پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نظر بزرگان اهل سنت در مورد صحابه این است که همه عادلند و حق نداریم، کار آنان را انتقاد کنیم.

پاسخ: خداوند نیز عادل است و اگر فردی، کار خطایی انجام داد، خداوند او را مورد عقوبت قرار می‌دهد، فرقی نمی‌کند که این کار در گذشته انجام شده، یا در حال حاضر صورت پذیرد. به‌عنوان نمونه یکی از مبانی اهل سنت این است: «علماى اهل سنّت اتفاق کرده‌اند بر این‌که خروج بر ضدّ امام و خلیفه جائر و ستمگر نیز جایز نیست.»[1]
با توجه به این نظریه‌ی علمای اهل سنت درباره‌ی خروج در مقابل حاکم، و با توجه به خروج طلحه و زبیر در مقابل امیرمومنان علی (علیه السلام)، و زمینه‌سازی آنان جهت ایجاد جنگ جمل، بر علیه خلیفه‌ی مسلمین، تکلیف این دو تن مشخص است!

پی‌نوشت:

[1]. «نووى» در شرح «صحیح مسلم» ادعاى اجماع نموده است و مى‌گوید: «... و امّا خروج بر امامان مسلمین و جنگ با آنان، به اجماع مسلمین حرام است، اگرچه فاسق و ظالم باشند.» شرح صحیح مسلم، نووی، ج12، ص229.