یکی از کارهایی که حنابله درباره علمای خود انجام داده‌اند، غلو نسبت به آن‌ها می‌باشد، که با این داستان‌های دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقه‌های مختلف اسلامی نقل نموده‌اند را بیان می‌کنند، به غلو متهم می‌شوند.

قضیه فدک ازمسلمات تاریخی و روایی است اما با این وجود برخی از علمای اهل سنت در پذیرفتن آن تشکیک کرده‌اند. علت چیست؟

بخاری کتابی دارد به نام ضعفاء که نام راویان ضعیف را نقل کرده است. وی در این کتاب ابوحنیفه را جزء ضعفاء قرار داده و در حرف نون، وقتی به اسم نعمان بن ثابت ابوحنیفه می‌رسد، از ثوری نقل کرده که ابوحنیفه دو بار از کفر توبه داده شد. و هنگامی که خبر مرگ ابوحنیفه به ثوری رسید، سجده کرد و گفت: خدا را شکر از این که ابوحنیفه مرد.

اکثر رجالیون و مورخین اسلامی بر این عقیده‌اند که فرقه‌های موجود در کتب تاریخی و رجالی، تحت فرقه‌های دیگر غلات هستند، که به نام پیشوایان خود معرفی شدند، چند صباحی نامی از آنان بر سر زبان‌ها افتاد و مریدانی پیدا کردند و همه محو و نابود شدند، شاهد این ادعا آن است که هیچ‌یک از این فرقه‌ها، باقی نمانده است.

در کتب فرق و مذاهب، گاهی به نام برخی از اصحاب بزرگ ائمه، فرقه‌هایی از غُلات را نسبت داده‌اند، کسانی‌که از بزرگ‌ترین متکلمان شیعه و از حافظان حریم ولایت بودند، شخصیت‌های هم‌چون زراره و هشام و دیگران که متکلمان مذاهب دیگر تاب مقاومت در برابر آنان نداشتند؛ عقاید ناروایی را به آنان نسبت داده‌اند، تا آن شخصیت‌ها را بی‌اعتبار نمایند.

نامش ابوعبدالله شمس الدین محمد بن احمد قایماز ذهبی ترکمانیست. او به عنوان بزرگ‌ترین عالم رجالی اهل‌سنت شناخته می‌شود. یکی از مبانی ذهبی در علم رجال و در زمینه جرح و تعدیل این است که اگر حدیث در جهت اثبات فضایل علی (علیه السلام) باشد، بدون تامل آن را جرح کند. او نواصب و دشمنان علی (علیه السلام) را ثقه می‌داند