فرقه اهل‌ حق فاقد کتاب معتبری است که بدون کم و کاست، مورد تایید تمامی فرق باشد، اما کلام‌ ها که مجموعه اشعاری هستند منسوب به سلطان اسحاق و یاران او که به گویش‌ های کردی و یا ترکی سروده شده و "دفتر" نامیده می‌شوند جای خالی کتب مقدس را برای ایشان پر کرده است.

سلطان اسحاق، مهم‌ ترین شخصیت در پایه‌ گذاری، رهبری و توسعه مسلک اهل حق می باشد. از بدعت های او به بنای خاندانها و گرفتن سه روز روزه و مراسم جوز شکستن یا سرسپردن به خاندانها و انعقاد جمع یارسان و وظایف پیر و دلیل می توان اشاره کرد.

پیروان این فرقه اگر چه تابع محض و بی چون و چرای رهبران خود هستند اما این از باب رجوع به متخصص در دین نیست، بلکه پیروی از رهبرانی است که حتی ممکن است سواد خواندن و نوشتن هم نداشته باشند و عجیب این است که تعدادی از مریدان باسواد و تحصیل کرده نیز این مساله را می پذیرند. مهم ترین عامل این پذیرش، اعتقاد به حلول ارواح ائمه (ع) در بدن رهبرانشان بر مبنای اعتقاد به تناسخ و دونادون است.

خاتمیّت از آموزه‌ های مشترک همه مسلمانان است و قرآن کریم به صراحت به آن اشاره نموده است. علیرغم این پیام آشکار الهی برخی از بزرگان اهل حق ادعاهایی خلاف آن را در اظهارات خود بیان داشته اند و این درحالی است که خود را تابع شریعت محمدی(ص) می دانند.

یکی از عبادات مهم در آیین اهل حق « نذر» است، که مراد از آن، همان نیازی است که نوعا در جمخانه ها انجام می گیرد. یکی از احکام خاص مربوط به نذر در این فرقه، الزام آوری نذری است که در خواب صورت می گیرد.

یافته های پژوهشی در متون فرقه اهل حق از وجود نمادهای آیینی در این فرقه حکایت دارد. جوز، چاقو، سکه، نان و نمک نمونه هایی از نمادهای این فرقه محسوب شده که در مراسم آیینی اهل حق کاربرد دارند.