ابن‌تیمیه، نه تنها با امیرمؤمنان (علیه السّلام) علناً دشمنی می‌ورزد، بلکه از قاتل آن نیز دفاع‌های سرسختانه می‌کند؛ چنان‌که وی در «منهاج السنة النبویة» می‌نویسد: «آن که علی (علیه السّلام) را کشت، اهل نماز، روزه و خواندن قرآن بود اعتقاد داشت کشتن علی (علیه السّلام) مورد رضایت خدا و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است و او نیز این کار را برای کسب محبت خدا و رسول انجام می‌دهد ـ اگر چه او در این عقیده گمراه بود ـ.» «وَلِهَذَا كَانَ الَّذِي قَتَلَ عُمَرَ كَافِرًا يُبْغِضُ دِينَ الْإِسْلَامِ، وَيُبْغِضُ الرَّسُولَ وَأُمَّتَهُ فَقَتَلَهُ بُغْضًا لِلرَّسُولِ وَدِينِهِ وَأُمَّتِهِ. وَالَّذِي قَتَلَ عَلِيًّا كَانَ يُصَلِّي وَيَصُومُ وَيَقْرَأُ الْقُرْآنَ، وَقَتَلَهُ مُعْتَقِدًا أَنَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُحِبُّ قَتْلَ عَلِيٍّ، وَفَعَلَ ذَلِكَ مَحَبَّةً لِلَّهِ وَرَسُولِهِ - فِي زَعْمِهِ - وَإِنْ كَانَ فِي ذَلِكَ ضَالًّا مُبْتَدِعًا» (منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 7، ص 153) لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/16176