پس از غزوه حنین، صحابه خواستار تقسیم باقی غنایم شدند؛ پیامبر اموال را ميان مردم تقسيم كرد و از خمس غنایم که مخصوص خودشان بود، براى تازه مسلمانان، سهمى خاص قرار داد، که به عنوان مؤلفة قلوبهم شناخته می‌شدند؛ اما بذل و بخشش پيامبر بر برخى از انصار بسيار گران آمد، و به پیامبر اعتراض کرده، و گستاخانه نسبت بی‌عدالتی به ایشان زدند.

یکی از مستحبات روز غدیر اینست که شیعیان علی(علیه السلام) وقتی یکدیگر را ملاقات می‌کنند، خداوند را برای نعمت پذیرش ولایت امیرالمومنین سپاس می گویند و این جمله را تکرار می‌کنند: «حمد و سپاس مخصوص خداوندیست که قرار داد ما را از پیروی کنندگان ولایت امیر المومنین و ائمه (علیهم السلام).» این شادباش گفتن‌ها، در آن واقعه نیز صورت پذیرفت

سخن به حق و شنیدنی عالم سنی نسبت به ائمه اطهار (علیهم السلام) حقیقتی که قابل کتمان نیست، مقام شامخ اهل‌‌بیت برای همگان مثل روز روشن است، ذهبی در مورد امام سجاد و امام باقر (علیهما السلام) می‌گوید: «امام سجاد عظیم الشأن است و از علمای سادات، و برای امامت صلاحیت دارد، امام باقر بزرگ، امام و فقیه است و برای خلافت صلاحیت دارد.»

خداوند عادل است و اگر دو نفر، کار خطایی انجام دادند، خداوند هر دو را مورد عقوبت قرار می‌دهد. به‌عنوان نمونه یکی از مبانی اهل سنت عدم جواز خروج بر ضدّ خلیفه، است، اگرچه جائر و ستمگر باشد. با توجه به این نظریه‌ی علمای اهل سنت درباره‌ی خروج در مقابل حاکم و با توجه به خروج طلحه و زبیر در مقابل علی(ع)، تکلیف این دو تن مشخص است!