با سلام ايجاد انحراف در دين موجب خروج از دين است و فقهايي که حکم به تکفير يا تفسيق کسي داده اند مورد وثوق بوده اند. در نظرات گذشته برخي معاويه را با فقيهان مورد وثوق قياس کرده اند که اين نوع قياس باطل است. اگر اين فقها در زمان خود از همه نظر مورد وثوق عامه بوده اند چرا فقط حکم کردن به تفسيق ايشان اشتباه بوده و بقيه کارهايشان درست؟ اگر حکمي مخالف سليقه ماست، دليل نمي شود که آن را از روي جهل يا با قياس مع الفارق بخواهيم حرف خود را به کرسي بنشانيم.