پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ در گفتگوی امیرالمؤمنین و زبیر در جریان جنگ جمل، وقتی زبیر به حدیث عشره‌ی مبشره استناد کرد، و نام خودش و طلحه و 7 نفر دیگر را ذکر نمود؛ حضرت علی (عليه السلام) فرمود: «نُه نفر را نام بردى، دهمى کیست؟» زبیر گفت: تو هستى!
امیرالمؤمنین فرمود: «پس تو اقرار کردى که من از اهل بهشتم، ولى آن‌چه براى خود و اصحابت ادعا کردى، من منکر آن هستم. به خدا قسم، بعضى از افرادى که نام بُردى در تابوتى داخل چاهى در پایین‌ترین جاى جهنم قرار دارند. بر در آن چاه سنگى است که هرگاه خدا بخواهد جهنم را شعله‌ور کند، آن سنگ را بلند می‌کند و جهنم شعله می‌گیرد. این مطلب را از پیامبر شنیدم، و گرنه خداوند تو را بر من غلبه دهد و خون مرا به دست تو بریزد، (و اگر من راست می‌گویم) مرا بر تو و اصحابت غالب کند.» زبیر برگشت در حالى‌که گریه می‌کرد.[1]

پی‌نوشت:

[1]. «تناقضات عقلی در حدیث جعلی ده نفر بهشتی!»