ابن تیمیه خود با کتابهای صحیح نزد اهل سنت استدلال می‌کند، ولی وقتی شیعیان با آن کتابها نظر خود را ثابت می‌کنند، آنها را خبر واحد می‌نامد و نمی‌پذیرد؛ وی در منهاج السنه آورده است: «وَالْحَدِيثُ نَفْسُهُ لَيْسَ فِي الصَّحِيحَيْنِ بَلْ قَدْ طَعَنَ فِيهِ بَعْضُ أَهْلِ الْحَدِيثِ كَابْنِ حَزْمٍ وَغَيْرِهِ، وَلَكِنْ قَدْ رَوَاهُ أَهْلُ السُّنَنِ كَأَبِي دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيِّ وَابْنِ مَاجَهْ، وَرَوَاهُ أَهْلُ الْمَسَانِيدِ. كَالْإِمَامِ أَحْمَدَ وَغَيْرِهِ. .
فَمِنْ أَيْنَ لَكُمْ عَلَى أُصُولِكُمْ ثُبُوتُهُ حَتَّى تَحْتَجُّوا بِهِ؟ وَبِتَقْدِيرِ ثُبُوتِهِ فَهُوَ مِنْ أَخْبَارِ الْآحَادِ فَكَيْفَ يَجُوزُ أَنْ تَحْتَجُّوا. فِي أَصْلٍ مِنْ أُصُولِ الدِّينِ. وَإِضْلَالِ جَمِيعِ الْمُسْلِمِينَ - إِلَّا فِرْقَةً وَاحِدَةً - بِأَخْبَارِ الْآحَادِ الَّتِي لَا يَحْتَجُّونَ هُمْ بِهَا فِي الْفُرُوعِ الْعِلْمِيَّةِ؟!
وَهَلْ هَذَا إِلَّا مِنْ أَعْظَمِ التَّنَاقُضِ. وَالْجَهْلِ.» «این حدیث در صحیحین نیامده است، بلکه در آن، برخی از اهل حدیث هم‌چون ابن حزم و دیگران طعن زده‌اند. ولی اهل‌سنّت هم‌چون ابوداود و ترمذی و ابن ماجه آن را روایت کرده و صاحبان مسانید هم‌چون امام احمد و دیگران آن را نقل کرده‌اند؛ پس مطابق اصول شما از کجا این روایات ثابت شده تا به آن احتجاج کنید؟ و بر تقدیر ثبوت، این حدیث از اخبار آحاد است.» منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه حرّانی، جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية، ج3، ص456. لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/28029