حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه می‌گوید: اسفندیار، شاهزاده ایران در لحظات پایان زندگی‌اش، به مادر وصیت کرد که مراقب باش در عزای من، حجاب از سر و صورتت کنار نرود و به چهره من در کفن هم نگاه نکن:

برهنه مكن روى بر انجمن
مَبين نيز چهر من اندر كفن

در شاهنامه بارها آمده که زنان نجیب در ایران باستان، پوشیده رو بودند. یعنی سر و صورت خود را از نامحرمان می‌پوشاندند.