عرفان «اک»، به واسطه‌ی تشابهات زیادی که با بودیسم، هندوئیسم و کیش‌های باستانی شرق آسیا دارد. توانسته است پیروان زیادی را برای خود در برخی از مناطق جهان گرد آورد. اک، تئوری حساب شده‌ای است که بر پایه‌ی اومانیسم بنا شده و با دست یازیدن به جنبه‌های احساسی و عشق محور، درصدد حذف چهره «دین و مذهب» از زندگی مردمانی است که مؤمن به آیینی از شریعت‌های آسمانی‌اند...

آن‌چه در قالب عنوان کلی اکنکار در ایران یافت می‌شود در حقیقت فعالیت‌های اکیست‌هایی است که با وبلاگ‌ها و سایت‌ها شخصی سعی دارند تا منابع اک را اعم از کتاب، دیسکورس، تمرین‌های معنوی، سخنرانی اساتید اک و... را در کلیه قالب‌های قابل دسترسی به دست چلاها و نوآموزان اک برسانند تا هم دامنه‌ی آموزش‌های اک به منظور افزایش تعداد پیروان آن در ایران افزایش یابد و هم...

شیطان از جهل انسان‌ها برای پیش‌برد اهداف خویش استفاده می‌کند. مثلاً اگر از همهٔ آدم‌ها بپرسید شب روشن است یا تاریک؟ می‌گویند: تاریک. ولی یک زمانی مردم نمی‌دانستند کرهٔ زمین گِرد است یا نه؛ و مثلاً کسوف یا خسوف چیست و راحت توسط بعضی شیادان مورد سوء استفاده قرار می‌گرفتند. ولی وقتی که علم روشن‌بینی می‌کند، دست شیاطین بسته می‌شود؛ «وَعَلَّمَ آدَمَ الأسْمَاءَ کُلَّهَا [بقره/۳۰] سپس علم اسماء (علم اسرار آفرینش...

رسیدن به هدف در مکتب پائولو کوئلیو را در دو نگاه کمّی و کیفی می‌توان بررسی کرد. مراد از کمیت، میزان لذت و مراد از کیفیت، نوع لذت است. از نظر کمیت، کلام پائولو مطابق خواستۀ فطری همۀ انسان‌هاست. پائولو نیز معتقد است باید در پی لذت بی‌حد و مرز بود و وجود انسان این‌گونه است که معنا می‌یابد. اما در کنار اهمیت کمِّی اهداف، کیفیت هدف‌ها نیز بسیار مهم است. هرچند پائولو، پی‌گیری...

پائولو کوئلیو چند سال پس از رهایی از بیماری روحی‌ که از آن رنج می‌برد، تصمیم می‌گیرد تجربه‌های خود را بنویسد. در این زمان بود که او با برخی از فرقه‌ها آشنا شد و با سفر به نقاط گوناگون جهان، با فرهنگ‌ها و آیین‌های اقوام نیز آشنا گشت. او با این تجربه‌ها در پی درمان روح بیمار خود بود و سرانجام گزیده‌ای از نسخه‌های معنوی را در اختیار گرفت. آن‌چه پائولو کوئلیو دوست دارد به منزلۀ...

فراموش کردن گذشته، از دیگر اصول راه زندگی پائولو است. چه‌بسا خاطرات گذشته، انسان را ناراحت کند. به نظر او، این ناراحتی نیرو و توان انسان را برای حرکت جدید باز می‌گیرد. «گاه باری که گذشته بر دوش آدمی می‌گذارد، سنگین است و او نمی‌تواند آن را بر دوش کشد.» او می‌گوید: «و گاه روح انسان، اسیر گذشته است و این موجب می‌شود نتواند شور زندگی اکنونش را درک کند.» اگر گذشته‌...