول ؛ که مربوط به فقه است_ و اصولاً از دید فقهی نیز تطبیق موضوع با مکلف است. مانند فقیهی که فلسفه یا حکمت صدرایی نخوانده و درباره حکم شرعی فقهی آن (یعنی محمول) در واقع بر چیزی حکم می کند که برایش معرّف نیست مثل حکم بر موسیقی ای -به عینه- که فقیهی نداند اصولاً چه نوع موسیقی است! 9- نسبتی به من داده اید که سنگ صوفیه امروزی را به سینه می زنم که خوشحال میشوم مستند نسبتتان را بدانم، اگر منظورتان بجز همان تأیید دو عارف تکفیر شده است که من بنا به رأی حضرات ملولی محمد جواد انصاری، علامه طباطبایی، علامه طهرانی و امثال ایشان روحی لهم الفداء معتقدم. و اصولاً آنچه اهل عرفان را برای من نسبت به اهل فقه چنین موجه تر می کند، دقت و سعه صدر ایشان در سلوک و منش زندگی است چرا که بنابر حدیث شریف عنوان بصری معتقد به احتیاط در هر چیز ممکن تا جای ممکن اند - چه رسد به احتیاط در امثال دم (خون انسان) و ... که در فقه موجود هم مستند به روایت است و انتظار می رود مورد عمل محتاطانه هم باشد. 10- اینکه موضوع اصلی بحث را فراموش کرده اید و آن تکفیر دو عارف نامبرده است نه خطای آنها. بله همانطور که تکفیر ملاصدرا را بخاطر قائل بودن به وحدت وجود تقبیح می کنم، تکفیر سالکان و عرفا را بخاطر آراء و اعمالِ ولو خطای منطبق با آنها، تقبیح می کنم و این تلازمی حتی با صحت آراء آنها ندارد چنانچه بنا به فقه اصغر نیز، آرای مذکور هنگامی با خروج از اسلام محمدی تلازم دارد که شخص تلازم رأی خود را با انکار دین بداند و البته بالاتر پاره ای فقها (دقت کنید فقها) ی موجود، اصولاً خروج عقیدتی از دین را مستوجب قتل نمی دانند، بگذریم از فقها (باز هم فقها) ی دیگر معاصری که اصولاً برای ارتداد (لا اقل به صرف ارتداد و بعضی کلاً) قائل به مجازات قتل نیستند. ضمن اینکه شما را بجای فقهاء اقلاً به فقه دعوت می کنم. اتفاقاً اینها حتی از فقهای عارف هم ظاهراً نیستند. ضمن اینکه هنوز متوجه نشدم که چرا با وجود رأی علامه طباطبایی فقیه که عارف هم هست و فیلسوف هم هست ، درباره نظر فقهی در زمینه موضوعات فلسفی و عرفانی، نظرات فقهای غیر عارف یا غیر فیلسوف، غیر قابل قبول به نظرتان نمی رسد. آیا اصولاً قائل به اعلمیت برخی فقهاء در برخی موضوعات با توجه به شناخت از آن موضوع هستید یا نه؟؟ به هر حال ضمن تجدید ارادت نسبت به شما و تعهدتان، من نیز به عنوان کمترین، با بلندترین صدا اذعان می کنم که: نه هر که سر نتراشد، قلندری داند (حافظ) و به قول مولوی: چون بسی ابلیس آدم روی هست/ پس به هر دستی نباید داد دست. هر کسی که ادعای سلوک و معنویت داشت، علامه طباطبایی نیست اما حرف علامه طباطبایی روحی فداه در موضوع تخصص عرفانیشان روی چشم من شخصاً قرار دارد اما یاد آور هم می شوم که : نقد صوفی نه همه صافی بی غش باشد (حافظ)، موضوع این است که با واژه تصوف بی دلیل ستیزه کردن، تعصب بیجا است لذا مرحوم نخودکی قدس سره در مکتوبات خود از این واژه و حقیق آن به روشنی رمزنمایی می کند (اعم از قبول یا عدم قبول نظر ایشان) . یاد ناچار شدن حضرت علامه روحی فداه به تغییر دادن تعبیرشان (یعنی تغییر واژه عرفاء به واژه اهل معرفت) در تفسیر المیزان پس از هیاهوی ساخته فقهای وقت و خوابیدن آنهمه هیاهوی بخاطر یک اسم هم اینطور تجدید نمی شود. اما ضمناً خطر بسنده کردن به ظواهر دینی را از انحرافات مدعیان سلوک کم اهمیت تر شاید نتوان شمرد اما حیف که ما به فرمایش علامه طهرانی روحی فداه تصور نمی کنیم که این راه رفتنی است و هر چه را به رغبت نپیماییم به اجبار می برندمان و لو با نار و لو با عذاب، هر چند باطنش رحمت باشد. آخر اینکه: ضمن اینکه تلازمی بین فقه مصطلح به عنوان لازمه با عرفان حقیقی نمی بینم (نه این است که عارف لزوماً با علوم صوری دینی هم باید آشنا باشد)، با توجه به اینکه ظاهراً بیشتر اختلاف ما اختلاف در الفاظ و البته متأسفانه گاه در تطبیق موضوعات است، ضمن احترام و تجلیل از نظر شما در تأیید عرفان حقیقی و البته تأکید مجدد بر منع تکفیر - بجای استدلال و گفتگو - (ادع الی سبیل ربک بالحکمة و الموعظة الحسنة.../ قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیرة انا و من اتبعنی)، با توجه به اینکه در ادامه بحث از نیت خود بیم دارم، از ادامه گفتگو عذر می خواهم و توفیق خود و همگان را در خداخواهی و خداخوانی و قانع نشدن به این حیات ظلمانی به مدد ولایت اولیای خدا، از خداوند رحمان و رحیم خواستارم. انه حمید مجید. انه سمیع قریب. امین رب العالمین. والسلام علیکم و علینا و علی عباد الله الصالحین

علیکم السلام و رحمة الله

سلام این تکفیر فقط از جانب مرحوم کرمانشاهی نبوده بلکه ایشان نامه ای رو به علمای عتبات دادند و علمای عتبات امثال بحر العلوم و کاشف الغطاء و عبدالصمد همدانی حکم به تکفیر کردند.

سلام. کجا بحرالعلوم و کاشف الغطا تکفیر کردن؟ جفتشون تو عرفان شاگرد قطب الدین نیریزی که قطب ذهبی ها بوده هستن. درثانی تو همون دوره همین فقها برا اخوند حسینقلی همدانی هم برنامه ریخته بودن و یه نامه بمرجع اونموقع ایت الله شربیانی میفرستن که حسیوقلی افکار صوفیانه داره اونم زیر نامه مینویسه اگر صوفی انست که حسینقلی است خداوند مرا هم صوفی قرار دهد. یسری فقیه دنیاپرست که اقایشون بخطر میفتاد فوری نگران میشدند. نه اون مراجع بزرگ که یسریاشون اصلا تو کار عرفان بودند و داستانشون معروف.

بخشی از متن شهادت علامه بحرالعلوم: لکن ازآنجاکه این چیزها به خصوص از اشخاص معینِ این جماعت سراپا ضلالت به حقیر نرسیده و حقیقت حال و احوال نزد داعی معلوم نیست، « ازاین‌جهت شهادت درباره مستشهد علیه نمی‌توان داد» همین فقره برای رد اثبات ارتداد نامبردگان کافی به نظر می رسد اگر به فرض قرار است این شهادات مورد استناد باشد (از جمله: حقیقت حال و احوال نزد داعی معلوم نیست تا آخر مطلب: تصریح به عدم امکان شهادت درباره فرد مذکور) هرچند خود این فقره و امثال آن،عدم امکان استناد به گواهی اشخاص را می رساند چرا که مثلا وحدت نظر حتی بین همین فقهای نامبرده وجود ندارد و حتی گاه بین صدر و ذیل نظر یک نفر (و این بین نظر اشخاص بشری طبیعی است) و بین فقهای معاصر و غیر معاصر آنها، وحدت نظر اصلا وجود ندارد و بین علمای اسلام (که اعم از فقهای مصطلح اند) ابدا وجود ندارد. و بدتر اینکه خود مدعیان تکفیر گاه شخصی مثل مرحوم بیدآبادی را شاگرد توبه کرده ی معصومعلیشاه (که البته تشکیک در توبه او بیش از شاگردی او میتوان کرد) می شمرند، حال چگونه قرار است با شهادات اینچنینی اشخاص طبعا ممکن الخطا ، عمل در موارد چنین حساسی کرد. هرچند که به فرض اثبات همه این ادعاها، باز حکم به قتل شخص بخاطر اعتقاد، نمی توان داد، هرچند به خطاهای تکفیرکنندگان این حکم را نیز باید افزود ( و چه خطایی و آیا صرفا خطا؟ و بفرض خطا بودن، بی ثواب و عقاب ؟؟) در اینجاست که فرمایش متین و مظلوم مولای متقیان علی (ع) راهگشاست: ان الحق و الباطل لا یعرفان باقدار الرجال؛ اعرف الحق تعرف اهله و اعرف الباطل تعرف اهله: ترجمه: حق و باطل با جایگاههای اشخاص بزرگ شناخته نمی شود: (نخست) حق را بشناس تا اهل حق را بشناسی و باطل را بشناس تا اهل باطل را بشناسی

سایت محترم با سلام و سپاس از نقش شما در مباحثه علمی جاری: خواهشمندم بجای نام مرحوم بیدآبادی که به اشتباه در زمره شاگردان معصومعلیشاه (که گفته اند توبه کرده!) یادکرده ام، نام مرحوم عبدالصمد همدانی را جایگزین فرمایید تا هم اگر فرضا این جفا است ! ، در حق مرحوم بیدابادی اتفاق نیفتد ، هرچند انتساب ایشان هم به طرق عرفانی و بلکه تصوف متشرع، از جهات دیگر ظاهرا مشهور است

با سلام، ضمن سپاس مجدد از نقش مثبت شما در مباحثات علمی به اقتضای حقیقت تحقیق (که همان کشف حقیقت است) سایت محترم ؛ ظاهراً متاسفانه مباحثی که پیرامون همین موضوع ذیل عنوان مشابه «دلایل تکفیر معصومعلیشاه» درباره این موضوع ( و مباحث مربوط از جمله مفهوم ارتداد و وجود یا عدم وجود مجازات دنیوی ارتداد و و کیفیت اثبات و رد آن و مباحث قرآنی مرتبط ) داشته ایم از دسترس خارج است امیدواریم از باب فرمایش متین علوی که « اضربوا بعض الرای ببعض یتولد منه الصواب» (برخی از نظرات را با برخی دیگر مطرح و در هم اندیشی قرار دهید تا نظر درست از آن بیرون آید و «ایجاد» شود)، نسبت به امکان دسترسی مجدد به آنها (که مکمل مباحث فوق و لازمه بررسی کامل آنهاست)، به اقتضای رویه تحقیق، اقدام لازم را عنایت بفرمایید