بهائیت وشیخیه
بیت العدل در پیامی، از تلاش جمهوری اسلامی برای فاصله میان بهائیان و این سازمان ابراز نگرانی کرد و سعی کرد خود را از عاملیت برخی محدودیت‌ها علیه بهائیان تبرئه کند! اما واقعاً چرا بهائیان ایران باید فدایی سازمان بیت العدل شوند؟! سازمان نامشروعی که بر خلاف اوامر پیشوایان بهائی، بهائیان را به تقابل با حکومت و تحمل تضییقات برای سواری خود دعوت می‌کند!
در بخشی از پیام نوروز 1402 بیت العدل، سال گذشته بر بهائیان ایران، سالی توأم با ظلم و سرکوب توصیف شد! اما واقعیت آنست که تشکیلات بهائیت با سازمان‌دهی تحرکات خلاف قانونی و جریان‌سازی‌های منفی اتباعش علیه جمهوری اسلامی، بانی برخورد با برخی اعضایش در ایران است. تشکیلاتی که با تمسک به دروغ، مستقیماً بانی تحریم و فشار علیه مردم ایران است.
بیت العدل در پیام نوروزی خود مدعیست که بلاخره خواسته‌های مردم جهان به تعالیم بهائیت نزدیک شده است! اما آیا تعالیمی که از آن‌ها نام برده می‌شود، اختراع بهائیت هستند یا حاصل کپی برداری از دیگر ادیان و افکار؟! آیا خود بهائیت به این تعالیم پایبندی عملی داشته یا تنها در حد شعار با خود یدک می‌کشد؟!
سازمان بهائیت این روزها به جشن و پایکوبی و مصادره نوروز باستانی ایران به نفع خود مشغول است و در عوض سعی دارد داغ اغتشاشات در ایران را بخاطر فتنه‌هایی که خود به پا کرده، زنده نگه دارد. اما مگر بهائیت برای حقوق زنان چه کرده؟! یا حقی برای آزادی خواهی در تفکراتش باقی گذاشته است؟!
تشکیلات بهائی همواره علّت بازداشت و یا محکومیت اتباعش در ایران را باور به فرقه بهائیت معرفی می‌کند. این در حالیست که هیچ بند یا ماده قانونی در خصوص محکومیت بهائی باوران در کشور نداریم. پس همان ماده 499 قانون مجازات اسلامی که بهائیت علّت محکومیت برخی اتباعش در ایران معرفی می‌کند، دلیلی بر قانون گریزی و تخطی از دستور رهبران بهائی است.
عبدالبهاء از بهائیان خواست تا در قبال انقلاب‌های ایران، جانب بی‌طرفی را گرفته و در هیچ فتنه و فسادی مشارکت نکنند. اما وقتی به تاریخ کوتاه بهائیت می‌نگریم، چیزی جز مداخلة همراه با دورویی و خیانتِ بهائیت نمی‌بینیم. از زمان قاجار و جریان مشروطه‌خواهی گرفته تا پهلوی و جمهوری اسلامی، بهائیان نه ساکت نشستند و نه به نفع ایران گامی برداشتند.
سازمان بهائیت در گزارش خود از زلزله ترکیه، ابتدا با تعیین اولویت خود در کمک رسانی به بهائیان زلزله زده، باری دیگر چهره خودخواه فرقه بهائی را بر همگان آشکار کرد. سازمان بهائی بی‌توجه به طمع خود در پس کمک و سابقه توهین و خیانت بهائیت به ترکیه، مدعی شد که چشم امید زلزله‌زدگان ترکیه به دست یاری بهائیان است!
عبدالبهاء در بزنگاه مشروطه، اقدام به توزیع بی‌نام رساله مدنیه و سیاسیه خود می‌کند؛ تا در آینده، حکومت ایران به هر سمت رفت، آن را پیش‌بینی و روش صحیح خود معرفی کند. تزویر و دورویی عبدالبهاء، آنجایی بیشتر نمایان می‌شود که این پیشوای بهائی در این دو رساله، یک‌جا از حکومت بر مبنای دین دفاع کرده و در جایی دیگر، به شدّت با آن مقابله می‌کند!
هرچند پیروان فرقه بهائیت، برای اثبات دین بودن آیین خود و نیاز به نزول بهائیت، به تخریب اصول اسلامی و غیر کاربردی جلوه دادن آنان می‌پردازد، اما در موارد متعددی، مجبور به اعتراف شده که پیشرفت، امنیت و آسایش جامعه بشری، با عمل به تعالیم و اصول اسلامی امکان‌پذیر است.
شگفتا که سران بهائی با گذشت تنها 44 سال از انقلاب اسلامی، گمان دارند که عملکرد خائنانه آن‌ها در گذر زمان فراموش گردیده و تا جایی مردم را کم حافظه می‌پندارند که با افتخار از جلّاد خود پرده برداری می‌کنند! در واقع رحمت و محبّتی که بهائیت برای بشریت وعده می‌داد، در حکومت مشترکش با پهلوی‌ها، به وسیله شکنجه و سرکوب به نمایش نهاد!
تشکیلات بهائیت وجود مرجعیت دینی و قشر روحانی را در فرقه خود منکر می‌شود. اما با بررسی متون بهائیت و واقعیت میدانی درمی‌یابیم که این فرقه از مرجعیت دینی به نام بیت العدل برخوردار است. علاوه بر آن در بهائیت کسانی هستند در قالب مبلّغ دینی و در دو دسته ثابت و سیّار به تبلیغ بهائیت می‌پردازند و در قبال آن حقوق دریافت می‌کنند.
مری مکسول همسر ولی امر بهائیت در مقدمه مقاله‌ای این پرسش را مطرح کرد که چرا با آنکه دوای دردهای عالم در دست ماست، استقبالی از آن نمی‌شود؟! اما در پاسخ به او باید گفت: این چطور دارویی است که حتی نتوانست دردهای آورندگانش را درمان کند؟! پس بهتر است چرایی بی‌میلی به بهائیت را بی‌عملی و سیره و سیرت دورو و نازیبای بهائیت جستجو کنید.
تشکیلات بهائیت در دوره پهلوی، با تصدی بسیاری از مناصب کشور، شبکه گسترده‌ای از فساد اقتصادی و رانت‌خواری را به راه انداخت. هژبر یزدانی با همکاری عالی‌ترین مقام‌های کشور، اموال هنگفتی را به نفع سازمان بهائیت بهم زد. ضربه انقلاب اسلامی بر پیکره سازمان بهائیت تا جایی بر آن فشار آورد که بیت العدل اسرائیل، انقلاب اسلامی ایران را جدی‌ترین بحران حیات خود دانست.
شاپور بختیار در یکی از اعترافات خود، نتیجه سیاه بیست و پنج سال حکومت فاسد و ضدملّی پهلوی (با نقش آفرینی پررنگ بهائیان) بر ایران را تشریح کرد؛ اما آیا بهائیتی که امروزه شعار آزادی سر می‌دهد و از ناعدالتی جمهوری اسلامی گلایه می‌کند، از خفقان و ناعدالتی بی‌حد و حصری که برای ایران در دوران پهلوی به ارمغان آورد هم چیزی می‌گوید؟!