پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیون با بیشرمی تمام برای تطهیر چهره برخی از جمله معاویه، دست به تنقیص مقام پیامبر (صلی الله علیه و آله) می‌زنند. مثلا البانی وهابی برای توجیه لعن پیامبر بر معاویه می‌گوید: «با توجه به روایاتی که از خود پیامبر رسیده ایشان بر غضب خود تسلط نداشته و گاهی ندانسته مرتکب اشتباه سب و لعن مسلمین می‌شده‌اند.[1] و بعدا برای نفرین شدگان خود از خداوند طلب اجرو رحمت می‌نموده است![2]
این روایات مورد تمسک آنان دارای اشکالات عمده‌ایست:
1- در کتاب‌های خود آنان مانند تهذیب التهذیب[3] و کتاب طبقات المدلسین[4] نقدهایی به رجال این روایات وارد شده است.
2- تعارض این روایات با نص صریح قرآن: «و ما ینطق عن الهوی.[نجم/3] و هرگز از روی هوا و هوس، سخن نمی‌گوید.» وهمچنین «لَقَد كانَ لَكُم في رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ[احزاب/21] مسلّماً برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود»
آیا پیامبری که به تصرح قرآن از روی هوی و هوس حرفی نمی‌زند و از طرف خداوند الگوی نیکو معرفی می‌شود؛ می‌توان به او نسبت کنترل نداشتن برخشم وغصب وهمچنین گناه سب و لعن بی مورد دیگران را داد؟ آیا آقایان وهابی دادن این نسبتها را بر بزرگان خود تحمل می‌کنند که براحتی برای پیامبر قائل می‌شوند؟

پی‌نوشت:
[1]. اوما علمت ما شارطت عليه ربي؟ قلت: اللهم إنما أنا بشر، فأي المسلمين لعنته أو سببته فاجعله له زكاة وأجرا  من نیز بشر هستم  و گاهی ندانسته شخصی را سب می کنم  پس خدایا هر کس را سب کردم ، این سب و لعن  را زکات و اجری  برای آن شخص قرار بده".سلسلة الاحادیث الصحیحة، البانی، محمد ناصر الدين الألباني، ج8، ص450، مركزالنعمان للبحوث والدراسات ، صنعاء – اليمن، 2010 م.
[2]. سلسلة الاحادیث الصحیحة، محمد ناصر الدين الألباني ، ج1 ص 165 مركزالنعمان للبحوث والدراسات ، صنعاء – اليمن، 2010 م.
[3]. تهذیب التهذیب ج2 ص 66 عسقلاني، احمد بن علي، نشر دائرة المعارف النظامية، هند، چاپ اوّل، 1326 هـ.ق.
[4]. طبقات المدلسین ص 33أ أحمد بن علي بن محمد بن أحمد بن حجر العسقلاني ،بی‌تا، بی‌نا.