بهائیان معتقدند که تمامی ادیان الهی در اصول با یکدیگر مشترک بوده و تنها تفاوت آن‌ها در فروع و احکام شرعیه است. این در حالیست که پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، بر خلاف مسئله‌ی لزوم اشتراک ادیان الهی در اصول، با اصل مشترک و مسلّم معاد مخالفت کرده و آن را توهم دانسته‌اند. لذا درمی‌یابیم که بهائیت، از ریشه‌ای الهی و آسمانی برخوردار نیست.

مبلّغان بهائی در راستای انکار خاتمیت حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله)، مدعی می‌شوند که لفظ "خاتم" در آیه‌ی 40 سوره‌ی احزاب، به معنای زینت‌بخش و نه پایان دهنده پیامبران است. اما با مراجعه به کتب لغت در می‌یابیم که واژه‌ی "خاتم النبیین" به هر صورتی که قرائت شود و به هر معنایی که بیاید، منظور از آن، پایان بخش بودن پیامبران است.

مادر امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به نام‌های متعددی خوانده شده‌اند. از این‌رو مبلّغان بهائی تلاش دارند تا با طرح مباحثی در مورد نرجس‌خاتون (علیها السلام)، تولد امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) را مورد انکار و یا تردید قرار دهند. این در حالیست که دلایل مختلفی برای اسامی مختلف نرجس خاتون (علیها السلام) ذکر شده است.

مبلّغین بهائی در راستای توجیه قائمیت علی‌محمد شیرازی، با استناد به گفتار جعفرکذّاب، به انکار وجود مبارک حضرت حجّت بن الحسن العسکری (علیه السلام) می‌پردازند. این ادعا در حالیست که با صرف‌نظر از عدم اعتبار قول جعفرکذّاب در میان مسلمانان، علی‌محمد شیرازی نیز به وجود حضرت حجت بن الحسن العسکری (علیه السلام) اعتراف کرده است.

بهائیان مدعی‌اند آیه‌ی 129 سوره‌ی نساء که عدالت میان همسران را غیرممکن دانسته در واقع به عنوان شرط محال آیه‌ی 3 این سوره است که حکم به جواز چندهمسری داده است. این در حالیست که عدالت مذکور در آیه‌ی 3 این سوره که شرط جواز چند همسری است، عدالت در برخورد است؛ حال آن‌که عدالت در آیه‌ی 129 به معنای مودت قلبی است، که شرط این جواز نیست.

یکی از مبلّغین بهائی در راستای توجیه اعتراف علی‌محمد شیرازی به وجود حضرت حجت بن الحسن العسکری (علیه السلام)، مدعی شده است که مقصود از محمّد بن الحسن (علیه السلام)، همان لطیفه‌ی غیبیه‌ی الهیه است که در همه‌ی انبیاء و اصفیاء و اولیاء متجلی بوده است. این در حالیست که با بررسی دقیق گفته‌های او، به واقیعتی خلاف این ادعا دست می‌یابیم.